w przeróbce mechanicznej to urządzenie wykorzystujące proces filtracji oraz różnicę ciśnień w celu odwodnienia produktów wzbogacania otrzymanych w postaci mułów surowych lub koncentratów flotacyjnych. Różnica ciśnień wynika z zastosowania zmniejszonego ciśnienia generowanego przez pompę próżniową. Ciśnienie atmosferyczne panuje po stronie odwadnianego materiału, natomiast zmniejszone – w obrębie siatki filtracyjnej skąd odbierany jest filtrat

R1RTwjIXs9mVv

Zdjęcie przedstawia filtr próżniowy. Składa się on z kilku tarcz rozmieszczonych pionowo jedna za drugą w komorze, sięgającej do około połowy średnicy tarcz.

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

powstawanie agregatów na skutek łączenia się ziarn drogą adsorpcji lub powierzchniowej reakcji chemicznej do wytworzonej środkami chemicznymi struktury np. adsorpcja na powierzchni wysokomolekularnych związków organicznych, łączenie się przez kompleksy cząstek odczynnika

R1DhkAlzb0Ou4

Na zdjęciu przedstawiono w sposób graficzny na przykładzie zlewki wypełnionej zawiesiną proces flokulacji. Flokulacja jest to łączenie się zdestabilizowanych cząsteczek w mikroagregaty tak zwane mikrokłaczki, a następnie w większe agregaty zwane kłaczkami, które następnie sedymentują czyli opadają na dno. Zlewka jest to płaskodenne naczynia laboratoryjne w kształcie cylindra.
W centralnej części rysunku widać dwie animowane zlewki. Zlewki wypełnione są błękitną cieczą. Pomiędzy zlewkami znajduje się animowana pomarańczowa strzałka, której grot skierowany jest w prawą stronę. Nad strzałką znajduje się pomarańczowy napis: flokulacja. W zlewce po lewej stronie znajdują szare okrągłe punkty rozmieszczone w całej objętości niebieskiego płyny. Nad płynem znajduje się napis zawiesina. W zlewce po prawej stronie widać szare punkty które opadły na dno i na których znajduje się pomarańczowa nic. Punkty te są w formie większego skupiska czyli agregatu. Do miejsca tego biegnie czarna prosta na końcu której znajduje się czarny napis: flokuł. Na górze zlewki znajduje się pojedynczy szary punk oraz szary punk na której znajduje się pomarańczowa nić. Do pomarańczowej nici biegnie czarna prosta na końcu której znajduje się czarny napis flokulant.

Animacja 3D Zjawiska flokulacji, koagulacji, sedymentacji i flotacjiD1CF8KZymAnimacja 3D Zjawiska flokulacji, koagulacji, sedymentacji i flotacji

substancja chemiczna wiążąca drobne ziarna fazy stałej zdyspergowanej w agregaty, powodując wypadanie osadu z koloidów. Są to związki wielkocząsteczkowe o budowie liniowej. Flokulanty mają zdolność oddziaływania i tworzenia wiązań chemicznych na powierzchni ziaren fazy zdyspergowanej. Jako flokulanty stosowane są związki polimerowe, takie jak poliakrylamidy, kwasy poliakrylowe i ich pochodne. Charakteryzują się one dobrą rozpuszczalnością w wodzie i wysoką biodegradowalnością. Ze względu na charakter chemiczny wyróżniane są trzy rodzaje flokulantów:

• flokulanty anionowe - wykorzystywane w środowiskach o odczynie zasadowym i obojętnym; stosowane są głównie do klarowania i odwadniania zawiesin mineralnych,

• flokulanty kationowe - które są stosowane w kwaśnych środowiskach; najczęściej wykorzystywane do klarowania zawiesin substancji organicznych,

• flokulanty obojętne – mają najszersze zastosowanie w różnych branżach, np. w przetwórstwie węgla i rud metali

RLVJd1ALeVrr3

Na zdjęciu przedstawiono w sposób graficzny na przykładzie zlewki wypełnionej niebieskim płynem flokuł i flokulant. Flokuł jest to skupisko cząstek fazy stałej powstałe w cieczy na skutek flokulacji. Flokulant jest to substancja przyspieszająca flokulację. Flokulacja jest to łączenie się zdestabilizowanych cząsteczek w mikroagregaty tak zwane mikrokłaczki, a następnie w większe agregaty zwane kłaczkami, które następnie sedymentują czyli opadają na dno. Zlewka jest to płaskodenne naczynia laboratoryjne w kształcie cylindra.
W centralnej części rysunku widać animowaną zlewkę. W zlewce widać szare punkty które opadły na dno i na których znajduje się pomarańczowa nic. Punkty te są w formie większego skupiska czyli agregatu. Do miejsca tego biegnie prosta na końcu której znajduje się napis: flokuł. Na górze zlewki znajduje się dwa pojedynczy szare punky. Szary punkt po lewej stronie unosi się w cieczy. Drugi szary punkt widoczny po prawej stronie zlewki jest opleciony pomarańczową nicią. Do pomarańczowej nici biegnie prosta na końcu której znajduje się napis: flokulant.

Animacja 3D Zjawiska flokulacji, koagulacji, sedymentacji i flotacjiD1CF8KZymAnimacja 3D Zjawiska flokulacji, koagulacji, sedymentacji i flotacji

proces wzbogacaniawzbogacaniewzbogacania flotacyjnego będącego wynikiem zjawisk fizykochemicznych zachodzących pomiędzy ziarnami nadawy (ich powierzchnią) a pęcherzykami powietrza z udziałem odczynników flotacyjnych. Ziarna, których powierzchnia nie jest zwilżalna przez wodę (hydrofobowe), przyczepiają się do pęcherzyków powietrza i są wynoszone na powierzchnię, tworząc pianę flotacyjną. Ziarna zwilżalne przez wodę (hydrofilowe) pozostają w zawiesinie flotacyjnej. Proces ten wykorzystywany jest w metodzie flotacyjnej służącej do rozdziału drobnych ziaren mineralnych

RfsSfpExHenKO

Zdjęcie przedstawia pianę flotacyjną utworzoną we wnętrzu flotownika podczas wzbogacania węgla surowego. Na środku znajduje się zgarniacz skrzydełkowy odpowiadający za wynoszenie piany bogatej w koncentrat poza maszynę flotacyjną. Łopatki zamocowane na zgarniaczu oblepione są pianą pokrytą czarnymi ziarnami węgla. Piana wydaje się gęsta oraz lepka wypełnia całą komorę.

Animacja 3D Zjawiska flokulacji, koagulacji, sedymentacji i flotacjiD1CF8KZymAnimacja 3D Zjawiska flokulacji, koagulacji, sedymentacji i flotacji

maszyna flotacyjna, w której prowadzony jest proces flotacji umożliwiający otrzymywanie produktów wzbogacania. Flotownik buduje szereg zespołów, z których każdy składa się z dwóch głównych komór – mieszalnikowej oraz roboczej. W komorze mieszalnikowej dochodzi do powstawania mieszaniny flotacyjnej z doprowadzonej w odpowiednim stężeniu nadawy, powietrza oraz odczynników flotacyjnych. Komora wyposażona jest w wał z zamontowanym wirnikiem napędzanym przez silnik. Jest ona połączona z komorą roboczą, w której dochodzi do podziału na frakcje. Wspomniany wirnik zabudowany jest statorem ukierunkowującym ruch zawiesiny flotacyjnej. Wirnik zamontowany jest w pionowo wydrążonym wale, w którym znajduje się również rura doprowadzająca powietrze. Ruch mieszaniny flotacyjnej stabilizowany jest przez rozmieszczone promieniowo wokół statora uspokajacze. Zawiesina flotacyjna doprowadzana jest ze skrzynki nadawczej, z której przepływa ona dolną szczeliną przepływową do przedziału roboczego. Drobiny frakcji osadzonej na pęcherzykach piany flotacyjnej zostają wyprowadzone poza wzbogacalnik poprzez zgarniacze skrzydełkowe do koryt odbiorczych, w których gromadzony jest koncentrat. Z reguły na maszynę flotacyjną składa się kilka omówionych przedziałów. Łączą je wtedy tak zwane skrzynie pośredniczące, tworząc kaskadę, na której końcu zamontowana jest skrzynia odpadowa. To do niej kierowane są i gromadzone odpady flotacyjne stanowiące drugą frakcję w procesie flotacji

R1K4fQq7kq5h4

Ilustracja przedstawia model maszyny flotacyjnej, której działanie bazuje na zjawisku flotacji. Maszyna flotacyjna wykorzystuje metodę flotacyjną w procesie wzbogacania surowców w zakładach przeróbczych. Główny element maszyny stanowi komora mieszalnikowa (przedział mieszalnikowy). Jest ona jednym z głównych przedziałów flotownika. W górnej części ma prostopadłościenny kształt, zaś w dolnej zaczyna się zwężać. Tutaj zachodzi powstawanie mętów flotacyjnych z doprowadzonej w odpowiednim stężeniu nadawy, powietrza, wody oraz odczynników flotacyjnych. Komora wyposażona jest w wirnik napędzany silnikiem oraz połączona z komorą roboczą. Wirnik to element zamontowany w pionowo wydrążonym wale w centralnej części w komorze mieszalnikowej. Znajduje się wewnątrz statora, który ją zabudowuje. Wirnik umożliwia mieszanie zawartości komory, jej równomierne napowietrzenie oraz przepływ mętów w pożądanym kierunku, to jest poprzez stator. Wspomniany stator to nieruchomy element, którym zabudowany jest wirnik. Posiada on łopatki umocowane do poziomej płyty ustawionej powyżej dna przedziału roboczego oraz centralnie zorientowany otwór. Stator ukierunkowuje ruch wirowy cieczy w komorze nadawany przez wirnik. Silnik napędowy wprowadzający w ruch wirnik zamontowany jest w górnej części maszyny, nad komorą mieszalnikową. Składa się z horyzontalnie rozmieszczonych kół napędowych z zaciągniętą wokół nich taśmą. Koła łączą się z zamontowanym w wale wirnikiem, który wprowadzany jest w ruch. Sprężone powietrze istotne dla procesu flotacji dostarczane jest do komory roboczej rurą doprowadzającą powietrze w wydrążonym wale. Zawiesina flotacyjna dopływa do skrzynki nadawczej, z której dalej kierowana jest dolną szczeliną przepływową do przedziału roboczego. W górnej części obu przedziałów roboczych zabudowane są (w ich podłużnej osi) nachylone ścianki służące do kierowania zmineralizowanej piany flotacyjnej do progów wyładowczych. Zgarniacze skrzydełkowe znajdują się nieco poniżej poziomu powierzchni piany flotacyjnej gromadzącej się w górnej części flotownika. Odpowiadają za przyspieszenie wyodrębniania koncentratu w postaci piany poprzez wygarnianie jej poza komorę do koryt odbiorczych. Zgarniacze skrzydełkowe stanowią usytuowane poziomo, równolegle do poziomu koryta odbiorczego trzony obracające się w trakcie pracy urządzenia wokół własnej osi. Wokół trzonów rozmieszczone są promieniście dookoła wspomnianej osi, na całej ich długości płaskie, prostokątne elementy, czyli skrzydełka, tudzież łopatki. Koryta odbiorcze umiejscowione są tuż przed zgarniaczami skrzydełkowymi. Są to zbiorniki znajdujące się na poziomie powstającej piany. Do nich kierowany jest koncentrat w postaci piany flotacyjnej. Komora robocza (to znaczy przedział roboczy) to część flotownika, w której dochodzi do wyodrębnienia dwóch frakcji – z maszyny zostają odprowadzone odpowiednio – złoża odpadowe oraz koncentrat. Koncentrat kierowany jest do koryt odbiorczych znajdujących się w górnej części flotownika, zaś złoża odpadowe wzdłuż kaskady komór roboczych do skrzyni odpadowej znajdującej się za ostatnim przedziałem roboczym. Na cały flotownik składa się z reguły kilka omówionych podzespołów. Pomiędzy nimi znajdują się skrzynie pośredniczące. Są to komory, które łączą przedziały sąsiadujących komór roboczych, tworząc kaskadę składającą się na pełny flotownik. Na końcu tego typu kaskady znajduje się wspomniana skrzynia odpadowa. To do niej kierowane są i w niej gromadzone odpady flotacyjne stanowiące drugą frakcję w procesie flotacji.

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

(w przypadku procesu wzbogacania nazywany również wzbogacalnikiem stożkowym lub zawiesinowym odśrodkowym) wykorzystywany w zakładach przeróbczych podczas klasyfikacji, jak i jako urządzenie wzbogacające, pozwalające na rozdział nadawy na klasy ziarnowe charakteryzujące się najwyższą jakością rozdziału, a zatem proces ten prowadzi do największego odzysku dostarczonej do wzbogacania nadawy. Wyodrębnianie ma miejsce przy użyciu cieczy ciężkiej wprowadzanej wraz z nadawą dyszą doprowadzającą do koryta roboczego w kształcie odwróconego stożka. Produkt lekki unosi się i kierowany jest do górnych warstw cieczy w obrębie przelewu, którym frakcja wyprowadzana jest poza wzbogacalnik. Z kolei produkty ciężkie przesuwają się do dyszy wylewowej, zamontowanej na samym dole stożka. Na zawiesinę działają dwie siły – siła odśrodkowa, proporcjonalna do masy i ciężaru właściwego ziaren surowca oraz siła nośna strumienia cieczy, której prędkości rozkładają się w zależności od położenia w obrębie osi podłużnej hydrocyklonu

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

grupa ziaren o określonych wielkościach znajdujących się w danym przedziale

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

podstawowa operacja przeróbcza polegająca na rozdziale nadawy na grupy ziaren o określonych wymiarach. Zatem jest to proces prowadzący do wyodrębnienia klas ziarnowych na drodze przesiewania (to jest klasyfikacji mechanicznej) z wykorzystaniem sit albo dzięki zastosowaniu osadzania (czyli klasyfikacji hydraulicznej) w ośrodku ciekłym lub gazowym

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

powstawanie agregatów na skutek łączenia się ziarn np. za pomocą sił elektrostatycznych. Polega na zniszczeniu warstwy hydratacyjnej wokół ziarna dzięki czemu ziarenka mogą zbliżyć się do siebie na tak małą odległość, że zadziałają siły wzajemnego przyciągania się. Proces koagulacji można wywołać dodatkiem do zawiesiny elektrolitów powodujących zmiany potencjału „dzeta”, poddaniu zawiesiny działaniu prądu elektrycznego, pola magnetycznego, ultradźwięków

RpXQY6q9nu4xX

Na rysunku widać graficzne ujęcie procesu koagulacji na przykładzie dwóch zlewek wypełnionych cieczą oraz ziarnami. Koagulacja jest to proces polegający na łączeniu się cząstek fazy rozproszonej czyli fazy zdyspergowanej w większe skupiska tak zwane agregaty które tworzą fazę ciągłą zwaną ośrodkiem dyspersyjnym charakteryzujący się nieregularną strukturą. Zlewka jest to płaskodenne naczynia laboratoryjne w kształcie cylindra.
W centralnej części ekranu widać dwie animowane zlewki. Zlewki wypełnione są błękitną cieczą. Pomiędzy zlewkami znajduje się animowana pomarańczowa strzałka, której grot skierowany jest w prawą stronę. Nad strzałką znajduje się pomarańczowy napis: koagulacja. W obu naczyniach znajdują się czarne i szare punkty o różnej wielkości. W przypadku zlewki po lewej stronie czarne i szare punkty rozmieszczone są nierównomiernie w błękitnej cieczy. W przypadku zlewki po prawej stronie punkty dowolnie łączą się ze sobą tworząc agregaty i opadają na dno. Pod zlewkami znajduje się niebieska strzałka z grotem skierowanym w prawą stronę. Nad strzałką znajduje się niebieski napis: czas.

Animacja 3D Zjawiska flokulacji, koagulacji, sedymentacji i flotacjiD1CF8KZymAnimacja 3D Zjawiska flokulacji, koagulacji, sedymentacji i flotacji

środek chemiczny powodujący koagulacjękoagulacjakoagulację zawiesin]\pojecie‑ref={zawiesina}. Jest to elektrolit, który obniża potencjał elektrokinetyczny cząstek prowadzący do scienienia podwójnej warstwy elektrycznej na powierzchni cząstek, co ułatwia ich wzajemne kontaktowanie

R173EpRWp6Nq5

Na rysunku widać graficzne pojęcie procesu koagulacji przedstawiających neutralizacje ładunku koloidu. Koagulacja jest to proces polegający na łączeniu się cząstek fazy rozproszonej czyli fazy zdyspergowanej w większe skupiska tak zwane agregaty które tworzą fazę ciągłą zwaną ośrodkiem dyspersyjnym charakteryzujący się nieregularną strukturą. Układ koloidalny jest to najczęściej układ dwóch substancji w których jedna pełni rolę fazy rozpraszającej a druga fazy rozpraszanej.
Z prawej i lewej strony rysunku znajdują się obok siebie po dwa niebieskie kuliste kształty. Na dole rysunku widać trzy niebieskie kuliste kształty. Wewnątrz tych elementów znajdują się cztery znaki minus w kolorze białym. Znaki minus są rozmieszczone na planie krzyża. Niebieskie kształty stanowią układ koloidalny o ujemnym ładunku. Na powierzchni każdej z niebieskich kul widać styczne zielone elementy o kształcie koła z białym znakiem plus znajdującym się w środku. Od zielonych okręgów odchodzą w obie strony poziome zielone krzywe w kształcie wąsów. Jest to proces neutralizacji ładunku.
Nad, pod oraz pomiędzy niebieskimi elementami znajdującymi się na dole rysunku i górze rysunku znajdują się małe okrągłe elementy. Elementy są o kształcie żółtego okręgu z białym znakiem minus w środku. Od żółtych okręgów odchodzą żółte krzywe w kształcie wąsów. Żółte elementy są rozłożone w szeregu. Na rysunku widać powstałe trzy w ten sposób trzy rzędy. Elementy te reprezentują wydzielony w wyniku procesu koagulacji osad.

Animacja 3D Zjawiska flokulacji, koagulacji, sedymentacji i flotacjiD1CF8KZymAnimacja 3D Zjawiska flokulacji, koagulacji, sedymentacji i flotacji

skała, która nadaje się do zastosowania jako surowiec mineralny bez przetworzenia lub po przeróbce (kruszeniu, wzbogacaniu itp.)

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

urządzenie wykorzystywane do rozdrabniania dostarczonego materiału poprzez łamanie oraz zgniatanie. Dochodzi do niego pomiędzy dwiema szczękami, z których pierwsza jest ruchoma, zaś druga – nieruchoma. Obie szczęki stanowią ścięte stożki, zorientowanie w pionie, przy czym jedna skierowana jest podstawą do dołu, a druga do góry. Zewnętrzny stożek stanowi szczękę nieruchomą, z kolei wewnętrzny – ruchomą. W środku wzdłuż osi podłużnej kruszarki, a tym samym osi stożków, wbudowany jest wał, na którym osadzony jest stożek ruchomy, co pozwala na generowanie ruchu obrotowego szczęki. Szczęka ruchoma ponadto oddala się i przybliża do szczęki nieruchomej, co prowadzi do osypywania się ku wylotowi rozdrobnionej nadawy

RUTeQVnuWjTYg

Ilustracja przedstawia przekrój kruszarki stożkowej. Obudowa urządzenia kształtem przypomina walec osadzony na wale. W lewej dolnej części odchodzi od niego wylot urządzenia. Natomiast z prawej połączony jest z drugim wałem. zorientowanym w płaszczyźnie poziomej. We wnętrzu znajduje się stożek kruszący poruszający się wokół osi wału oraz do góry i do dołu. Rozdrabniając materiał o płaszcz kruszący. Płaszcz znajduje się po wewnętrznej strony obudowy. Nadawa kierowana jest od górnej części wlotowej. Oddziela ją od komory kruszącej pierścień ze szczelinami. Po rozdrobnieniu, w wyniku ruchu góra‑dół stożka kruszącego, materiał kierowany jest do wylotu w dolnej części.

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

podstawowe urządzenie wykorzystywane do rozdrabniania surowców stałych odznaczających się dużą twardością oraz o średnim lub grubym uziarnieniu. Materiał poddawany procesowi ulega zgniataniu i łamaniu, za co odpowiadają dwie szczęki, z których pierwsza jest ruchoma, zaś druga – nieruchoma. Cała konstrukcja kruszarki szczękowej wykonana jest ze stali domieszkowanej manganem, co zwiększa jej odporność na działanie bardzo dużych sił generowanych podczas rozdrabniania z jej pomocą

Rj0CzVdrAecvN

Ilustracja przedstawia model kruszarki szczękowej. Zasadnicza część składa się z dwóch szczęk. Pierwsza z nich jest ruchoma, a druga - nieruchoma. Stanowią je dwie prostokątne płaszczyzny, posiadające na powierzchni równolegle rozmieszczone rowki. Są one poprowadzone od góry do dołu. Szczęki tworzą kąt ostry i są skierowane do siebie wspomnianymi rowkami. Kąt, który tworzą, znajduje się w dolnej części grafiki. Szczęka nieruchoma znajduje się z zewnętrznej strony konstrukcji, po prawej stronie. Po lewej stronie znajduje się wspomniana szczęka ruchoma. W górnej części jest ona zawieszona na wale mimośrodowym, zorientowanym poziomo wzdłuż górnego, krótszego boku szczęki. W dolnej części do szczęki przylega płyta rozporowa, usytuowana pod kątem ostrym względem płaszczyzny wyznaczanej przez szczękę. W lewej, górnej części urządzenia zamontowany jest silnik napędowy, odpowiadający za ruch wału. Silnik reprezentowany jest przez cylindryczny element. Szczęka ruchoma, zbliżając się do szczęki stacjonarnej powoduje rozdrobnienie materiału, dostarczonego górnym otworem wlotowym.

Rw4GCJ5Frg90s

Zdjęcie przedstawia wlot kruszarki szczękowej. We wnętrzu znajdują się dwie szczęki. Stanowią je skierowane do siebie rowkowaną powierzchnia płyty. Rowki poprowadzone są od góry do dołu. Szczęki tworzą kąt ostry, zbliżając się do siebie dolną krawędzią.

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

urządzenie wykorzystywane głównie do rozdrabniania surowców miękkich lub odznaczających się średnią twardością. Otrzymanie drobniejszego uziarnienia materiału jest wynikiem zgniatania, a także w pewnym stopniu ścierania, za co odpowiadają z reguły walce (dwa lub jeden). Ich powierzchnia nierzadko posiada wyżłobienia, choć może być również gładka, z uwagi na to jej nieregularna struktura może sprzyjać kruszeniu materiałów o określonych właściwościach

R14E365Uch27x

Ilustracja przedstawia model kruszarki walcowej. Urządzenie składa się z prostopadłościennej obudowy. Na prawym boku zamontowany jest silnik napędowy. U góry obudowy znajduje się rozszerzający się ku górze otwór wlotowy. We wnętrzu znajdują się dwa walce zorientowane poziomo. Ich boki są równoległe.

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

urządzenie stosowane do rozdrabniania szczególnie w zakładach, w których pożądane są selektywność kruszenia oraz wysoki stopień rozdrobnienia materiału. Przy zaimplementowaniu niektórych rozwiązań konstrukcyjnych mogą one prowadzić do otrzymania produktu o wielkości ziaren poniżej jednego milimetra. Najważniejszym elementem kruszarki są swobodnie poruszające się młotki, rozmieszczone przegubowo w tarczach wirnika. Podczas obrotu wirnika uderzają one w materiał doprowadzony do rozdrobnienia, po czym poruszają się w kierunku przeciwnym niż skruszone ziarno. Następnie materiał kierowany jest na wykładzinę rozdrabniającą, skąd odbierany jest produkt operacji. Tego typu kruszarki wyposażone są często w rusztowiny, które pozwalają na wstępne odsianie z doprowadzonej nadawy ziaren niewymagających rozdrobnienia, co pozwala na zwiększenie wydajności procesu i jego usprawnienie

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

grupa maszyn służących do rozdrabniania materiałów. Ich wspólną cechą jest wykorzystanie do mielenia obracających się bębnów wypełnionych w około $30\%$ pojemności, np. stalowymi kulami bądź prętami. Obrót bębna powoduje ich unoszenie po pobocznicy bębna na pewną wysokość, po czym następuje ich upadek wynikający z ich własnego ciężaru i siły grawitacji, Uderzenie w ziarna materiału znajdującego się na dnie powoduje zgniatanie. Natomiast część kul lub prętów zsuwających się po pobocznicy bębna, prowadzi do ścierania dostarczonego do procesu materiału

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

kopalina surowa, czyli urobek kierowany do zakładu przeróbczego oraz do kolejnych maszyn i urządzeń przeróbczych celem otrzymania produktu użytecznego przemysłowo, spełniającego określone parametry. Termin nie wskazuje jednak ani rodzaju kopaliny, ani też wymiaru jej ziaren, a jedynie kopalinę surową po skierowaniu do przeróbki poddawaną kolejnym operacjom przeróbczym

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

związki chemiczne o właściwościach umożliwiających tworzenie trwałych pęcherzyków powietrza oraz sprzyjających zjawisku przyczepiania się do nich określonych ziaren materiału surowego. Odczynniki flotacyjne wprowadzane są do zawiesiny flotacyjnej również w celu regulacji procesu, między innymi poprzez: wpływanie na pH, zwiększanie lub przywracanie zdolności cząsteczek kolektora do adsorpcji (aktywatory) czy też uniemożliwianie cząsteczkom kolektora adsorpcji na powierzchni zanieczyszczeń pochodzących z nadawy (depresory). Odczynniki flotacyjne pełnią istotną rolę podczas rozdziału kopaliny surowej w procesie wzbogacania flotacyjnego. Wpływają na jakościowy przebieg wzbogacania oraz szybkość wyodrębniania frakcji. Od jakości i rodzaju dobranych odczynników flotacyjnych oraz ich własności zależy skuteczność i ekonomika flotacji. Ze względu na pełnioną funkcję w procesie flotacji można podzielić je według poniższego schematu

RGJ6gc8ZjXHmY

Schemat przedstawia podział odczynników flotacyjnych w procesie flotacji. Od pojęcia odczynniki flotacyjne odchodzą trzy strzałki skierowane w dół (po skosie w lewą stroną, pionowo do dołu i po skosie w prawą stronę). Idąc od lewej strony, pierwszą grupę stanowią odczynniki zbierające, które można podzielić na jonowe i niejonowe. Wśród jonowych znajdują się odczynniki kationowe, anionowe i amfoteryczne. Z kolei wśród niejonowych - węglowodory. Drugą grupę stanowią odczynniki pianotwórcze, czyli spieniacze. Można je podzielić na kwasowe, obojętne i zasadowe. Ostatnią grupę tworzą odczynniki regulujące proces flotacji, to jest modyfikatory. Należą do nich: aktywatory, depresory, regulatory pH, peptyzatory oraz flokulanty.

Animacja 3D Zjawiska flokulacji, koagulacji, sedymentacji i flotacjiD1CF8KZymAnimacja 3D Zjawiska flokulacji, koagulacji, sedymentacji i flotacji

pomocnicza operacja przeróbcza polegająca na odzysku koncentratu z mułu płuczkowego

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

urządzenie, w którym prowadzony jest proces odpylania. Odpylacz umożliwia usunięcia z nadawy ziaren o wielkości poniżej $1\text{mm}$. Wśród odpylaczy stosowanych w zakładach przeróbczych można wyróżnić odpylacze rotacyjne oraz cyklony

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

pomocnicza operacja przzeróbcza polegająca na usunięciu z nadawy ziaren o wielkościach poniżej $1\text{mm}$

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

operacje pomocnicze prowadzone w zakładach przeróbczych polegające na usuwaniu nadmiaru wody z produktów otrzymanych w wyniku wzbogacania

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

maszyna przeróbcza służąca do wzbogacaniawzbogacaniewzbogacania grawitacyjnego w ośrodku wodnym kopalin surowych, głównie surowego węgla kamiennego oraz pozyskiwania żwiru i piasku przy równoczesnym wydzielaniu zanieczyszczeń organicznych i mineralnych. W procesie bierze udział ciecz będąca ośrodkiem podziału. Jest ona wprowadzana w pulsacje, które wywołują określony ruch drobin zawartych w zawiesinie. Ruch ten oraz różnice w ciężarze właściwym poszczególnych ziaren prowadzą do ich podziału według gęstości i warstwowego rozmieszczenia na łożu roboczym osadzarki, z którego wyprowadzane są dwie frakcje – to jest produkt ciężki i produkt lekki. W zależności od sposobu generowania pulsacji wyróżnia się:

• osadzarki tłokowe,

• z ruchomym łożem roboczym,

• beztłokowe,

• membranowe

R113XKdvm5wHJ

Ilustracja przedstawia model osadzarki typu pośredniego. W górnej części osadzarka ma kształt prostopadłościanu o niedużej wysokości ściany bocznej. Poniżej dzieli się na dwa odwrócone ostrosłupy, których krawędzie skierowane są do dołu. To znaczy zbiorniki zwężają się ku dołowi. Cała konstrukcja osadzona jest w ramie. W górnej części rozmieszczone są prostokątne łoża robocze. Przedzielone kilkoma przegrodami i pochylonymi w kierunku szczelin odbiorczych pod kątem kilku stopni. Z prawej strony, na krótszym boku prostokąta wyznaczającego rozmieszczenie sit, zamontowane jest koryto nadawcze. Jest ono reprezentowane przez pochyloną płytę, z której nadawa zsuwa się w kierunku łoża. Pod zwężającymi się częściami osadzarki znajdują się sprężyny oraz silniki. Odpowiadają za ruch pulsacyjny zawartości osadzarki. Z tyłu, poniżej łoża roboczego zamontowane są rurociągi doprowadzające wodę. Po przeciwnej stronie względem koryta nadawczego znajduje się próg przelewowy oraz szczeliny odbiorcze. Pierwsza zamontowana jest za progiem i odbiera produkt ciężki przechodzący bezpośrednio pod progiem. Z kolei drugą szczeliną powyżej progu odprowadzana jest frakcja o mniejszej gęstości.

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

urządzenie filtrujące służące do filtorowania zagęszczoych zawiesin pod zmniejszonym ciśnieniem. Odfiltrowywana od zawiesiny ciecz, to jest filtrat, przemieszcza się przez warstwę porowatą, którą stanowią nagromadzone ziarna fazy stałej oraz przegrody, w kierunku zmniejszonego ciśnienia. W filtrach typu próżniowego od strony nadawy panuje ciśnienie atmosferyczne, z kolei od strony filtratu próżnia

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

część partii materiału pobranego jednorazowo z danego miejsca

Film edukacyjny Pobieranie prób w procesie przeróbki kopalin stałych i ich analizaD16qN9i6SFilm edukacyjny Pobieranie prób w procesie przeróbki kopalin stałych i ich analiza

urządzenie przeróbcze służące do wstępnego odsiania gruboziarnistej nadawy. Tego typu przesiewacze wyposażone są w nieruchome rusztowiny, które są nachylone względem poziomu pod kątem wynoszącym ponad $30°$, co pozwala na swobodne zsuwanie się doprowadzanej nadawy wzdłuż przesiewacza, ku dołowi. Podczas zsuwania ziarna surowca o wymiarach mniejszych nich szczeliny pomiędzy rusztowinami przesypują się przez nie, natomiast o wymiarach większych – pozostają na rusztowinach i zsuwają się aż do wylotu przesiewacza. Niską wydajność procesu powoduje, że ruszty nieruchome nie znajdują szerszego zastosowania w zakładach przeróbczych

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

urządzenie przeróbcze wykorzystywane do odsiewania gruboziarnistej nadawy podczas klasyfikacji. Wśród przesiewaczy rusztowych ruchomych największe znaczenie mają przesiewacze z rusztowinami wahadłowymi lub obrotowymi. Przesiewacz z rusztowinami wahadłowymi zbudowany jest z dwóch typów, naprzemiennie rozmieszczonych rusztowin – ruchomych oraz nieruchomych. Są one nachylone zgodnie z kierunkiem ruchu nadawy pod kątem $9°$. Rusztowiny ruchome poruszają się w pionie. Kiedy to znajdują się poniżej płaszczyzny wyznaczonej przez rusztowiny nieruchome, spadają na nie ziarna nadawy. Natomiast, kiedy poruszają się do góry, ziarna przemieszczane są skośnie do góry i do przodu. Taka konstrukcja zapewnia ciągły ruch nadawy wzdłuż rusztu oraz osypywanie mniejszych ziaren do zsypni pod rusztem. Ruszty ruchome pracują w sposób łagodny i nie kruszą nadawy. Drugim najczęściej wykorzystywanym przesiewaczem jest przesiewacz z rusztowinami obrotowymi. Rama przesiewacza obejmuje rusztowiny, które rozmieszczone są poprzecznie względem kierunku przemieszczania się nadawy doprowadzonej do rozdziału. Utworzona przez nie konstrukcja nachylona jest względem płaszczyzny poziomej pod kątem $12°$. Rusztowiny obracają się zgodnie z kierunkiem nachylenia, przesuwając tym samym ziarna podczas odsiewania

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

inaczej wibrator, to urządzenie, które w zależności od wielkości szczelin sit pozwala na odsiewanie wszystkich klas ziaren podczas klasyfikacji, a także ich odwadnianie na dalszych etapach przeróbki. Sita przesiewacza zamontowane pod pewnym nachyleniem względem płaszczyzny poziomej oraz wibracje generowane podczas procesu powodują przesuwanie ziaren o wielkości przekraczającej wielkości szczelin sita w dół, w kierunku taśmociągu, którym wstępnie sklasyfikowana nadawa kierowana jest do dalszej przeróbki. Amplituda drgań dla przesiewaczy wibracyjnych wynosi z reguły około $4\text{mm}$, zaś liczba obrotów – około $1000$ na minutę

R1LIbtXmbb187

Ilustracja przedstawia model przesiewacza wibracyjnego. Jest on wsparty na prostopadłościennej ramie. Zasadniczą część korpusu urządzenia stanowi skrzynia wibracyjna o kształcie prostopadłościennym z usuniętą ścianą górną. Skrzynia pochylona jest względem płaszczyzny poziomej pod pewnym kątem. Równolegle do dolnej ściany skrzyni rozmieszczone są w niej pomiędzy ścianami bocznymi sita. Zawierają liczne szczeliny o ściśle określonych wymiarach i kształcie. Jak wspomniano sita zamocowane są pod pewnym kątem do poziomu, co ułatwia przemieszczanie się po nich klasyfikowanego materiału. Z tyłu skrzyni wibracyjnej zamontowany jest silnik wibracyjny, wprawiający ją w drgania. Drgania skrzyni stabilizowane są przez zamontowane w czterech miejscach na równoległych ścianach bocznych sprężyny amortyzujące. Są one przytwierdzone do bocznych ścian i osadzone w ramie. Mają za zadanie zapobiegać przekazywaniu drgań skrzyni wibracyjnej na fundament, na którym znajduje się przesiewacz. Dodatkowo obecność sprężyn zmniejsza ilość energii koniecznej do wprawienia skrzyni w wibracje. Powyżej części skrzyni wibracyjnej, w której zamontowany jest silnik. znajduje się otwór w kształcie odwróconego, ściętego ostrosłupa. Jest nim doprowadzana nadawa. Po przeciwnej stronie skrzyni wibracyjnej znajdują się zsypy. To elementy konstrukcyjne przesiewacza służące do odbioru poszczególnych klas ziarnowych po procesie klasyfikacji. Pierwszy z nich znajduje się w płaszczyźnie wyznaczonej przez sita i ograniczony jest zwężającymi się ścianami bocznymi. Nim odprowadzane są ziarna grube. Poniżej w płaszczyźnie dolnej ściany skrzyni rozmieszony jest zsyp odpowiadający za odprowadzenie ziaren drobniejszych, które zostały odsiane w wyniku procesu.

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

urządzenie przeróbcze wykorzystywane do przesiewania nadawy o wielkości ziaren od najgrubszych aż po miały i muły. Przesiewacz wyposażony jest w sita z blach dziurkowanych albo sita plecione lub tkane. Są one rozmieszczone pomiędzy bokami skrzyni, co powoduje ich znaczne napięcie w kierunku wzdłużnym, jak i poprzecznym. Skrzynia zabezpiecza ziarna poddawane klasyfikacji przed rozsypywaniem się poza urządzenie. Sita wraz ze skrzynią nazywane są rzeszotem. Jest on zamontowany w ramie umożliwiającej ruch wahadłowy oraz prostoliniowe przesuwanie się nadawy wzdłuż sita

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

podstawowa operacja przeróbcza prowadząca do otrzymania ziaren o pożądanych wymiarach lub do oddzielenia węgla od skały płonnej, znajdujących się w przerostach. Nadawa poddawana procesowi może być rozdrobniona poprzez: zgniatanie, ścinanie, ścieranie, uderzanie lub łamanie. Produkty rozdrabniania mogą zostać przypisane do odpowiedniej klasy ziarnowej o określonej wielkości ziaren, jak również zostać przeznaczone do dalszej przeróbki, to jest do wzbogacania

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

proces polegający na samoczynnym opadaniu ziaren zawieszonych w wodzie przy minimalnej prędkości jej przepływu. Proces ten jest również określany jako osadzanie grawitacyjne. Osadzanie ziaren drobnych i bardzo drobnych zawieszonych w wodzie silnie rozcieńczonej przebiega według zasad opadania swobodnego, natomiast przy wzrastającym ich zagęszczeniu opadanie ziaren przebiega według zasad opadania skrępowanego

Rfz8tDS9ZlYUj

Na rysunku widać grafikę przedstawiającą proces sedymentacji na przykładzie zmiany koloru oraz poziomu rozdziału znajdującej się w zlewce mieszaniny cieczy i ziaren, która następuje z postępem czasu. Sedymentacja jest to proces polegający na samoczynnym opadaniu ziaren zawieszonych w wodzie przy minimalnej prędkości jej przepływu. Zlewka jest to szklane płaskodenne naczynie laboratoryjne w kształcie cylindra.
Na rysunku widać cztery zlewki wypełnione zielonym płynem który stanowi mieszaninę ziaren i cieczy. W zlewce pierwszej szaro‑oliwkowy kolor stanowiący dziewięćdziesiąt procent naczynia to mieszanina cieczy i ziaren. W drugiej zlewce oliwkowy kolor stanowiący trzy czwarte naczynia to częściowo opadnięte ziarna pod postacią mieszaniny cieczy i płynu. Nad oliwkowym kolorem widać niebieski kolor który stanowi resztę naczynia. Jest to oddzielony płyn. W trzeciej zlewce oliwkowy kolor stanowi około czterdziestu procent naczynia. Oliwkowy kolor to częściowo opadnięte ziarna pod postacią mieszaniny cieczy i płynu. Nad oliwkowym kolorem widać niebieski kolor który stanowi resztę naczynia. Jest to oddzielony płyn. W czwartej zlewce oliwkowy płyn stanowi dwadzieścia procent pojemności naczynia. Oliwkowy kolor to całkowicie oddzielone ziarna. Nad oliwkowym kolorem znajduje się niebieski kolor który uzupełnia pojemność zlewki. Jest to całościowy oddzielony płyn. Pod zlewkami znajduje się niebieska strzałka skierowana w prawą stronę. Nad strzałką widać niebieski napis: czas.

Animacja 3D Zjawiska flokulacji, koagulacji, sedymentacji i flotacjiD1CF8KZymAnimacja 3D Zjawiska flokulacji, koagulacji, sedymentacji i flotacji

urządzenia wykorzystywane podczas operacji pomocniczych, mających na celu wstępne odwodnienie miałów. Najczęściej stosowanymi typami są sita łukowe oraz odśrodkowe. W przypadku pierwszych koncentrat kierowany jest stycznie do powierzchni łukowatej utworzonej przez sito, od strony jego górnej, wklęsłej części. Doprowadzony materiał przesuwa się w dół, a jego osypywanie sprzyja odpływowi wody pomiędzy szczelinami sita na stronę wypukłą. Zagęszczony koncentrat pozostaje po stronie wklęsłej i kierowany jest do dalszego odwadniania. Natomiast praca sit odśrodkowych opiera się na działaniu siły odśrodkowej i podobnie jak w przypadku sit łukowych pozwala na odwadnianie oraz odmulanie dostarczonego koncentratu. Tego typu sita o kształcie odwróconego stożka nie wykorzystują energii elektrycznej, wystarcza dostarczenie materiału za pomocą dyszy w górnej części urządzenia, co prowadzi do spiralnego ruchu koncentratu wraz z wodą po ściankach sita ku dołowi. Woda odpływa przez szczeliny sita, a odwodniony koncentrat przemieszcza się do wylotu znajdującego się w dolnej części sita

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

podstawowe urządzenie przeróbcze służące do wzbogacania nadawy o wielkości ziaren poniżej $15\text{mm}$. Proces odbywa się z wykorzystaniem wody. Nadawa wraz z wodą (w odpowiednim stosunku wynoszącym $1:3$) kierowane są do górnej części stołu pochylonego względem poziomu pod kątem około $1°$, co umożliwia swobodny przepływ wody od górnej do dolnej części. Dodatkowo płyta wprowadzana jest w ruch z pomocą mechanizmu mimośrodowego powodującego ruch posuwisto‑zwrotny od górnego rogu stołu do dłuższego boku. Tego typu wzbogacanie możliwe jest dzięki zmniejszającej się prędkości przepływu wody – to znaczy prędkość jest największa w górnej warstwie cieczy, zaś najmniejsza – w dolnej. Proces wzbogacania przy użyciu stołów koncentracyjnych opiera się także na różnicach w prędkościach opadania ziaren o poszczególnych gęstościach w ośrodku wodnym

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

urządzenie pomocnicze wykorzystywane na ostatnim etapie przeróbki surowców celem termicznego suszenia koncentratu węgla. Materiał poddawany procesowi może być oddzielony przeponą od czynnika suszącego lub pozostawać z nim w bezpośrednim kontakcie. Suszone są poszczególne sortymenty, a proces pozwala na zmniejszenie wilgotności nawet o kilkanaście procent względem dostarczonego do suszarni materiału. Główny element suszarki stanowi obracający się bęben, do którego kierowany jest koncentrat po uprzednim odwodnieniu. Następnie doprowadza się do niego bezpośrednio gorące spaliny, bądź do rur rozmieszczonych we wnętrzu bębna. Po czym osuszony produkt wysypywany jest z suszarki i kierowany do transportu jako sortyment

R9A2uUQbs48Y4

Zdjęcie przedstawia wlot do bębna suszarki. Ma on kształt prostokątny. Widoczny jest zasysany do wnętrza bębna pył wraz z powietrzem.

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

inaczej ośrodek rozpraszający wraz z zawartą w nim substancją rozproszoną

Plansza interaktywna Bilansowanie procesów klasyfikacji, rozdrabniania, wzbogacania kopalin stałych oraz gospodarki wodnomułowejDWu61VkByPlansza interaktywna Bilansowanie procesów klasyfikacji, rozdrabniania, wzbogacania kopalin stałych oraz gospodarki wodnomułowej

urządzenie pomocnicze wykorzystywane podczas odwadniania miałów węglowych. Wirówka wyposażona jest w kosz w kształcie ściętego stożka, posiadający szczeliny i pełniący rolę sita. W jego wnętrzu zamontowany jest wirnik z przymocowanymi zgarniakami. Koncentrat doprowadzany od góry na wprawiony w ruch wirnik zostaje wyrzucony dzięki sile odśrodkowej na ruchomy kosz wirówki. Materiał zostaje dociśnięty do powierzchni wewnętrznej stożka, po czym jest zgarniany w dół do wylotu. Z kolei woda odprowadzana jest szczelinami do zewnętrznej ściany kosza, skąd spływa do koryta odbiorczego

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

urządzenie przeróbcze stosowane do wzbogacania nadawy w komorach w kształcie odwróconego stożka. Stożek stanowi koryto robocze, do którego pod ciśnieniem doprowadzane są ziarna zawieszone w cieczy. Prędkość przepływu wody oraz ciężar właściwy poszczególnych ziaren wchodzących w skład nadawy powodują rozdział na frakcje. Frakcja ciężka, stanowiąca odpad przemieszcza się po ściankach koryta w dół stożka, gdzie zamontowany jest odbieralnik. Natomiast frakcja lekka unosi się wraz cieczą doprowadzaną pod ciśnieniem ku górze, do przelewu, z którego zostaje odprowadzona na sita odwadniające. Wzbogacalnik stożkowy w szczególności jest przeznaczony dla średnich sortymentów węgla energetycznego o uziarnieniu od $80$ do $20\text{mm}$

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

urządzenie przeróbcze wykorzystywane do wzbogacania nadawy wprost w strumieniu przepływającej cieczy. Strumień utworzony w korycie wzbogacalnika powoduje przemieszczanie ziaren nadawy o mniejszym ciężarze właściwym zgodnie z prądem cieczy w jej wyższych warstwach. Z kolei ziarna o większej gęstości osiadają na dnie i przemieszczają się znaczenie wolniej. U wylot wzbogacalnika, do którego kierowany jest strumień cieczy, odbierana jest frakcja lekka. Natomiast frakcja ciężka odprowadzana jest szczelinami znajdującymi się na dnie koryta

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

urządzenie wykorzystywane w zakładach przeróbczych do wzbogacania nadawy w cieczy ciężkiej. Przykładowo, surowy urobek zawiera ziarna węgla o gęstości wynoszącej $1300\frac{\text{kg}}{{\mathrm{m}}^3}$, ziarna kamienia o gęstości przekraczającej $2400\frac{\text{kg}}{{\mathrm{m}}^3}$, a także przerosty, które cechuje pośredni ciężar właściwy. W ośrodku, w którym prowadzony jest proces wzbogacania, to jest w cieczy ciężkiej o gęstości wynoszącej np. $1800\frac{\text{kg}}{{\mathrm{m}}^3}$, dochodzi do rozdziału dostarczonej nadawy według gęstości wchodzących w jej skład ziaren. Zatem ziarna węgla stanowiące frakcję lekką będą gromadziły się w obrębie lustra cieczy ciężkiej, natomiast skała płonna jako odpad, czyli frakcja ciężka – na dnie wzbogacalnika. Poszczególne podzespoły urządzenia pozwalają na odprowadzenie obydwu frakcji poza wzbogacalnik. Ciecze ciężkie wykorzystywane w procesie stanowią mieszaniny wody z bardzo drobno zmielonymi ziarnami ciężkich minerałów (takich jak: magnetyt, hematyt, zendry, piasek kwarcowy, baryt czy piryt). Wśród nich znajdują się minerały pełniące rolę obciążnika, których ilość decyduje o gęstości pozornej cieczy ciężkiej. Często stosowanym obciążnikiem jest drobno zmielony magnetyt (${\text{Fe}}_3{\mathrm{O}}_4$) o ciężarze właściwym $4600\frac{\text{kg}}{{\mathrm{m}}^3}$. Ostatecznie wykorzystywana jest ciecz ciężka o określonym ciężarze właściwym — najczęściej od $1800$ do $2200\frac{\text{kg}}{{\mathrm{m}}^3}$, która jest włączana do ciągłego obiegu podczas prowadzenia procesu wzbogacania we wzbogacalnikach zawiesinowych

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

podstawowa operacja przeróbcza polegająca na rozdziale nadawy na grupy ziaren o określonym składzie jakościowym, to jest o podobnych cechach mineralogicznych. Proces ten wykorzystywany jest dla większości kopalin stałych w celu wyodrębnienia składnika użytecznego

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

wzbogacanie w ośrodku ciekłym, który stanowi ciecz o gęstości większej od gęstości wody. Ciężkie ciecze zawiesinowe to mieszaniny wody z bardzo drobno zmielonymi ziarnami ciężkich minerałów pełniących rolę obciążnika, wśród nich można wymienić obciążniki magnetyczne lub żelazo‑krzemowe. Drobno zmielone ziarna tworzą w cieczy zawiesinę, a ich ilość i rodzaj decydują o ciężarze właściwym cieczy ciężkiej

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

rodzaj zagęszczacza wykorzystywany do odmulania wód płuczkowych, pozwalający na odzysk mułu. Stanowi go cylindryczny zbiornik o średnicy od $6$ do $100\text{m}$ ze stożkowym dnem. Do wnętrza zagęszczacza doprowadzana jest woda płuczkowa, kierowana od środka do krawędzi zbiornika, po czym przelewa się do bocznych koryt. Na dnie zbiornika gromadzą się ziarna mułu, skąd są zgarniane obracającym się ramieniem do otworu wylewowego znajdującego się na środku dna zbiornika. Pozyskany w ten sposób muł zasysany jest z pomocą pomp przeponowych poza odmulnik

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy

ziarna, których wymiary zbliżone są do wymiarów oczek sita. Im większy udział ziaren trudnych w przesiewanym materiale, tym mniejsza jest skuteczność procesu przesiewania podczas klasyfikacji wstępnej

Atlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowyD10SGkt5qAtlas interaktywnyKlasyfikacja, rozdrabnianie, wzbogacanie i obieg wodno‑mułowy