Sprawdź się

Pokaż ćwiczenia:

Ćwiczenie 1

Konfigurację elektronową atomu glinu w stanie podstawowym można przedstawić następująco: $1 s^{2} 2 s^{2} 2 p^{6} 3 s^{2} 3 p^{1} (K^{2} L^{8} M^{3})$ . Zaznacz, który fragment konfiguracji elektronowej atomu glinu, odnosi się do elektronów walencyjnych.

RwHYxbLRy1p3p

Ćwiczenie 2

RhQ1oYzxrQ5qC

Ćwiczenie 3

R1F5s1OEBgIdW

W obliczeniach skorzystaj z poniższych danych dotyczących masy molowej glinu i siarczku glinu:

M_{{Al}_{2} S_{3}} = 150 \frac{g}{mol}

M_{Al} = 27 \frac{g}{mol}

% Al = (2 \cdot 27 u) : 150 u \cdot 100 % = 36 %

36 % \cdot 200 g = 0, 36 \cdot 200 g = 72 g

Ćwiczenie 4

R1adhpctq7CJR

R13aNGFUumpEz

m = d \cdot V

m = 2, 7 \frac{g}{cm} \cdot 200 {cm}^{3}

m = 540 g

Ćwiczenie 5

Do roztworu wodnego chlorku glinu wprowadzono kilka kropli fenoloftaleiny w celu określenia jego odczynu. Otrzymany roztwór pozostał bezbarwny. Podaj, czy użycie fenoloftaleiny było słuszne. Uzasadnij swoją odpowiedź.

RCEIhr5wqWjHv

R1IgB4CyWw0h0

Jony ${Al}^{3}$ mają charakter kwasowy:

{Al}^{3 +} + H_{2} O ⇄ {AlOH}^{2 +} + H^{+}

Zatem należałoby raczej użyć oranżu metylowego.

Ćwiczenie 6

Bajeryt to odmiana krystaliczna wodorotlenku glinu, która wchodzi w skład cennej rudy glinu zwanej boksytem. Dwa minerały uboższe w wodę, dispor i bemit, to również składniki rudy boksytowej. Obu minerałom przypisuje się ten sam wzór chemiczny, ponieważ są hydroksytlenkami glinu. Ostrożne ogrzewanie bajerytu prowadzi do utworzenia w temperaturze około 420 K bemitu, który w czasie dalszego ogrzewania, poprzez różne fazy pośrednie, przemienia się w temperaturze około 1500 K w odmianę tlenku glinu zwaną korundem ( $α - {Al}_{2}$ ). Odmiana $γ - {Al}_{2}$ ma właściwości amfoteryczne.

a) Zapisz cząsteczkowe równania reakcji przemiany bajerytu w bemit oraz bemitu w korund, zapisując warunki obu reakcji.

b) Zilustruj amfoteryczne właściwości odmiany – ${Al}_{2}$ – zapisując odpowiednie równania reakcji w formie jonowej skróconej.

Rbtk7m4Ci45Fm

R1bIxhEeessn3

a) $Al$

$2 AlOOH \overset{1500 K}{\to} {Al}_{2}$

b) ${Al}_{2}$

${Al}_{2}$

Ćwiczenie 7

RQXRmtori2DFj

Rf30JxNIO67KW

Objętość 22,4 ${dm}^{3}$ dowolnego gazu zawiera w warunkach normalnych 1 mol cząsteczek lub atomów tego gazu.

2 Al + 6 HCl \to 2 {AlCl}_{3} + 3 H_{2}

Mg + 2 HCl \to {MgCl}_{2} + H_{2}

n = \frac{v}{V}

n = \frac{1, 232}{22, 4} = 0, 055 mola

x - liczba moli glinu w stopie

y - liczba moli magnezu w stopie

1, 05 g = 27 x + 24 y

0, 055 mola = 1, 5 x + y

W drugim równaniu pojawiło się 1,5x, ponieważ mówi nam o tym stechiometria reakcji ( $2 Al \to 3 H_{2}$ ).

Rozwiąż układ równań, otrzymując:

x = 0, 03

y = 0, 01

Na koniec przelicz to na masę i oblicz skład procentowy glinu, czyli:

\frac{(0, 03 \cdot 27)}{1, 05} = 77, 14 %

Ćwiczenie 8

„Glin tworzy związki nazywane ałunami glinowymi. Są to podwójne siarczany dwóch metali, spośród których jeden występuje w ałunie na I stopniu utlenienia, a drugi na III stopniu utlenienia. Ogólny wzór ałunu jest następujący:

RuqC0o3lO0L9w

Na ilustracji jest wzór: M 2 S O 4 ⋅ M 2 S O 4 3 ⋅ 24 H 2 O . M w pierwszym wzorze jest na pierwszym stopniu utlenienia, w drugim wzorze na trzecim stopniu utlenienia. — Źródło: GroMar Sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Skład ałunu można również przedstawić w postaci wzoru uproszczonego:

R1aEXMc8aCNDQ

Na ilustracji jest wzór: M M S O 4 2 ⋅ 12 H 2 O . Pierwsze M jest na pierwszym stopniu utlenienia, drugie M na trzecim stopniu utlenienia. — Źródło: GroMar Sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Metalami, które przyjmują w ałunach stopień utlenienia równy I, mogą być np. potas lub sód, a metalami przyjmującymi stopień utlenienia równy III – glin, żelazo lub chrom”.

Indeks dolny (Na podstawie: Bielański A., Podstawy chemii nieorganicznej, Warszawa 2012, s. 818.) Indeks dolny koniec

a) Najbardziej znanym przedstawicielem ałunów jest ałun glinowo‑potasowy. Przedstaw wzór ałunu glinowo‑potasowego w postaci wzoru ogólnego i w postaci wzoru uproszczonego.

b) Napisz wzory jonów powstałych w procesie dysocjacji ałunu glinowo‑potasowego.

R6WVywBNA5IaT

Rtggm25cN0vYB

a) Wzór ogólny ałunu glinowo‑potasowego to

K_{2} {SO}_{4} \cdot {Al}_{2}

Wzór ten otrzymujemy, podstawiając do ogólnego wzoru ałunu podanego w informacji w miejsce $M (I)$ symbol potasu $K$ , a w miejsce $M (III)$ – symbol glinu $Al$ . Podobnie postępujemy, układając wzór uproszczony tego ałunu.

Postać uproszczona ałunu glinowo‑potasowego to:

KAl

b) Sole podwójne, podczas rozpuszczania w wodzie, ulegają dysocjacji jonowej. W procesie dysocjacji ałunu glinowo‑potasowego, będącego hydratem siarczanu(VI) potasu i siarczanu(VI) glinu, powstają jony, które znajdują się w roztworach wodnych tych soli, a więc $K^{+}, {Al}^{3 +}, {SO}_{4}^{2 -}$ . W odpowiedzi można także uwzględnić obecność jonów $H^{+}$ i ${OH}^{-}$ , pochodzących z dysocjacji wody, ale nie jest to wymagane.

a) Wzór ogólny:

K_{2}

Wzór uproszczony:

KAl

b) $K^{+}, {Al}^{3 +}, {SO}_{4}^{2 -}$

Ćwiczenie 9

Doświadczenie

Zaprojektuj poniższe doświadczenie, którego celem jest potwierdzenie, czy tlenek glinu jest tlenkiem amfoterycznym. W tym celu uzupełnij puste pola w dzienniku laboratoryjnym.

Schemat doświadczenia:

R1LdNZ4tNQZJa

Ilustracja przedstawia dwie probówki, nad którymi znajdują się wkraplacze. W probówkach jest przezroczysty roztwór. Wkraplacz umieszczony nad pierwszą probówką zawiera N a O H ( a q ) , w drugim wkraplaczu jest H C l (aq) . — Źródło: GroMar Sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.

RtnG3u3pY1LTP

Symulacja interaktywna

Dla nauczyciela

Doświadczenie