Stwórz uproszczone kalendarium dotyczące wydarzeń, do których doszło na Wybrzeżu w grudniu 1970 r. Połącz daty z odpowiednimi wydarzeniami.
R1MKEnvD2kZbz
11 XII 1970 (piątek) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 12 XII 1970 (sobota) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 13 XII 1970 (niedziela) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 14 XII 1970 (poniedziałek) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 15 XII 1970 (wtorek) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 16 XII 1970 (środa) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 17 XII 1970 (czwartek) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 18 XII 1970 (piątek) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 19 XII 1970 (sobota) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 20 XII 1970 (niedziela) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 21 XII 1970 (poniedziałek) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 22 XII 1970 (wtorek) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony
11 XII 1970 (piątek) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 12 XII 1970 (sobota) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 13 XII 1970 (niedziela) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 14 XII 1970 (poniedziałek) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 15 XII 1970 (wtorek) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 16 XII 1970 (środa) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 17 XII 1970 (czwartek) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 18 XII 1970 (piątek) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 19 XII 1970 (sobota) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 20 XII 1970 (niedziela) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 21 XII 1970 (poniedziałek) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony 22 XII 1970 (wtorek) Możliwe odpowiedzi: 1. strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, 2. robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. „Precz z Gomułką”, „Precz z okupacją bolszewików”), 3. kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, 4. strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, 5. Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji "Jesień ’70", która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, 6. zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, 7. robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, 8. kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek, 9. najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, 10. zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, 11. ostatni dzień strajków w Szczecinie, 12. pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony
robotnicy w Szczecinie i Elblągu wciąż strajkują; żądają m.in. ukarania winnych zabójstw i podwyżki płac, Szczecin: komendant wojewódzki MO prowadzi odprawę naczelników wydziałów KW MO w sprawie zabezpieczenia akcji <cite>"Jesień ’70"</cite>, która ma przeciwdziałać niepokojom społecznym po ogłoszeniu podwyżek, kontynuacja strajków w Gdańsku, Gdyni i Elblągu; w zakładach odbywają się wiece; robotnicy wysuwają postulaty o charakterze ekonomicznym, a także społeczno-politycznym; starcia z milicją, strajk w Stoczni im. Lenina w Gdańsku; robotnicy wychodzą na ulice i nawołują do strajku powszechnego; ścierają się z policją, robotnicy grupują się w zakładach, aby przedyskutować kwestię wprowadzenia podwyżek; w przestrzeni publicznej pojawiają się antyrządowe ulotki i napisy na murach (np. <cite>„Precz z Gomułką”</cite>, <cite>„Precz z okupacją bolszewików”</cite>), zebrania partyjne w zakładach pracy, Polacy krytykują podwyżki, ostatni dzień strajków w Szczecinie, strajk w Stoczni im. Komuny Paryskiej w Gdyni; w Gdańsku, Gdyni i Elblągu pracę wstrzymują kolejne zakłady; ludzie wychodzą na ulice; rząd nawołuje do powrotu do pracy; walki między demonstrantami a siłami porządkowymi; niszczenie mienia publicznego, najważniejsze zakłady w Gdańsku podejmują pracę, jednak dyrekcja stoczni wciąż wstrzymuje produkcję – zakład ma być zamknięty do 21 XII; w Szczecinie powstaje Ogólnomiejski Komitet Strajkowy; w Gdyni i Elblągu trwają demonstracje, chociaż na mniejszą niż dotąd skalę; ZSRS naciska na szybkie rozwiązanie kryzysu w Polsce, pod presją Kremla i partii schorowany Gomułka podejmuje decyzję o odejściu; Edward Gierek zostaje szefem PZPR; w Szczecinie do publicznej wiadomości zostaje podana informacja jakoby Komitet Strajkowy doszedł do porozumienia z miejscowymi władzami i strajk zostaje zakończony, zawieszenie pracy w stoczniach w Gdyni i w Gdańsku do odwołania; przy stacji kolejowej SKM Gdynia Stocznia tłum napiera na pojazdy wojskowe; wojsko i milicja otwierają ogień; ludność cywilna niesie ulicami ciało Zbigniewa Godlewskiego („Janka Wiśniewskiego”), ściera się z policją; śmigłowce zrzucają petardy, świece dymne i gaz łzawiący w celu rozproszenia zgromadzeń; władze zawieszają zajęcia na uczelniach; wiece w Stoczni im. Adolfa Warskiego w Szczecinie, robotnicy wychodzą na ulice; dochodzi do aktów wandalizmu i starć z MO, podpalenie KW PZPR; w innych miastach również trwają protesty, m.in. w Krakowie i Wrocławiu, kontynuacja strajków w Szczecinie; Biuro Polityczne KC PZPR decyduje, że Władysława Gomułkę na stanowisku I sekretarza KC zastąpi Edward Gierek
11 XII 1970 (piątek)
12 XII 1970 (sobota)
13 XII 1970 (niedziela)
14 XII 1970 (poniedziałek)
15 XII 1970 (wtorek)
16 XII 1970 (środa)
17 XII 1970 (czwartek)
18 XII 1970 (piątek)
19 XII 1970 (sobota)
20 XII 1970 (niedziela)
21 XII 1970 (poniedziałek)
22 XII 1970 (wtorek)
11
Ćwiczenie 3
Uporządkuj ilustracje w kolejności chronologicznej. Zacznij od zdjęcia, które przedstawia wydarzenia najwcześniejsze.
Rc4BHaDsS12K4
1
Ćwiczenie 3
Rq772i0SNPQfQ
1
Ćwiczenie 4
Na podstawie kalendarium z ćwiczenia 2 określ, które zdania są prawdziwe, a które fałszywe.
RvqefWm5Xk4jh
Niepokoje społeczne wywołane ogłoszeniem podwyżek nie były dla władz zaskoczeniem.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Zarówno strajkujący, jak i służby porządkowe wykazały się dużym opanowaniem. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Władzy zależało, aby do demonstracji nie dołączyli studenci. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Zmiany polityczne automatycznie zakończyły wszystkie protesty. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
Niepokoje społeczne wywołane ogłoszeniem podwyżek nie były dla władz zaskoczeniem.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Zarówno strajkujący, jak i służby porządkowe wykazały się dużym opanowaniem. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Władzy zależało, aby do demonstracji nie dołączyli studenci. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Zmiany polityczne automatycznie zakończyły wszystkie protesty. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
Zdanie
Prawda
Fałsz
Niepokoje społeczne wywołane ogłoszeniem podwyżek nie były dla władz zaskoczeniem.
□
□
Zarówno strajkujący, jak i służby porządkowe wykazały się dużym opanowaniem.
□
□
Władzy zależało, aby do demonstracji nie dołączyli studenci.
□
□
Zmiany polityczne automatycznie zakończyły wszystkie protesty.
□
□
21
Ćwiczenie 5
Wskaż datę powstania poniższej fotografii. Uzasadnij swój wybór.
R1TILqO2vQ6iQ
RKMIEbDQSzLUR
R1T1R3yq2CCJt
Zwróć uwagę na elementy krajobrazu. W razie potrzeby wróć do kalendarium z ćwiczenia 1.
17 grudnia 1970 r. doszło do blokady wojskowej przy stacji SKM Gdynia Stocznia. Na fotografii widać tory kolejowe, tłum ludzi i czołgi. W tle można dostrzec dźwigi stoczniowe.
21
Ćwiczenie 6
Nadaj tytuły planszom wystawy plenerowej Grudzień ’70. Każda plansza zawiera informacje i materiały źródłowe dotyczące konkretnych dni. Na potrzeby zadania wybrano po jednym zdjęciu ilustrującym wydarzenia na Wybrzeżu.
RVCVbuv2zQemL
R4f4JEpNrsl2n
R13D6VQLUIEAb
R1a4CWOP7VcpR
RqHQAHjYfLT0v
R1FlQfPPSMBnU
RljCr6x9NZiRb
R1dCPMFYVe9UZ
W razie potrzeby wróć do kalendarium z ćwiczenia 1. Ważne, aby tytuły przykuwały uwagę, zachęcały odbiorcę do zapoznania się z treścią planszy.
Przykładowe tytuły:
12 XII 1970 – Drastyczne podwyżki 13 XII 1970 – Ogólne poruszenie 14 XII 1970 – Zły początek 15−16 XII 1970 – Gwałtowne przyśpieszenie 17 XII 1970 – Czarny czwartek 18−22 XII 1970 – Nieugięty Szczecin 19−20 XII 1970 – Zmiany na górze
31
Ćwiczenie 7
Rozstrzygnij, do której teczki archiwista włoży poniższą ulotkę. W uzasadnieniu powołaj się na cytat ze źródła.
1
Fraszka na Chuliganów
Od niedzieli do soboty na Wybrzeżu były grzmoty Na przedpolu socjalizmu pękła bomba wandalizmu Opłakane były skutki gdy tłum wypił trochę wódki Rozgrabiano i palono masę sklepów ograbiono Zwłaszcza − te − „niebieskie ptaki” narobiły wiele draki. Ta kudłata złota młodzież rozgrabiała drogą odzież Brano radia, aparaty − słowem były wielkie straty. Aż po kilku takich dniach na wandali przyszedł strach Władze mocno się wkurzyły, w modę pałki wprowadziły A gdy pałki nie działały padły w mieście pierwsze strzały. Wtedy ta wesoła brać zaczynała nieźle wiać. Przyszły czołgi, transportery pogoniły do cholery A za kradzież tego mienia poszli gnoje do więzienia Teraz siedzą medytują, a niektórzy też żałują Lecz za późno tu żałować, trzeba szkody odbudować I na przyszłość wysnuć wnioski aby nie rabować kioski I nie niszczyć swego mienia chuligani do więzienia!
A Źródło: tekst dostępny online: polskiemiesiace.ipn.gov.pl.
R1A0E866JlqH4
RDgOgpHmu0eLh
Wskaż właściwą odpowiedź na poniższe pytanie.
R1UV9XWN7ZHYn
Zwróć uwagę na żartobliwy charakter utworu. W których fragmentach możemy dopatrzyć się ironii?
Już sam tytuł utworu wskazuje na jego humorystyczną, satyryczną wymowę. Autor podkreśla niewspółmierność kary wymierzonej „chuliganom” − jak strajkujących nazywała władza − do popełnionego przez nich czynu. Skoro bowiem „Ta kudłata złota młodzież rozgrabiała drogą odzież”, to wręcz groteskowo rysuje się reakcja służb: „Przyszły czołgi, transportery pogoniły do cholery”.
311
Ćwiczenie 8
Zapoznaj się z treścią przemówienia Józefa Cyrankiewicza wygłoszonego w związku z wydarzeniami na Wybrzeżu w grudniu 1970 r. Wykaż, że premier dokonał w nim manipulacji.
1
Obywatele i obywatelki!
Zwracam się do Was w chwili, której powagę odczuwacie chyba wszyscy.
Tragiczne wydarzenia w Gdańsku i na Wybrzeżu przeżywamy wszyscy bardzo głęboko, ale obowiązkiem przedstawicieli władzy ludowej, przedstawicieli państwa, nadrzędnym obowiązkiem jest, niezależnie od żalu myśleć kategoriami państwowymi, kierować się interesem państwa jako całości, narodu jako całości, interesami przyszłości naszego kraju i zdecydowanie służyć tym nadrzędnym interesom. […]
Od 3 dni Gdańsk i Wybrzeże są widownią zajść ulicznych i naruszeń ładu i porządku publicznego. W toku tych wypadków doszło do zdemolowania i podpalenia wielu budynków publicznych, do grabieży i splądrowania wielu sklepów, do zniszczenia wielu samochodów. Doszło do atakowania i strzelania do milicjantów i żołnierzy, stojących na straży porządku mienia publicznego i prywatnego, a także bezpieczeństwa obywateli. Doszło do tragicznych starć, w których siły porządkowe zmuszone zostały do użycia broni. […]
Istnieją i istnieć będą wszelkie warunki, aby problemy nurtujące klasę robotniczą, a jest takich wiele, omówić i przedyskutować w spokojnej atmosferze w zakładach pracy, na zebraniach organizacji społecznych, związkowych i partyjnych. […]
Chcę w związku z ostatnio dokonaną zmianą cen detalicznych podkreślić, że państwo nic na niej nie zyskuje, że nie zwiększa na tej drodze swoich dochodów. Będziemy o tych wszystkich sprawach mówić i dyskutować nadal, ale w atmosferze spokoju i normalnego życia […].
Siły wrogie usiłują stwarzać nowe ogniska anarchii, zakłócić normalny rytm pracy w zakładach, zdezorganizować życie kraju. Oznaczałoby to niepowetowane straty materialne i moralne, oznaczałoby poderwanie pozycji Polski na arenie międzynarodowej i w ogóle w świecie, pozycji, która została tak ciężko wywalczona. Tę pozycję osiągnęliśmy pracą klasy robotniczej, całego narodu, naszym wielkim wysiłkiem gospodarczym, naszą konsekwentną polityką sojuszu ze Związkiem Radzieckim […].
Z mroku krwawej hitlerowskiej okupacji na drogę rozwoju gospodarczego i kulturalnego, na drogę jedności narodu i socjalizmu − wydobyła Polskę klasa robotnicza pod przewodem swojej partii. I tylko na tej drodze może nasz kraj zabezpieczyć swój pomyślny rozwój i umocnić swoją niepodległość. […]
Apelujemy do wszystkich o rozwagę i rozsądek, o poczucie odpowiedzialności, o czynny współudział w obronie porządku i spokoju obywateli […].
Dzięki temu ostatnio zamknęliśmy ostatecznie problem uznania przez wszystkich naszych granic na Odrze i Nysie, podpisując układ z drugim państwem niemieckim, z Niemiecką Republiką Federalną. Odczuł to z satysfakcją cały naród polski. Niech pamiętają o tym mieszkańcy Gdańska, Gdyni, Szczecina i wszystkich Zachodnich Ziem Polski. Niech pamiętają też o tym, ile krwi przelał żołnierz polski obok żołnierza radzieckiego, ile milionów Polaków zginęło w nierównej walce z hitlerowskim okupantem, abyście Wy tam mogli żyć i pracować.
B Źródło: Przemówienie premiera Józefa Cyrankiewicza, „Dziennik Bałtycki”, 18 XII 1970, s. 1.
R197BNbfJlU7f
Manipulacja to świadome wykorzystywanie jakichś okoliczności, naginanie lub przeinaczanie faktów w celu udowodnienia swoich racji albo wpływania na cudze poglądy i zachowania. Może prowadzić do wytworzenia fałszywego obrazu rzeczywistości. Środkami wykorzystywanymi do manipulacji mogą być: stosowanie określeń wartościujących, języka nacechowanego emocjonalnie, sformułowań w pierwszej osobie liczby mnogiej, miłych słów pod adresem odbiorcy, wychwalanie nadawcy w celu wywołania wdzięczności u odbiorcy, podkreślanie własnych zasług, powoływanie się na jednostronne opinie ekspertów, wywoływanie poczucia winy u odbiorcy, przedstawianie faktów w taki sposób, że choć zniekształcają rzeczywistość, to nie można im zaprzeczyć, enigmatyczne, pokrętne wypowiedzi, ogólniki, eufemizmy, zmienianie znaczenia wyrazów, powoływanie się na fakty, które nie mają bezpośredniego związku z tematem głównym.
W swoim przemówieniu premier Cyrankiewicz przedstawił protestujących w negatywnym świetle − jako osoby, które świadomie działają na szkodę państwa. Uciekł się do środków wykorzystywanych w manipulacji:
ukazuje stronę rządową w roli strażnika dobra wspólnego („obowiązkiem przedstawicieli władzy ludowej”);
stosuje określenia wartościujące, posługuje się językiem nacechowanym emocjonalnie, wywołuje poczucie zagrożenia u odbiorcy (np. „Gdańsk i Wybrzeże są widownią zajść ulicznych i naruszeń ładu i porządku publicznego”, „Siły wrogie usiłują stwarzać nowe ogniska anarchii”, „Doszło do tragicznych starć”, „Oznaczałoby to niepowetowane straty materialne i moralne”);
zwraca się do Polaków w pierwszej osobie liczby mnogiej, docenia ich wysiłek w odbudowę kraju po II wojnie światowej („przeżywamy wszyscy”, „Tę pozycję osiągnęliśmy [...] naszym wielkim wysiłkiem gospodarczym, naszą konsekwentną polityką”, „Z mroku krwawej hitlerowskiej okupacji […] − wydobyła Polskę klasa robotnicza pod przewodem swojej partii”);
odwołuje się do odpowiedzialności zbiorowej w celu zniechęcenia odbiorców do udziału w protestach („Apelujemy do wszystkich o rozwagę i rozsądek”);
przemilcza i przeinacza fakty (protestujący są przedstawieni jako chuligani, którzy zmusili służby do użycia siły, wśród ofiar premier wymienia w pierwszej kolejności milicjantów, a następnie osoby cywilne − czyżby ucierpieli niewinni mieszkańcy, a nie protestujący robotnicy? Władza pisze o możliwościach dialogu społecznego, kiedy do eskalacji buntu na Wybrzeżu doszło m.in. dlatego, że lokalne władze nie chciały rozmawiać z robotnikami, brak informacji o postulatach robotników, powodach, dla których strajki wybuchły);
ucieka od problemu, stosuje ogólniki, składa puste deklaracje („Chcę w związku z ostatnio dokonaną zmianą cen detalicznych podkreślić […]. Będziemy o tych wszystkich sprawach mówić i dyskutować nadal”);
przytacza fakty niemające bezpośredniego związku z tematem głównym, które mają zdyscyplinować niepokornych („Dzięki temu ostatnio zamknęliśmy ostatecznie problem uznania przez wszystkich naszych granic na Odrze i Nysie […]. Odczuł to z satysfakcją cały naród polski. Niech pamiętają o tym mieszkańcy Gdańska, Gdyni”);
wywołuje poczucie winy u odbiorcy („Niech pamiętają też o tym, ile krwi przelał żołnierz polski obok żołnierza radzieckiego, ile milionów Polaków zginęło w nierównej walce z hitlerowskim okupantem, abyście Wy tam mogli żyć i pracować”).