Kiedy zawiązuje się akcja? Co prowadzi do jej rozwiązania? Czemu służą symbole? Czy pojawiają się one tylko w przedmiotach, czy także w postaciach?

Podczas wesela, które ma miejsce w bronowickiej chacie, zaczynają pojawiać się kolejne zjawy, symbolizujące ważne okresy historyczne bądź zjawiska z historii Polski. Jako ostatni zjawia się duch Wernyhory, który zapowiada wyzwolenie Polaków. Parobek Jasiek ma wezwać chłopów do walki za pomocą złotego rogu. Chłopak go jednak gubi. Dramat kończy się tajemniczym chocholim tańcem, w którym biorą udział wszyscy bohaterowie.

Najważniejsze momenty w przebiegu akcji to pojawianie się kolejnych zjaw: Widma, Rycerza, Stańczyka, które uświadamiają bohaterom popełniane przez nich błędy. Ważny wątek narodowowyzwoleńczy, zainicjowany pojawieniem się Wernyhory, a wcześniej – Chochoła, stanowi nasyconą symboliką warstwę dramatu, która dominuje nad pozostałymi i prowadzi do otwartego, zagadkowego zakończenia.

Czy kolejno występujące wydarzenia wynikają z poprzednich? Dlaczego szansa na walkę została niewykorzystana?

Poszczególne wydarzenia wpływają na kolejne, powiązane są zatem ze sobą następstwem przyczynowo‑skutkowym. Zjawy, które pojawiają się na weselu, zostały zaproszone przez państwa młodych. Zgubienie złotego rogu, czyli utrata szansy na walkę, wynikło z zaniedbania parobka Jaśka.

Czy najważniejsze zdarzenia w dramacie mają charakter realistyczny czy fantastyczny?

Motywacja zdarzeń w dramacie ma charakter metafizyczny, choć bowiem pojawia się w utworze wyraźna i istotna płaszczyzna realistyczna, czyli scena wesela w Bronowicach i zgromadzeni na nim goście ze wsi oraz z miasta, to wszystkie wydarzenia, które składają się na akcję utworu, przynależą do płaszczyzny fantastycznej. Pojawiają się zatem kolejne duchy, symbolizujące ważne okresy historyczne, wreszcie motyw walki narodowowyzwoleńczej również zostaje zainicjowany przez zjawę i przesycony symboliką.

Z ilu aktów składa się dramat? Czego każdy akt dotyczy?

Kolejne ważne wydarzenia powodowane są przez pojawianie się kolejnych zjaw. To ich obecność można uznać za dominantę kompozycyjną utworu. Poszczególne postaci – Widmo, Stańczyk, Rycerz, Hetman, Upiór – ukierunkowują dzieło na tematykę narodową, skłaniają do refleksji nie tylko bohaterów, swoich rozmówców, ale i odbiorców Wesela. Ich obecność poprzedza pojawienie się Wernyhory, który rozpoczyna wątek narodowowyzwoleńczy w utworze, zapowiada bowiem walkę chłopów o niepodległość; walkę, która jednak nie dochodzi do skutku.

Kompozycja utworu jest trójdzielna, dramat składa się z trzech aktów, każdy koncentruje się na innym problemie. Pierwszy, realistyczny, zderza ze sobą bohaterów – gości weselnych z miasta i bronowickich chłopów, co umożliwia ukazanie różnic społecznych i obecnej wówczas, na przełomie XIX i XX wieku, chłopomanii. Drugi wprowadza zjawy, które prowokują do refleksji historycznej, trzeci zaś, wyraźnie symboliczny, koncentruje się wokół dążenia do niepodległości.

Zastanów się, kiedy i gdzie toczy się akcja utworu. Czy ma to znaczenie dla dramatu? Czy bohaterów można podzielić na jakieś grupy? Czy język, jakim się posługują, ma znaczenie?

Akcja utworu jest zwarta, konstrukcja jednolita, została zachowana jedność czasu (podczas listopadowej nocy w 1900 roku) oraz miejsca (głównym miejscem akcji jest izba, gdzie toczy się wesele). W dramacie przeplatają się dwa wątki: symboliczno‑fantastyczny oraz realistyczny, skupiony wokół kwestii społecznych i kulturowych. Podobnie na dwie grupy dzielą się bohaterowie: goście weselni przynależą do warstwy realistycznej, reprezentują cechy typowe dla sfery, z której pochodzą; poszczególne zjawy zaś, zindywidualizowane, przynależą do warstwy fantastyczno‑symbolicznej. Język postaci służy charakterystyce postaci, co szczególnie widoczne jest w akcie I, gdzie obserwujemy zderzenie mieszkańców miasta i wsi. Chłopi posługują się gwarą, używają słownictwa typowego dla swojej klasy społecznej.