Sprawdź się
Wskaż w poniższych zdaniach, w jakich dwóch różnych supozycjach użyto jednej nazwy, doprowadzając do powstania błędów supozycyjnych. Zapisz swoje odpowiedzi przy każdym zdaniu.
Zeszyt łatwo się pali, a trudno rymuje.
Miś Uszatek to sympatyczny niedźwiadek, ale niedźwiadek w bezpośrednim kontakcie z człowiekiem może się okazać niezwykle groźny, więc nie powinno się robić bajki dla dzieci o Misiu Uszatku.
Wojna nie jest dla kobiet, nie powinna więc występować w krzyżówce w magazynie kobiecym.
Uzupełnij zdania tak, by zawierały supozycje materialne.
Ułóż dwa zdania z błędem ekwiwokacji. W jednym wykorzystaj słowo świnia, w drugim przypadek.
Sformułuj trzy wypowiedzi wieloznaczne, wykorzystując wyrażenia okazjonalne: wtedy, tego, nią.
To ja, Kasandra. A to jest moje miasto pod popiołem. A to jest moja laska i wstążki prorockie. A to jest moja głowa pełna wątpliwości. To prawda, tryumfuję. Moja racja aż łuną uderzyła w niebo. Tylko prorocy, którym się nie wierzy, mają takie widoki. Tylko ci, którzy źle zabrali się do rzeczy, i wszystko mogło spełnić się tak szybko, jakby nie było ich wcale.Supozycja formalna: Tu uzupełnij
Sprzeczność w przydawce, czyli zestawienie nazwy ze sprzecznym określeniem (np. sucha woda), może być wyrazem figury retorycznej: nazwy określenia (atrybutu) sprzecznego ze znaczeniem tej nazwy. Zapoznaj się z poniższym fragmentem tekstu Poezja oksymoronu. O metaforyce w wierszach Krasińskiego. Na podstawie tekstu odpowiedz na pytanie: dlaczego poeci i poetki sięgają po oksymorony?
Poezja oksymoronu. O metaforyce w wierszach KrasińskiegoOtóż antyteza i paradoks to struktury, które funkcjonują na płaszczyźnie epistemologicznej. Są one figurami myśli, przynależą do porządku refleksyjnego. Inaczej z oksymoronem. Mimo że bywa on ujmowany często jako odmiana paradoksu, to jest to odmiana bardzo specyficzna. Oksymoron jest bowiem metaforą. Można by powiedzieć, że metaforą w swojej szczególnie skrajnej i śmiałej postaci. Oksymoron nie tylko bowiem – jak każda przenośnia – ustanawia tożsamość tego, co różne. Oksymoron utożsamia to, co semantycznie sprzeczne, wykluczające się. Jest więc szczególnie radykalnym zabiegiem w dziedzinie poetyckiej ontologii. Antyteza i paradoks demonstrują śmiałość refleksji, oksymoron przenosi tę śmiałość w dziedzinę poetyckiej faktyczności, kreuje świat liryczny.
Źródło: Łukasz Niewczas, Poezja oksymoronu. O metaforyce w wierszach Krasińskiego, 2013, t. 3, s. 297.