AKT II Scena 7 Stańczyk, Dziennikarz Warstwa formalna. Fragment tekstu: Stańczyk (idąc). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Scena ma charakter symboliczny, Stańczyk należy do postaci Dramatu widm o charakterze symbolicznym, które pokazują się bohaterom. Jest postacią z obrazu Matejki – Wyspiański dokładnie odtworzył pozę, którą zajmuje on na obrazie. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Stańczyk (idąc). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Stańczyk jest postacią symboliczną, uosabia mądrość i rozwagę polityczną. Drugim kręgiem znaczeniowym, który przywołuje postać, jest konserwatywne ugrupowanie „stańczyków”. Dziennikarz Starzewski związany jest z „Czasem”, a więc z konserwatywnym dziennikiem bliskim „stańczykom”. Stańczyk jest wewnętrznym głosem Dziennikarza. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Stańczyk Ktoś się za mną włóczy wciąż. DZIENNIKARZ Ktoś przede mną ciągle stąpa. STAŃCZYK (już był usiadł). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Scena ma charakter symboliczny, Stańczyk należy do postaci Dramatu widm o charakterze symbolicznym, które pokazują się bohaterom. Jest postacią z obrazu Matejki – Wyspiański dokładnie odtworzył pozę, którą zajmuje on na obrazie. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Domek mały, chata skąpa: Polska, swoi, własne łzy, własne trwogi, zbrodnie, sny, własne brudy, podłość, kłam; znam, zanadto dobrze znam. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Dialog sytuacyjny. Warstwa formalna. Fragment tekstu: DZIENNIKARZ Zacz kto - ? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Dialog sytuacyjny. Warstwa formalna. Fragment tekstu: STAŃCZYK Błazen. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Dialog sytuacyjny. Warstwa formalna. Fragment tekstu: DZIENNIKARZ (poznając) Wielki mąż! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Dialog sytuacyjny.

Warstwa formalna. Fragment tekstu: STAŃCZYK Wielki, bo w błazeńskiej szacie; wielki, bo wam z oczu zszedł, błaznów coraz więcej macie, nieomal błazeńskie wiece; Salve, bracie! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Dialog sytuacyjny. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: STAŃCZYK Wielki, bo w błazeńskiej szacie; wielki, bo wam z oczu zszedł, błaznów coraz więcej macie, nieomal błazeńskie wiece; Salve, bracie! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Stańczyk krytykuje współczesne polskie społeczeństwo. Warstwa formalna. Fragment tekstu: DZIENNIKARZ Ojcze, Salve! Szereg dobrych błaznów zrzedł, przywdziewamy szarą barwą; koncept narodowy gaśnie; (…) Okropne rzeczy się dzieją, Śmiechem i szyderstwem biegu Obudzić, ośmielić zdolne Serce spodlone, niewolne, Które naszą krew zaprawia. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Dialog konwersacyjny. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: DZIENNIKARZ Ojcze, Salve! Szereg dobrych błaznów zrzedł, przywdziewamy szarą barwą; koncept narodowy gaśnie; (…) Okropne rzeczy się dzieją, Śmiechem i szyderstwem biegu Obudzić, ośmielić zdolne Serce spodlone, niewolne, Które naszą krew zaprawia. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Dziennikarza zgadza się z opinią Stańczyka, jednak świadomość panującej sytuacji nie wiąże się u niego z dążeniem do jej zmiany. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Stańczyk A wolicie spać – Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Dialog konwersacyjny. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Stańczyk A wolicie spać – Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Stańczyk zarzuca Dziennikarzowi i Polakom bierność, ucieczkę od rzeczywistości.

Warstwa formalna. Fragment tekstu: DZIENNIKARZ To jedno! (…)że wszystko, co było, przepadło, bezpowrotnie w mroku zbladło: to bajki o Trzecim Maju! Matkę do trumny się kładło, siostry i rodzinę całą; ksiądz pokropił i poświęcił, grabarze gruz przywalili; epigonów co zostało, na stypie się weselili wesołością, co przeklina; w pijaństwie duszę zabili, a nie mogli zabić serca. (…) Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Dialog konwersacyjny. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: DZIENNIKARZ To jedno! (…)że wszystko, co było, przepadło, bezpowrotnie w mroku zbladło: to bajki o Trzecim Maju! Matkę do trumny się kładło, siostry i rodzinę całą; ksiądz pokropił i poświęcił, grabarze gruz przywalili; epigonów co zostało, na stypie się weselili wesołością, co przeklina; w pijaństwie duszę zabili, a nie mogli zabić serca. (…). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Dziennikarz posługuje się metaforyką rodzinną, rozwijając utrwalone w powszechnej świadomości stereotypy – ojczyzna jako matka, zabory jako śmierć i pogrzeb Polski. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Matkę do trumny się kładło. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Metafora rozbiorów Polki. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: DZIENNIKARZ To jedno! (…)że wszystko, co było, przepadło, bezpowrotnie w mroku zbladło: to bajki o Trzecim Maju! Matkę do trumny się kładło, siostry i rodzinę całą; ksiądz pokropił i poświęcił, grabarze gruz przywalili; epigonów co zostało, na stypie się weselili wesołością, co przeklina; w pijaństwie duszę zabili, a nie mogli zabić serca. (…). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Słowa dziennikarza są rozrachunkiem z historią Polski, zaborami, postawą społeczeństwa. Korespondują one z tezami „stańczyków” i historyków ze szkoły krakowskiej. Warstwa formalna. Fragment tekstu: STAŃCZYK Asan jako spowiedź czyni, spowiedź, widzę, cudzych grzechów; Acan się zalewa łzami, duszę krwawi, serce krwawi; ale znać z Acana mowy, że jest, — tak — przeciętnie zdrowy; jutro humor się naprawi. — Gotów mi płakać najrzewniej, rozczulać się cudzych grzechów. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Ironia. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: STAŃCZYK Asan jako spowiedź czyni, spowiedź, widzę, cudzych grzechów; Acan się zalewa łzami, duszę krwawi, serce krwawi; ale znać z Acana mowy, że jest, — tak — przeciętnie zdrowy; jutro humor się naprawi. — Gotów mi płakać najrzewniej, rozczulać się cudzych grzechów, Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Stańczyk ironicznie traktuje rachunek sumienia, dokonany przez Dziennikarza za grzechy narodu – uważa jego postawę za chwilową egzaltację, przemijający nastrój.

Warstwa formalna. Fragment tekstu: u bliskiego widzieć tramy, zbrodnie, brudy, grzechy, plamy i za swojego bliskiego uczynić publiczną spowiedź, — A! doprawdy! warte śmiechów, — może jeszcze rozgrzeszenie wziąć kapłańskie z cudzych zbrodni (…)Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Ironia. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: u bliskiego widzieć tramy, zbrodnie, brudy, grzechy, plamy i za swojego bliskiego uczynić publiczną spowiedź, — A! doprawdy! warte śmiechów, — może jeszcze rozgrzeszenie wziąć kapłańskie z cudzych zbrodni (…). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Stańczyk ironicznie traktuje rachunek sumienia, dokonany przez Dziennikarza za grzechy narodu – uważa jego postawę za chwilową egzaltację, przemijający nastrój. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Stańczyk Fata pędzą, pędzą Fata — Wielkość — Nicość — pusty dzwon, serce strute — uderzyłeś błazna ton: moją nutę. Kłam sercu, nikt nie zrozumie, hasaj w tłumie! Masz tu kaduceusz, chwyć! Rządź! Mąć nim wodę, mąć! Na Wesele! Na Wesele! Staj na czele! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Stańczyk demaskuje postawę Dziennikarza. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Masz tu kaduceusz, chwyć! Rządź! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Zjawa znika, pozostawiając w rękach Dziennikarza Kaduceusz. Fragment tekstu: Masz tu kaduceusz, chwyć! Rządź! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Kaduceusz ma znaczenie ironiczne – jest symbolem władzy, przywództwa, tutaj służy zakwestionowaniu mitu o przywódczej roli inteligencji, której reprezentantem jest Dziennikarz.

Scena 9 Poeta, rycerz (…) Warstwa formalna. Fragment tekstu: Rycerz A czy wiesz, czym ty masz być, O czym tobie marzyć, śnić? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Postać symboliczna, o rodowodzie literackim. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Rycerz A czy wiesz, czym ty masz być, O czym tobie marzyć, śnić? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Rycerz – Zawisza Czarny – symbolizuje dawną chwałę i potęgę Polski. Legendarny rycerz, był bohaterem fantazji dramatycznej autorstwa Kazimierza Przerwy-Tetmajera, czyli pierwowzoru postaci Poety. Jest odbiciem jego marzeń o mocy. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Poeta Sen, marzenie, mara, wid: Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Nastrój tajemniczości. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Rycerz Jutro dzień! Przede dniem świt! Wiesz ty, czym ty mogłeś być? Poeta Słowo, Widmo gończe! Rycerz Zwiastun!! Poeta Głos jak marzeń moich piastun; Rycerz, Widmo, urojenie, Przyoblekło szatę żywą. (…)

Warstwa formalna. Fragment tekstu: Rycerz Na głos mój ty będziesz drżał: Grunwald, miecze, król Jagiełło! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Przywołanie dni chwały polskiego oręża. (…)Warstwa formalna. Fragment tekstu: Poeta Ktoś jest? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Ukształtowanie dialogu - poetycki skrót (krótkie repliki nadają wizji charakter dynamiczny). Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Poeta Ktoś jest? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Zjawa Rycerza ukazuje pustkę, jałowość snów o potędze. Dawniej chwały narodu polskiego nie przywrócą marzenia o indywidualnej sile, a jedynie zbiorowy czyn. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Rycerz Moc. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Ukształtowanie dialogu - poetycki skrót (krótkie repliki nadają wizji charakter dynamiczny). Warstwa formalna. Fragment tekstu: Poeta - Przyłbicę wznieś! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Ukształtowanie dialogu - poetycki skrót (krótkie repliki nadają wizji charakter dynamiczny). Warstwa formalna. Fragment tekstu: Rycerz Rękę daj. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Ukształtowanie dialogu - poetycki skrót (krótkie repliki nadają wizji charakter dynamiczny). Warstwa formalna. Fragment tekstu: Poeta Duszę weź. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Ukształtowanie dialogu - poetycki skrót (krótkie repliki nadają wizji charakter dynamiczny). Warstwa formalna. Fragment tekstu: Rycerz Patrz!! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Ukształtowanie dialogu - poetycki skrót (krótkie repliki nadają wizji charakter dynamiczny). Warstwa formalna. Fragment tekstu: Poeta Śmierć ---Noc! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Ukształtowanie dialogu - poetycki skrót (krótkie repliki nadają wizji charakter dynamiczny).

Akt III Scena 33 Warstwa formalna. Fragment tekstu: Gospodarz Pokłońcie się o ziem czołem: Ma przyjechać z ARCHANIOŁEM, Od gościńca, od Krakowa … Na zamku czeka KRÓLOWA Z Częstochowy (…). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Przestrzeń dramatu rozszerza się o przestrzeń współprzedstawioną. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Gospodarz Pokłońcie się o ziem czołem: Ma przyjechać z ARCHANIOŁEM, Od gościńca, od Krakowa … Na zamku czeka KRÓLOWA Z Częstochowy (…). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Kraków i Częstochowa to miasta o znaczeniu symbolicznym, duchowe centra Polski. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Gospodarz Jedzie! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Dialog złożony z krótkich, jednowyrazowych wypowiedzi służy budowaniu napięcia i dynamizuje scenę, oddając nastrój podniecenia, zniecierpliwienia. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Gospodarz Jedzie! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Goście weselni w napięciu oczekują przybycia Wernyhory. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Poeta Goni! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Dialog złożony z krótkich, jednowyrazowych wypowiedzi służy budowaniu napięcia i dynamizuje scenę, oddając nastrój podniecenia, zniecierpliwienia. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Poeta Goni! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Goście weselni w napięciu oczekują przybycia Wernyhory. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Czepiec (cały w słuchu) Będzie ze sta, do sta koni. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Dialog złożony z krótkich, jednowyrazowych wypowiedzi służy budowaniu napięcia i dynamizuje scenę, oddając nastrój podniecenia, zniecierpliwienia. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Czepiec (cały w słuchu) Będzie ze sta, do sta koni. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Goście weselni w napięciu oczekują przybycia Wernyhory. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Gospodyni Tętni. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Dialog złożony z krótkich, jednowyrazowych wypowiedzi służy budowaniu napięcia i dynamizuje scenę, oddając nastrój podniecenia, zniecierpliwienia. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Gospodyni Tętni. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Goście weselni w napięciu oczekują przybycia Wernyhory. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Kasper Jedzie. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Dialog złożony z krótkich, jednowyrazowych wypowiedzi służy budowaniu napięcia i dynamizuje scenę, oddając nastrój podniecenia, zniecierpliwienia. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Kasper Jedzie. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Goście weselni w napięciu oczekują przybycia Wernyhory. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Panna Młoda Dudni: Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Dialog złożony z krótkich, jednowyrazowych wypowiedzi służy budowaniu napięcia i dynamizuje scenę, oddając nastrój podniecenia, zniecierpliwienia. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Panna Młoda Dudni:. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Goście weselni w napięciu oczekują przybycia Wernyhory. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Poeta Pędzi! –. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Dialog złożony z krótkich, jednowyrazowych wypowiedzi służy budowaniu napięcia i dynamizuje scenę, oddając nastrój podniecenia, zniecierpliwienia. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Poeta Pędzi! – Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Goście weselni w napięciu oczekują przybycia Wernyhory.

Warstwa formalna. Fragment tekstu: Gospodarz Cicho – świta, świta, zorze! Prawie widno – to On – Boże! On, On – cicho – Wernyhora. – W pokłon głowy, prawda żywa, Widmo, Duch, Mara prawdziwa: (…) Czepiec - Pędzi. Warstwa formalna. Fragment tekstu: (Wszyscy w nasłuchiwaniu, pochyleni ku drzwiom i oknu – w ogromnej ciszy, w przejęciu). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Didaskalia określają sposób zachowania aktorów i rolę ciszy – środki te oddają nastrój wyczekiwania, napięcia. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: (Wszyscy w nasłuchiwaniu, pochyleni ku drzwiom i oknu – w ogromnej ciszy, w przejęciu). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Wszyscy biernie czekają na cud. Warstwa formalna. Fragment tekstu: (…) Poeta Klęknąć!! Czepiec - Stanął, wrył. Gospodarz Strzymał, widać, z całych sił Haneczka (w zachwyceniu) Gdyby to Archanioł był. Warstwa formalna. Fragment tekstu: (Wszyscy pochyleni, półklęczący, zasłuchani, silnie dzierżąc w prawicach kosy; to imając szable, ze ściany pochwycone; to znów jakieś flinty i pistolety w tym zasłuchaniu jak w zachwycie duszy; dłoń do ucha przychylona.). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Wszyscy biernie czekają na cud.

Warstwa formalna. Fragment tekstu: - Słychać było rzeczywiście tętent, który nagle bliski, coraz bliższy – tuż ustał – słychać po chwili ciężkie kroki szybkie, gwałtowne w sień, w drugą izbę, aże we drzwiach w głębi staje pierwszy drużba: (…). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Wejście Jaśka, który pojawia się zamiast wyczekiwanego Wernyhory, stanowi ironiczną puentę sceny oczekiwania. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: - Słychać było rzeczywiście tętent, który nagle bliski, coraz bliższy – tuż ustał – słychać po chwili ciężkie kroki szybkie, gwałtowne w sień, w drugą izbę, aże we drzwiach w głębi staje pierwszy drużba: (…). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Zamiast Wernyhory do chaty wchodzi Jasiek. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Od sadu, od pola, we świetle szafiru, co idzie jak łuna błękitna głosy się cisną przedrannych ptasich świergotań; niebieskie to światło wypełnia jakby Czarem izbę i gra kolorami na ludziach pochylonych w pół – śnie, pół – zachwycie. - Przeze drzwi w głębi wraca Jasiek i patrzy dokoła, i oczom nie wierzy, i coraz się słania od grozy. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Nastrojowość, operowanie światłem i kolorem – cechy teatru symbolicznego. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Od sadu, od pola, we świetle szafiru, co idzie jak łuna błękitna głosy się cisną przedrannych ptasich świergotań; niebieskie to światło wypełnia jakby Czarem izbę i gra kolorami na ludziach pochylonych w pół – śnie, pół – zachwycie. - Przeze drzwi w głębi wraca Jasiek i patrzy dokoła, i oczom nie wierzy, i coraz się słania od grozy. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Goście weselni są olśnieni dochodzącym z zewnątrz światłem. Wybierz jedno nowe słowo poznane podczas dzisiejszej lekcji i ułóż z nim zdanie.

AKT III Scena 36 Warstwa formalna. Fragment tekstu: Jasiek (…) Kajsim zabył złoty róg, u rozstajnych może dróg, copke starsny wicher zwiał bez tom wieche z pawich piór, żebym chocia róg ten miał – ostał mi się ino sznur. Straśnie się zasumowali, tak im czoła zmarszczek spoin, jakby ciężko pracowali… Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. W wypowiedzi Jaśka zostają przywołane ważne symbole. Materialnie jako symboliczny rekwizyt pojawia się sznur. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Kajsim zabył złoty róg. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Złoty róg – symbol walki o niepodległość, symbol narodowowyzwoleńczego czynu, ale także zmarnowanej szansy - Jasiek, który miał zadąć w róg, by wezwać do powstania wszystkie stany, zgubił go, schylając się po czapkę z pawim piórem. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: copke starsny wicher zwiał bez tom wieche z pawich piór. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Czapka z pawim piórem – symbol przyziemnych wartości, blichtru, pozorów, dla których poświęca się to, co naprawdę ważne, także symbol egoizmu, przedkładania własnych pragnień nad zbiorowy obowiązek. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: ostał mi się ino sznur. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Sznur – symbol narodowej niewoli i zawiedzionych nadziei; pozostał Jaskowi po zgubieniu złotego rogu.

AKT III Scena 37 Warstwa formalna. Fragment tekstu: (Przez drzwi głębne od chwili wsunął się był za Jaśkiem tropiący Chochoł; a teraz na skrzynie malowaną się wygramolił i ze skrzyni tak do drużby poczyna). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Didaskalia podkreślają komizm sytuacji. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: (Przez drzwi głębne od chwili wsunął się był za Jaśkiem tropiący Chochoł; a teraz na skrzynie malowaną się wygramolił i ze skrzyni tak do drużby poczyna). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Na scenie pojawia się chochoł. Warstwa formalna. Fragment tekstu: CHOCHOŁ To ich Lęk i Strach tak wzion, posłyszeli Ducha głos: rozpion się nad nimi Los. JASIEK Tak się męcą, pot z nich ścieko, bladość lica przyobleko: - jak ich zwolnić od tych mąk? Warstwa formalna. Fragment tekstu: CHOCHOŁ Powyjmuj im kosy z rąk, Poodpasuj szable z pęt, Zaraz ich odejdzie Smęt. Na czołach im kółka zrób, Skrzypki mi do ręki daj; Ja muzykę zacznę sam, Tęgo gram, tęgo gram. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Chochoł przejmuje funkcję „reżysera” Warstwa treściowa. Fragment tekstu: CHOCHOŁ Powyjmuj im kosy z rąk, Poodpasuj szable z pęt, Zaraz ich odejdzie Smęt. Na czołach im kółka zrób, Skrzypki mi do ręki daj; Ja muzykę zacznę sam, Tęgo gram, tęgo gram. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Chochoł przejmuje kontrolę nad oczekującymi Wernyhory weselnymi gośćmi – grana przez niego muzyka ma działanie magiczne, wprawia ich w trans. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: CHOCHOŁ Powyjmuj im kosy z rąk, Poodpasuj szable z pęt, Zaraz ich odejdzie Smęt. Na czołach im kółka zrób, Skrzypki mi do ręki daj; Ja muzykę zacznę sam, Tęgo gram, tęgo gram. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Muzyka pełni funkcję dramatyczną. Warstwa formalna. Fragment tekstu: JASIEK (który był uczynił rzecz) Ka te kosy złożyć --?

Warstwa formalna. Fragment tekstu: CHOCHOŁ W kąt. JASIEK (ciska za piec drzewca) CHOCHOŁ Nik ich ta nie najdzie stąd. CHOCHOŁ Ze skałek postrzepuj proch I ciś je w piwniczny loch. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Lewą nogę wyciąg w zad, Zakreśl butem wielki krąg; Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Scena o charakterze fantastycznym. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Lewą nogę wyciąg w zad, Zakreśl butem wielki krąg; Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Gesty, które poleca wykonać Jaśkowi Chochoł, mają charakter demoniczny. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Ręce im pozałóż tak: Niech się po dwóch chycą w bok; Warstwa formalna. Fragment tekstu: Odmów pacierz, ale wspak. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Metafizyczna motywacja zdarzeń. Warstwa formalna. Fragment tekstu: Ja muzykę zacznę sam, Tęgo gram, tęgo gram; Będą tańczyć cały rok. JASIEK (który był uczynił wszystką rzecz). Warstwa formalna. Fragment tekstu: Już ni majom kos. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Dialog sytuacyjny. Warstwa formalna. Fragment tekstu: CHOCHOŁ Roześmiej im się w nos. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Dialog sytuacyjny.

Warstwa formalna. Fragment tekstu: JASIEK Już ich odszedł Smęt. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Dialog sytuacyjny. Warstwa formalna. Fragment tekstu: CHOCHOŁ Już nie mają pęt: Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Dialog sytuacyjny. Warstwa formalna. Fragment tekstu: JASIEK Chwytajom się w tan. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Motyw chocholego tańca Warstwa treściowa. Fragment tekstu: JASIEK Chwytajom się w tan. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Goście poddają się muzyce Chochoła. Warstwa formalna. Fragment tekstu: CHOCHOŁ Już nie czują ran. Warstwa formalna. Fragment tekstu: JASIEK Zniknoł czar! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Nadprzyrodzona motywacja zdarzeń. Warstwa formalna. Fragment tekstu: CHOCHOŁ To drugi CZAR! Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Nadprzyrodzona motywacja zdarzeń. Warstwa formalna. Fragment tekstu: (A zaklęte słomiane straszydło, ująwszy w niezgrabne racie podane przez drużbę – poczyna sobie jak grajek – skrzypak – i – słyszeć się daje jakby z atmosfery błękitnej idąca muzyka weselna, cicha a skoczna, swoja a pociągająca serce i duszę usypiająca, leniwa, w omdleniu a jak źródło krwi żywa, taktem w pulsach nierówna, krwawiąca jak rana świeża: - melodyjny dźwięk z polskiej gleby bólem i rozkoszą wykołysany). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Didaskalia o charakterze poetyckim wykraczają poza wskazówki inscenizacyjne. Warstwa formalna. Fragment tekstu: JASIEK (jest teraz kontent a dziwuje się) Tyle par, tyle par!

Warstwa formalna. Fragment tekstu: CHOCHOŁ Tańcuj, tańczy cała szopka, A cyś to ty za parobka? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Powraca motyw szopki, narasta nastrój grozy. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: CHOCHOŁ Tańcuj, tańczy cała szopka, A cyś to ty za parobka? Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. W zakończeniu dramatu cała sytuacja raz jeszcze zostaje określona jako szopka, a więc coś nieautentycznego. W szyderczej pieśni Chochoła ponownie zostają przywołane symbole. Warstwa formalna. Fragment tekstu: JASIEK (z ręką do czoła, jakby se chciał na ucho nasunąć czapki) Kajsi mi się zbyła copka – Przeciem druzba, przeciem druzba, A drużbie to w copce słuzba. CHOCHOŁ (w takt się nachyla a przygrywa). Warstwa formalna. Fragment tekstu: Miałeś, chamie, złoty róg, Miałeś, chamie, czapkę z piór: Czapkę wicher niesie, Róg huka po lesie, Ostał ci się ino sznur, Ostał ci się ino sznur. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 3. Przewodni motyw muzyczny ostatniej sceny. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: Miałeś, chamie, złoty róg, Miałeś, chamie, czapkę z piór: Czapkę wicher niesie, Róg huka po lesie, Ostał ci się ino sznur, Ostał ci się ino sznur. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 4. Szyderczy śpiew Chochoła jest komentarzem do zachowania Jaśka, który nie potrafi wywiązać się z powierzonej mu misji. Warstwa formalna. Fragment tekstu: (Kogut pieje). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 5. Dźwięk pełni funkcję dramatyczną. Warstwa treściowa. Fragment tekstu: (Kogut pieje). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 6. Pianie koguta, które miało być znakiem , przypomina Jaskowi o jego misji. Warstwa formalna. Fragment tekstu: JASIEK (jakby tknięty przytomniejąc) Jezu! Jezu! Zapioł kur! – Hej, hej, bracia, chyćcie koni! Chyćcie broni, chyćcie broni!! Czeka was WAWELSKI DWÓR!!!

Warstwa formalna. Fragment tekstu: CHOCHOŁ (w takt się chyla a przygrywa). Warstwa formalna. Fragment tekstu: Ostał ci się ino sznur. Miałeś, chamie, złoty róg. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Próby wyrwania weselnych gości z transu są całkowicie bezskuteczne. Warstwa formalna. Fragment tekstu: JASIEK (aże ochrypły od krzyku) Chyćcie broni, chyćcie koni!!! Warstwa formalna. Fragment tekstu: (A za dziwnym dźwiękiem weselnej muzyki wodza się liczne, przeliczne pary, w tan powolny, poważny, spokojny, pogodny, półcichy – że ledwo szumią spodnice sztywno krochmalne, szeleszczą długie wstęgi i stroiki ze świecidełek podzwaniają – głucho tupocą buty ciężkie – taniec ich tłumny, że zwartym kołem stół okrążają, ocierając o się w ścisku, natłoczeni). Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 2. Chocholi taniec – scena zamykająca utwór; symbolizuje bierność, apatię i pogrążenie się w ułudzie. Weselni goście, sennie poruszający się w zaklętym kręgu w takt muzyki Chochoła, tworzą niezwykle wyrazisty obraz, który ukazuje niezdolność społeczeństwa polskiego do podjęcia narodowowyzwoleńczego czynu. Motyw chocholego błędnego tańca ma swe źródło w folklorze, pojawiał się jednak w nieco innej formie także w sztuce polskiej przed Weselem. W kontekście narodowym motyw ten pojawił się m. in. Na dwóch obrazach Jacka Malczewskiego – Błędne koło i Melancholia. Podobnie jak sama postać Chochoła, scena zamykająca Wesele jest wieloznaczna i zawiera liczne odwołania kulturowe. Niektórzy badacze widzieli w niej m. in. polemiczne nawiązanie do poloneza z zakończenia Pana Tadeusza. Warstwa formalna. Fragment tekstu: JASIEK Nic nie słysom, nic nie słysom, Ino granie, ino granie, Jakieś ich chyciło spanie…?! (Dech mu zapiera Rozpacz, a przestrach i groza obejmują go martwotą; słania się, chyla ku ziemi, potrącany przez zbity krąg taneczników, który daremno chciał rozerwać; - a za głuchym dźwiękiem wodzą się sztywno pary taneczne we wieniec uroczysty, powolny, pogodny – zwartym kołem, weselnym -) (kogut pieje).

Warstwa formalna. Fragment tekstu: JASIEK (nieprzytomny) Pieje kur; ha, pieje kur… CHOCHOŁ (nieustawną muzyką przemożny) Miałeś, chamie, złoty róg…