Słownik zawiera pojęcia ułożone w kolejności alfabetycznej. Pojęcia zawierają odnośniki do elementów składowych e‑materiału, w których zostały zastosowane. Za pomocą wyszukiwarki „Filtruj pojęcie” można wyszukać odpowiednie pojęcie w słowniku.
1
barwa
barwa
wrażenie psychofizyczne, odczuwane za pośrednictwem zmysłu wzroku pod wpływem światła o określonym składzie, barwę charakteryzuje odcień, natężenie, nasycenie i czystość
nazywane także barwamibarwabarwami złożonymi lub wtórnymi; barwy uzyskiwane w wyniku łączenia barw podstawowychbarwy pierwszorzędowe (podstawowe)barw podstawowych; wyróżnia się trzy barwy drugorzędowe: kolor pomarańczowy, który powstaje w wyniku zmieszania barwy żółtej i czerwonej, kolor fioletowy, otrzymywany po zmieszaniu barwy czerwonej i niebieskiej oraz kolor zielony, który uzyskuje się, mieszając barwę niebieską i żółtą
nazywane także barwami zasadniczymi lub generatywnymi kolorami pierwotnymi; należą do nich barwy: żółta, niebieska i czerwona; żadnej z nich nie otrzymuje się przez mieszanie z innymi kolorami, natomiast w wyniku ich łączenia uzyskuje się barwy drugorzędowebarwy drugorzędowe (pochodne)barwy drugorzędowe
kolory stanowiące połączenie barw pierwszorzędowychbarwy pierwszorzędowe (podstawowe)barw pierwszorzędowych i barw drugorzędowychbarwy drugorzędowe (pochodne)barw drugorzędowych; do kolorów trzeciorzędowych należą: barwa żółtopomarańczowa, określana również mianem złotej, utworzona z połączenia koloru żółtego i pomarańczowego; barwa czerwonopomarańczowa, zwana cynobrem, otrzymywana w wyniku zmieszania koloru czerwonego i pomarańczowego; purpura, powstająca z połączenia czerwieni i fioletu; kolor indygo, uzyskiwany po zmieszaniu barwy niebieskiej i fioletu; turkus, stanowiący wynik zmieszania barwy niebieskiej i zielonej, oraz kolor żółtozielony, określany niekiedy jako limonkowy, otrzymywany po zmieszaniu barwy żółtej i zielonej
plastikowe kolce skierowane ku górze z małą, okrągłą plastikową podstawą; służą do przytwierdzenia gąbki florystycznej w naczyniach przy użyciu plasteliny florystycznej – łatwej do formowania masy, której również używa się do mocowania elementów
charakterystyczna powierzchnia dzieła malarskiego, graficznego, rzeźbiarskiego, obiektu rzemiosła artystycznego itp.; jej cechy, takie jak szorstkość lub gładkość, zależą od charakteru tworzywa, techniki i indywidualnego stylu artysty
(ang. flower box) ozdobne kartonowe pudełko na kwiaty; niekiedy nazwy tej używa się także w szerszym znaczeniu na określenie dekoracji roślinnej w pudełku; kompozycję florystyczną we flowerboksie można tworzyć zarówno z ciętych kwiatów żywych, jak i z kwiatów suszonych; żywe kwiaty układa się w mokrej gąbce florystycznejgąbka florystycznagąbce florystycznej, umieszczonej w pudełku, a pudełko zabezpiecza się przed zamoczeniem za pomocą folii; kompozycję z roślin suszonych tworzy się, wykorzystując suchą gąbkę florystyczną, którą wystarczy dokładnie dopasować do pudełka; materiał roślinny może wystawać ponad obręb pudełka, jak w wazonie, ale może także nie sięgać brzegów flowerboksu – wówczas najczęściej pudełko zamyka się wieczkiem, z wieczka można zrezygnować lub włożyć je na spód pudełka (jak na poniższej ilustracji); gdy flowerbox przygotowuje się na prezent, do pudełka można włożyć maskotkę lub słodycze, które wówczas także stanowią elementy kompozycyjne
inaczej: pianka florystyczna; tworzywo sztuczne służące do układania kompozycji florystycznych, stanowiące stabilną podstawę dla łodyg roślin oraz elementów dekoracyjnych; gąbka florystyczna stanowi środek techniczny kompozycji, który nie powinien być widoczny; wyróżnia się dwa główne rodzaje gąbki florystycznej: suchą i mokrą; gąbkę suchą wykorzystuje się do tworzenia kompozycji z roślin suchych i sztucznych, jest ona bardzo zwarta i dość krucha; wykonuje się ją z pianki poliuretanowej, zwykle w kolorze brązowym lub szarym; gąbka mokra znajduje zastosowanie podczas układania kompozycji z żywych roślin; moczy się ją przed użyciem, dzięki czemu gąbka ta nie tylko pozwala na trwałe i zgodne z wizją florysty rozmieszczenie roślin, ale także nawadnia je, zapewniając im świeży wygląd przez dłuższy czas; w porównaniu z gąbką suchą jest miększa i bardziej porowata; produkuje się ją z żywicy fenolowo‑formaldehydowej, zwykle w kolorze zielonym, ale w sprzedaży dostępne są również gąbki czarne
łączenie ze sobą barw znacznie różniących się od siebie, tzn. silnie ze sobą kontrastujących; kolory te leżą w kole barwkoło barwkole barw naprzeciw siebie (np. czerwień i zieleń) lub nieco po skosie (np. cynober i niebieski)
łączenie ze sobą różnych odcieniodcieńodcieni jednego koloru (np. odcieni żółci, od najjaśniejszego do najciemniejszego) lub bardzo zbliżonych do siebie barw, pozostających w jednej tonacjitonacjatonacji – kolorów położonych obok siebie w kole barwkoło barwkole barw, np. żółtego, żółtopomarańczowego i cynobru
szwajcarski artysta malarz, teoretyk sztuki, twórca teorii barw, w ramach której stworzył własny model koła barwkoło barwkoła barw, tzw. koło barw Ittenakoło barw Ittenakoło barw Ittena
graficzny model poglądowy, mający postać koła, służący do objaśniania zasad powstawania nieskończenie wielu kolorów w wyniku ich mieszania; koło barw odzwierciedla porządek barw właściwy dla modelu widma świata białegowidmo światła białegowidma świata białego
model graficzny koła barwkoło barwkoła barw stworzony przez Jana IttenaJan Itten (1888‑1967Jana Ittena}; jest złożony z dwunastu kolorów: w centralnym, równobocznym trójkącie znajdują się trzy barwy pierwszorzędowebarwy pierwszorzędowe (podstawowe)barwy pierwszorzędowe – żółta, niebieska i czerwona; barwy drugorzędowebarwy drugorzędowe (pochodne)barwy drugorzędowe – kolor pomarańczowy, kolor fioletowy oraz kolor zielony – wypełniają trójkąty osadzone na bokach trójkąta centralnego; zewnętrzny okrąg koła barw Ittena zawiera wszystkie kolory pierwszorzędowe i drugorzędowe, są one usytuowane w miejscach wskazywanych przez wierzchołki wewnętrznych trójkątów; między tymi barwami znajdują się kolory trzeciorzędowebarwy trzeciorzędowekolory trzeciorzędowe– żółtopomarańczowy (złoty), czerwonopomarańczowy (cynober), purpura, indygo, turkus, żółtozielony (limonkowy)
konstrukcja składająca się z wielu elementów tworzących harmonijną całość, i współistniejąca z przestrzenią, w której się znajduje; na elementy konstrukcji przestrzennej składają się: punkty, linie, kolory, fakturyfakturafaktury, formy oraz proporcje
zestawienie barw komplementarnych (dopełniających)barwy komplementarne (dopełniające)barw komplementarnych (dopełniających), np. czerwieni z zielenią lub turkusu z cynobrem
dokument ujmujący całkowite koszty wykonania kompozycji roślinnej: koszty materiału roślinnego, koszty środków technicznych oraz koszty materiałów dekoracyjnych, a ponadto – koszty robocizny, które zazwyczaj wynoszą 30% kosztów poniesionych na wszystkie elementy materialne tworzące kompozycję
wyjaśnia znaczenie wszystkich elementów – symboli i kształtów – znajdujących się na rysunku projektowym, takich jak oznaczenia poszczególnych roślin lub materiałów dekoracyjnych tworzących kompozycję (np. wazonu lub wstążki); legenda nie zawiera środków technicznych, które powinny być ukryte w środku kompozycji zgodnie ze sztuką florystyczną
w sztukach plastycznych pozioma linia określająca wysokość, na której znajdują się oczy obserwatora patrzącego na dany obiekt; na linii horyzontu zaznacza się punkt obserwacyjnypunkt obserwacyjnypunkt obserwacyjny
cienka linia prosta zakończona grotami, wskazująca ściśle określony wymiar danego obiektu na rysunku technicznym; wymiar ten, wyrażony liczbą, podaje się nad linią wymiarową, równolegle do niej
jedna z podstawowych technik przedstawiania przedmiotów na płaszczyźnie; metoda ta pozwala na odzwierciedlenie właściwych dla danego przedmiotu relacji przestrzennych istniejących w naturze dzięki przeniesieniu na płaszczyznę efektu wizualnego, zgodnego z prawami widzenia w świecie rzeczywistym, który określany jest mianem skrótu perspektywicznegoskrót perspektywicznyskrótu perspektywicznego
punkt na linii horyzontulinia horyzontulinii horyzontu oznaczający miejsce, z którego kompozycja jest obserwowana – punkt widzenia obserwatora, określający jego stanowisko względem obserwowanego obiektu
forma rysunku opracowanej koncepcji florystycznej przedstawiona za pomocą zasad rzutowania (z przodu, z góry, z boku, z tyłu), czyli przekształcenia przestrzeni trójwymiarowej na dwuwymiarową w celu pokazania jej wymiarów i parametrów technicznych; rysunek taki powinien zawierać legendę, skalę oraz indeks barw
rzut z boku
rzut z boku
rysunek przedstawiający wysokość poszczególnych elementów kompozycji, nie obejmuje wszystkich jej elementów; stanowi dopełnienie informacji o kompozycji, które niosą ze sobą inne projektowe rysunki techniczne, tworzone w rzucie z przodu oraz w rzucie z góry
rzut z góry
rzut z góry
rysunek przedstawiający rozmieszczenie elementów w całej kompozycji z lotu ptaka
rzut z przodu
rzut z przodu
rysunek, zwany także rysunkiem głównym, służący prezentacji całej kompozycji roślinnej, pozwalający na dostrzeżenie możliwie największej liczby szczegółów oraz ocenę wysokości kompozycji; rysunek ten przedstawia nie tylko materiał roślinny tworzący kompozycję, ale także naczynie, w którym kompozycja ta się znajduje, oraz inne materiały dekoracyjne
rysunek przedstawiający na dwuwymiarowej płaszczyźnie przestrzenną (trójwymiarową) kompozycję roślinną; wrażenie przestrzenności uzyskuje się dzięki tzw. skrótowi perspektywicznemuskrót perspektywicznyskrótowi perspektywicznemu
stosunek określający, ile razy elementy przedstawione na rysunku zostały zmniejszone bądź zwiększone w porównaniu z oryginałem; na przykład skala 1 : 2 to informacja, że rysunek przedstawia kompozycję dwa razy mniejszą, niż jest ona w rzeczywistości; analogicznie skala 1 : 4 wskazuje, że rysunek jest cztery razy mniejszy niż rzeczywista kompozycja
skrót perspektywiczny to wrażenie zmniejszania się rozmiarów obserwowanego obiektu wzrastające wraz ze zwiększaniem się odległości tego obiektu od środka rzutowania, czyli punktu położenia obserwatora; skrót perspektywiczny jest stosowany w celu oddania trójwymiarowości na płaszczyźnie dwuwymiarowej
zespół barw lub odcieni barw, położonych obok siebie w kole barwkoło barwkole barw, np. kompozycja złożona z różnych barw od koloru żółtego przez żółtopomarańczowy, pomarańczowy, cynober po czerwień lub kompozycja złożona z odcieniodcieńodcieni żółci, od odcienia najjaśniejszego do odcienia najciemniejszego
wrażenie psychofizyczne, odczuwane za pośrednictwem zmysłu wzroku pod wpływem światła o określonym składzie, barwę charakteryzuje odcień, natężenie, nasycenie i czystość
barwy pierwszorzędowe (podstawowe)
barwy pierwszorzędowe (podstawowe)
nazywane także barwami zasadniczymi lub generatywnymi kolorami pierwotnymi; należą do nich barwy: żółta, niebieska i czerwona; żadnej z nich nie otrzymuje się przez mieszanie z innymi kolorami, natomiast w wyniku ich łączenia uzyskuje się barwy drugorzędowe
koło barw
koło barw
graficzny model poglądowy, mający postać koła, służący do objaśniania zasad powstawania nieskończenie wielu kolorów w wyniku ich mieszania; koło barw odzwierciedla porządek barw właściwy dla modelu widma świata białego
barwy drugorzędowe (pochodne)
barwy drugorzędowe (pochodne)
nazywane także barwami złożonymi lub wtórnymi; barwy uzyskiwane w wyniku łączenia barw podstawowych; wyróżnia się trzy barwy drugorzędowe: kolor pomarańczowy, który powstaje w wyniku zmieszania barwy żółtej i czerwonej, kolor fioletowy, otrzymywany po zmieszaniu barwy czerwonej i niebieskiej oraz kolor zielony, który uzyskuje się, mieszając barwę niebieską i żółtą
rzut projektu kompozycji florystycznej
rzut projektu kompozycji florystycznej
forma rysunku opracowanej koncepcji florystycznej przedstawiona za pomocą zasad rzutowania (z przodu, z góry, z boku, z tyłu), czyli przekształcenia przestrzeni trójwymiarowej na dwuwymiarową w celu pokazania jej wymiarów i parametrów technicznych; rysunek taki powinien zawierać legendę, skalę oraz indeks barw
rzut z góry
rzut z góry
rysunek przedstawiający rozmieszczenie elementów w całej kompozycji z lotu ptaka
rzut z przodu
rzut z przodu
rysunek, zwany także rysunkiem głównym, służący prezentacji całej kompozycji roślinnej, pozwalający na dostrzeżenie możliwie największej liczby szczegółów oraz ocenę wysokości kompozycji; rysunek ten przedstawia nie tylko materiał roślinny tworzący kompozycję, ale także naczynie, w którym kompozycja ta się znajduje, oraz inne materiały dekoracyjne
rzut z boku
rzut z boku
rysunek przedstawiający wysokość poszczególnych elementów kompozycji, nie obejmuje wszystkich jej elementów; stanowi dopełnienie informacji o kompozycji, które niosą ze sobą inne projektowe rysunki techniczne, tworzone w rzucie z przodu oraz w rzucie z góry
rysunek perspektywiczny
rysunek perspektywiczny
rysunek przedstawiający na dwuwymiarowej płaszczyźnie przestrzenną (trójwymiarową) kompozycję roślinną; wrażenie przestrzenności uzyskuje się dzięki tzw. skrótowi perspektywicznemu
R5R0xUXp0D7up
kosztorys kompozycji roślinnej
kosztorys kompozycji roślinnej
dokument ujmujący całkowite koszty wykonania kompozycji roślinnej: koszty materiału roślinnego, koszty środków technicznych oraz koszty materiałów dekoracyjnych, a ponadto – koszty robocizny, które zazwyczaj wynoszą 30% kosztów poniesionych na wszystkie elementy materialne tworzące kompozycję
R1ejuwhvLle0A
gąbka florystyczna
inaczej: pianka florystyczna; tworzywo sztuczne służące do układania kompozycji florystycznych, stanowiące stabilną podstawę dla łodyg roślin oraz elementów dekoracyjnych; gąbka florystyczna stanowi środek techniczny kompozycji, który nie powinien być widoczny; wyróżnia się dwa główne rodzaje gąbki florystycznej: suchą i mokrą; gąbkę suchą wykorzystuje się do tworzenia kompozycji z roślin suchych i sztucznych, jest ona bardzo zwarta i dość krucha; wykonuje się ją z pianki poliuretanowej, zwykle w kolorze brązowym lub szarym; gąbka mokra znajduje zastosowanie podczas układania kompozycji z żywych roślin; moczy się ją przed użyciem, dzięki czemu gąbka ta nie tylko pozwala na trwałe i zgodne z wizją florysty rozmieszczenie roślin, ale także nawadnia je, zapewniając im świeży wygląd przez dłuższy czas; w porównaniu z gąbką suchą jest miększa i bardziej porowata; produkuje się ją z żywicy fenolowo‑formaldehydowej, zwykle w kolorze zielonym, ale w sprzedaży dostępne są również gąbki czarne
RAUW0h7uWXCbV
RiJpnDeoZHLq2
odcień
odcień
odmiana jednego koloru różniąca się nasyceniem
tonacja
tonacja
zespół barw lub odcieni barw, położonych obok siebie w kole barw, np. kompozycja złożona z różnych barw od koloru żółtego przez żółtopomarańczowy, pomarańczowy, cynober po czerwień lub kompozycja złożona z odcieni żółci, od odcienia najjaśniejszego do odcienia najciemniejszego
koło barw Ittena
koło barw Ittena
model graficzny koła barw stworzony przez Jana Ittena; jest złożony z dwunastu kolorów: w centralnym, równobocznym trójkącie znajdują się trzy barwy pierwszorzędowe – żółta, niebieska i czerwona; barwy drugorzędowe – kolor pomarańczowy, kolor fioletowy oraz kolor zielony – wypełniają trójkąty osadzone na bokach trójkąta centralnego; zewnętrzny okrąg koła barw Ittena zawiera wszystkie kolory pierwszorzędowe i drugorzędowe, są one usytuowane w miejscach wskazywanych przez wierzchołki wewnętrznych trójkątów; między tymi barwami znajdują się kolory trzeciorzędowe – żółtopomarańczowy (złoty), czerwonopomarańczowy (cynober), purpura, indygo, turkus, żółtozielony (limonkowy)
RyaZvRfgkNWBC
widmo światła białego
widmo światła białego
zespół barw przechodzących płynnie od czerwieni do fioletu, otrzymany w wyniku rozszczepienia światła białego
RjXcGHAhhGwzY
Jan Itten (1888‑1967)
Jan Itten (1888‑1967)
szwajcarski artysta malarz, teoretyk sztuki, twórca teorii barw, w ramach której stworzył własny model koła barw, tzw. koło barw Ittena
R1IDDgJvQ2p4j
barwy pokrewne
barwy pokrewne
kolory leżące bezpośrednio obok siebie w kole barw, np. żółty i żółtopomarańczowy, cynober (czerwonopomarańczowy) i czerwony
barwy komplementarne (dopełniające)
barwy komplementarne (dopełniające)
kolory usytuowane w kole barw naprzeciw siebie, np. czerwony i zielony, turkus i cynober
punkt obserwacyjny
punkt obserwacyjny
punkt na linii horyzontu oznaczający miejsce, z którego kompozycja jest obserwowana – punkt widzenia obserwatora, określający jego stanowisko względem obserwowanego obiektu
skrót perspektywiczny
skrót perspektywiczny
skrót perspektywiczny to wrażenie zmniejszania się rozmiarów obserwowanego obiektu wzrastające wraz ze zwiększaniem się odległości tego obiektu od środka rzutowania, czyli punktu położenia obserwatora; skrót perspektywiczny jest stosowany w celu oddania trójwymiarowości na płaszczyźnie dwuwymiarowej
perspektywa linearna
perspektywa linearna
jedna z podstawowych technik przedstawiania przedmiotów na płaszczyźnie; metoda ta pozwala na odzwierciedlenie właściwych dla danego przedmiotu relacji przestrzennych istniejących w naturze dzięki przeniesieniu na płaszczyznę efektu wizualnego, zgodnego z prawami widzenia w świecie rzeczywistym, który określany jest mianem skrótu perspektywicznego
punkt zbiegu
punkt zbiegu
punkt, w którym spotykają się linie zbieżne] na rysunku perspektywicznym
linia horyzontu
linia horyzontu
w sztukach plastycznych pozioma linia określająca wysokość, na której znajdują się oczy obserwatora patrzącego na dany obiekt; na linii horyzontu zaznacza się punkt obserwacyjny
linie zbieżne
linie zbieżne
proste linie pomocnicze pozwalające na wykreślenie właściwych proporcji rysowanego przedmiotu na rysunku perspektywicznym