Ilustracja interaktywna przedstawia schemat. Główne hasło schematu to: Perspektywy doświadczenia wojny w poezji Tadeusza Różewicza. Od tego hasła odchodzi pięć strzałek prowadzących do bloków: Ocalony (opisany w punktach 1-4), Morderca (opisany w punktach 5 i 6), Syn / Ukochany / Ojciec (opisany w punktach 7-12), Partyzant (opisany w punktach 13 i 14), Świadek zagłady (opisany w punktach 15-17). Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Gwiazda żywa Przyszedł mój przyjaciel z dziurą w czole i obdarł brody misterne rozpruł brzuch rozkoszy wyciągnął ze mnie wiotki kręgosłup płaza i wszczepił nowy biały mlecz jak gwiazdę z żywego srebra. Tadeusz Różewicz, Gwiazda żywa, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s. 62. 2. Jatki Różowe ideały poćwiartowane wiszą w jatkach W sklepach sprzedają maski błaznów pstre pośmiertne zdjęte z naszych twarzy którzy żyjemy którzy przeżyliśmy zapatrzeni w oczodół wojny. Tadeusz Różewicz, Jatki, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s. 93. 3. Równina Ja w domu swoim w dziesięć lat po wojnie gdy nocą słyszę kroki wiersz przerywam mam chwilę strachu ciągle idą po mnie od lat piętnastu Tadeusz Różewicz, Równina, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s. 369. 4. Ocalony Człowieka tak się zabija jak zwierzę widziałem: furgony porąbanych ludzi którzy nie zostaną zbawieni. Tadeusz Różewicz, Ocalony, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s. 21. 5. Domek z kart Myśli o synach którzy odeszli od niej w szorstkich mundurach odeszli twardym krokiem a obce kobiety rzucały im pod żelazne stopy czerwone róże. I ten najmłodszy urodzony w czepku odszedł w stalowym hełmie i nie mogła go pogładzić po głowie biegła wtedy za nim porażona płomieniem złotych wielkich trąb. Kobieta w czerni stąpa po różach 77 pomordowani z krzywym uśmiechem zachichotali na moich dłoniach czerwone plamy czerwone plamy. Tadeusz Różewicz, Domek z kart, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s. 86. 6. Lament mam lat dwadzieścia jestem mordercą jestem narzędziem. Tadeusz Różewicz, Lament, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s. 11. 7. Róża Róża to kwiat albo imię umarłej dziewczyny. Różę w ciepłej dłoni można złożyć albo w czarnej ziemi. Czerwona róża krzyczy złotowłosa odeszła w milczeniu. Tadeusz Różewicz, Róża, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s. 7. 8. Okruch Ja połykacz płomieni z pożogi czarną spękaną wargą chcę jej powiedzieć Lecz ona trzyma w dłoni tylko jeden okruch uchroniła go uniosła biegnąc przez ogień i wodę. Tadeusz Różewicz, Okruch, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s. 9. 9. Obietnica Wy nie znacie naszej śmierci nie kryjecie pod korą ciemnych korytarzy wy z twarzami w słońcu dzieci moje Dla was milczę. Tadeusz Różewicz, Okruch, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s. 9. 10. Miłość 1944 płynęliśmy przez morze łez i krwi. Tadeusz Różewicz, Miłość 1944, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s. 383. 11. Ballada o karabinie Matko Matko gdzie jest mój karabin słyszałem ich kroki widziałem ich twarze pochowane w mroku. Tadeusz Różewicz, Ballada o karabinie, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s. 244. 12. Powrót Nagle otworzy się okno i matka mnie zawoła już czas wracać rozstąpi się ściana wejdę do nieba w zabłoconych butach usiądę przy stole i opryskliwie będę odpowiadał na pytania nic mi nie jest dajcie mi spokój. Z głową w dłoniach tak siedzę i siedzę. Jakże im opowiem o tej długiej i splątanej drodze. Tu w niebie matki robią zielone szaliki na drutach brzęczą muchy ojciec drzemie pod piecem po sześciu dniach pracy Nie - przecież nie mogę im powiedzieć że człowiek człowiekowi skacze do gardła. Tadeusz Różewicz, Powrót, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s. 75., 13. Dola. Leżał nagi partyzant śpiewały ptaki i mrówki wędrowały po woskowych dłoniach zakazali żandarmi pod karą grzebać niech tak gnije ścierwo bandyty. Tadeusz Różewicz, Dola, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s. 15. 14. Zaraz skoczę Pan szef powiedział: skoczcie no chłopaki […] poczekajcie panie szefie tylko sobie nóżki odkręcę bo cholernie ciężkie choć ulepszone nowoczesne a skrzypią skrzypią zaraz skoczę szefie zaraz skoczę do gardła z krzykiem Mamo Mamo. Tadeusz Różewicz, Zaraz skoczę, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s. 99-100. 15. Opowiadanie spreparowanej skóry (precyzyjne instrumenty faszyzmu pokrywały się potem uderzając miarowo w głowę żołądek krocze badanego) Tadeusz Różewicz, Opowiadanie spreparowanej skóry, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s 105. 16. Warkoczyk Kiedy już wszystkie kobiety z transportu ogolono czterech robotników miotłami zrobionymi z lipy zamiatało i gromadziło włosy […] W wielkich skrzyniach kłębią się suche włosy uduszonych […]. Tadeusz Różewicz, Warkoczyk, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s. 246. 17. Rzeź chłopców Dzieci wołały: "Mamusiu! ja przecież byłem grzeczny! Ciemno! Ciemno!" […] i drzewo z czarnego dymu pionowe martwe drzewo bez gwiazdy w koronie. Tadeusz Różewicz, Rzeź chłopców, [w:] tegoż, Utwory zebrane, tom 7: Poezje 1, red. J. Stolarczyk, Wrocław 2006, s. 247.