Ilustracja interaktywna przedstawia dwa diagramy. Diagram po lewej stronie zatytułowany jest retoryka i dialektyka. Od tego hasła prowadzi w dół strzałka do hasła argumentacja (punkt 1). Od argumentacji, w dół, strzałka do hasła argumenty uczciwe i logiczne (punkt 2). Tu następuje na rozgałęzienie i wskazanie trzech typów argumentów: dedukcja (punkt 3), indukcja (punkt 4), analogia (punkt 5). Diagram po prawej stronie zatytułowany jest erystyka. Od tego hasła prowadzi w dół strzałka do hasła manipulacja (punkt 6). Od manipulacji, w dół, strzałka do hasła chwyty erystyczne (punkt 7). Tu następuje na rozgałęzienie i wskazanie siedmiu typów argumentów: ad populum (punkt 8), ad auditorem (punkt 9), ad verecundiam (punkt 10), ad hominem (punkt 11), ad veritatem (punkt 12), ad personam (punkt 13), ad ignoratium (punkt 14). Opis: 1. Argumentacja – przedstawianie dowodów / racji na rzecz bronionej tezy. 2. Argumenty uczciwe i logiczne – argumenty oparte na prawdziwych / wysoko prawdopodobnych przesłankach i zgodne z prawami logicznymi lub schematami wnioskowań uprawdopodobniających. 3. Dedukcja – zastosowanie określonego prawa logicznego, najczęściej sylogizmu (czyli wyprowadzenia wniosku szczegółowego z prawa ogólnego i przesłanki szczegółowej). 4. Indukcja – wyprowadzanie wniosków ogólnych z przesłanek szczegółowych, zazwyczaj z pojedynczych obserwacji lub przykładów. 5. Analogia – wnioskowanie na podstawie podobieństwa jakiegoś zbioru przedmiotów / zdarzeń / osób. 6. Manipulacja – wykorzystywanie w perswazji nieświadomości odbiorcy. 7. Chwyty erystyczne – nieuczciwe argumenty lub sposoby manipulacji odbiorcą. 8. Ad populum – polega na skorzystaniu z poczucia dumy lub egoizmu odbiorców. 9. Ad auditorem – polega na hipotetycznym zaliczeniu odbiorcy do grupy negatywnie ocenianej przez niego. 10. Ad verecundiam – zastosowanie pochlebstwa, użycie znanej ambicji lub odwołanie mniemań o sobie publiczności. 11. Ad hominem – polega na hipotetycznym postawieniu człowieka w sytuacji egzystencjalnie nieakceptowanej przez niego przez niego. 12. Ad veritatem – odwołanie do autorytetu. 13. Ad personam – użycie przeciw adwersarzowi wiedzy o jakiejś jego cesze, na którą on nie ma wpływu. 14. Ad ignorantiam – skorzystanie z niewiedzy odbiorców.