rosyjski pianista i kompozytor, żyjący na przełomie XIX i XX wieku, uważał, że ma zdolność barwnego słyszenia; chciał, by na odbiorców jego utworów oddziaływała nie tylko muzyka, w swoim poemacie symfonicznym Prometeusz. Poemat ognia połączył muzykę z grą świateł, w tym celu zaprojektował fortepian świetlny

włoski skrzypek i kompozytor, kapłan katolicki żyjący na przełomie XVII i XVIII w; komponował koncerty instrumentalne, muzykę sakralną i operową, znany przede wszystkim z cyklu 4 koncertów skrzypcowych Cztery pory roku

barwne słyszenie; zdolność do trwałego kojarzenia wrażeń słuchowych

instrument mający służyć odbiorowi muzyki za pomocą zmysłu słuchu i wzroku, zaprojektowany przez rosyjskiego kompozytora Aleksandra Skriabina tak, że po naciśnięciu klawiszy słychać było muzykę i pojawiały się kolorowe światła

francuski kompozytor, performer i producent muzyczny, pionier muzyki elektronicznej, na swoich koncertach wykorzystuje efekty świetlne, pokazy laserowe i sztuczne ognie

XIX‑wieczny niemiecki kompozytor, pianista i dyrygent tworzył muzykę kameralną i fortepianową, symfonie, pieśni i utwory organowe; znany m.in. z Tańców węgierskich, cyklu 21 utworów inspirowanych motywami ludowymi

1. w psychologii: zdolność kojarzenia ze sobą wrażeń odbieranych przez różne zmysły, np. zapachów ze smakami, dźwięków z kolorami; 2. w literaturze: środek stylistyczny polegający na przypisywaniu jakiemuś zmysłowi wrażeń odbieranych innym zmysłem

austriacki kompozytor żyjący w XVIII w, mimo iż żył niecałe 36 lat, pozostawił po sobie kilkaset utworów, m.in. Wesele Figara czy Marsz Turecki