Sprawdź się
Jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, zawsze stosuje się ustawę, która jest surowsza dla sprawcy.prawda / fałsz
Przestępstwa prywatnoskargowe to takie, które są ścigane z oskarżenia publicznego przez uprawniony organ – oskarżyciela publicznego. prawda / fałsz
Kara wymierzona nieletniemu nie może przekroczyć 2/3 ustawowego górnego zagrożenia za dane przestępstwo. prawda / fałsz
Zapoznaj się z tekstem i uzupełnij zdanie odnośnie trybu ścigania przestępstwa.
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karnyArt. 217
§ 1. Kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 2. Jeżeli naruszenie nietykalności wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności, sąd może odstąpić od wymierzenia kary.Źródło: Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, dostępny w internecie: prawo.sejm.gov.pl [dostęp 15.06.2020 r.].
Dokonaj analizy przedstawionej sytuacji i wykonaj polecenie.
Opis sytuacji:
Zgodnie z ustawą obowiązującą w chwili popełnienia czynu zabronionego sprawca przestępstwa podlegał karze 10 lat pozbawienia wolności. Proces karny tego sprawcy ze względu na zawiłość sprawy trwał bardzo długo. W momencie wydawania wyroku przez sąd obowiązywała już inna ustawa karna, przewidująca za to samo przestępstwo karę 12 lat pozbawienia wolności. Ustawa ta uchyliła poprzednią ustawę (obowiązującą w chwili popełnienia przestępstwa).
Indeks górny Źródło: oprac. własne Indeks górny koniecŹródło: oprac. własne
Dokonaj analizy przedstawionej sytuacji z punktu widzenia prawa karnego, a następnie, posiłkując się przepisami Kodeksu karnego i Kodeksu postępowania karnego w przytoczonych w źródłach, wykonaj polecenie.
Opis sytuacji:
Sąd rejonowy w lipcu 2019 r. wydał wyrok skazujący w sprawie oskarżonego J. K. Sąd uznał, że J. K., który zmarł w maju 2019 r., zabił swoją matkę. Informacja o śmierci J. K. dotarła do sądu dość późno, bo w czerwcu 2019 r. Sąd wymierzył J. K. jako winnemu popełnienia przestępstwa z art. 148 Kodeksu karnego karę 15 lat pozbawienia wolności. Wyrok w tym kształcie uprawomocnił się.
Indeks górny Źródło: oprac. własne Indeks górny koniecŹródło: oprac. własne
Źródło I
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karnyArt. 148
§ 1. Kto zabija człowieka, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
§ 2. Kto zabija człowieka:
1) ze szczególnym okrucieństwem,
2) w związku z wzięciem zakładnika, zgwałceniem albo rozbojem,
3) w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie,
4) z użyciem materiałów wybuchowych, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.
§ 3. Karze określonej w §2 podlega, kto jednym czynem zabija więcej niż jedną osobę lub był wcześniej prawomocnie skazany za zabójstwo oraz sprawca zabójstwa funkcjonariusza publicznego popełnionego podczas lub w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych związanych z ochroną bezpieczeństwa ludzi lub ochroną bezpieczeństwa lub porządku publicznego.
§ 4. Kto zabija człowieka pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Źródło: Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, dostępny w internecie: prawo.sejm.gov.pl [dostęp 15.06.2020 r.].
Źródło II
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karnyArt. 17
§ 1. Nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy:
1) czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia;
2) czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia przestępstwa;
3) społeczna szkodliwość czynu jest znikoma;
4) ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze;
5) oskarżony zmarł;
6) nastąpiło przedawnienie karalności;
7) postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie zakończone albo wcześniej wszczęte toczy się;
8) sprawca nie podlega orzecznictwu polskich sądów karnych;
9) brak skargi uprawnionego oskarżyciela;
10) brak wymaganego zezwolenia na ściganie lub wniosku ościganie pochodzącego od osoby uprawnionej, chyba że ustawa stanowi inaczej;
11) zachodzi inna okoliczność wyłączająca ściganie.
§ 2. Do chwili otrzymania wniosku lub zezwolenia władzy, od których ustawa uzależnia ściganie, organy procesowe dokonują tylko czynności niecierpiących zwłoki w celu zabezpieczenia śladów i dowodów, a także czynności zmierzających do wyjaśnienia, czy wniosek będzie złożony lub zezwolenie będzie wydane.
§ 3. Niemożność przypisania winy sprawcy czynu nie wyłącza postępowania dotyczącego zastosowania środków zabezpieczających.
§ 4. Istnienie okoliczności określonych w § 1 pkt 4–6 nie wyłącza postępowania w przedmiocie przypadku, o którym mowa w art. 45a § 2 Kodeksu karnego i art. 43a Kodeksu karnego skarbowego.
Źródło: Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, dostępny w internecie: prawo.sejm.gov.pl [dostęp 15.06.2020 r.].