Sprawdź się
Oceń i zaznacz, czy podane stwierdzenia są prawdziwe czy fałszywe.
| Prawda | Fałsz | |
| Układ bodźcotwórczo-przewodzący serca zbudowany jest z trzech głównych węzłów i sieci połączeń pomiędzy nimi. | □ | □ |
| Rolę głównego rozrusznika pełni w sercu węzeł Purkiniego. | □ | □ |
| Do zatrzymania akcji serca mogą prowadzić nagłe sytuacje, takie jak np. porażenie prądem. | □ | □ |
| Dzięki automatyzmowi serce w odpowiednich warunkach jest w stanie wykonywać skurcze nawet po wyizolowaniu z organizmu. | □ | □ |
Przyporządkuj podane elementy układu bodźcotwórczo-przewodzącego serca do odpowiednich miejsc, w których się znajdują.
Ściana prawego przedsionka, Przegroda międzykomorowa i mięsień prawej komory, Przegroda międzykomorowa i mięsień lewej komory, Ściana między prawym przedsionkiem a prawą komorą, Ściana komór serca
| Węzeł zatokowo-przedsionkowy | |
| Węzeł przedsionkowo-komorowy | |
| Włókna Purkiniego | |
| Lewa odnoga pęczka Hisa | |
| Prawa odnoga pęczka Hisa |
Uporządkuj zjawiska elektryczne następujące podczas skurczu serca oraz drogi ich przewodzenia, zaczynając od struktury inicjującej ten proces.
- Węzeł przedsionkowo-komorowy
- Lewa i prawa odnoga pęczka Hisa
- Włókna Purkiniego
- Mięśnie przedsionkowe
- Pęczek przedsionkowo-komorowy Hisa
- Węzeł zatokowo-przedsionkowy
Podaj numery oznaczeń, pod którymi znajdują się następujące struktury:
Węzeł zatokowo-przedsionkowy: ............
Węzeł przedsionkowo-komorowy: ............
Pęczek Hisa: ............
Włókna Purkiniego: ............
Połącz w pary struktury z właściwymi dla nich funkcjami.
Odpowiedzialne za rozprowadzanie pobudzenia w ścianach komór serca., Pełni on nadrzędną funkcję w całym układzie jako naturalny rozrusznik serca (funkcja bodźcotwórcza)., przewodzi normalne bodźce elektryczne z przedsionków do komór., Przewodzi impuls z węzła przedsionkowo-komorowego do przegrody międzykomorowej i dalej poprzez swoje odnogi do mięśnia prawej i lewej komory.
| Węzeł zatokowo-przedsionkowy | |
| Węzeł przedsionkowo-komorowy | |
| Pęczek Hisa | |
| Włókna Purkiniego |
W patologicznych sytuacjach niewydolności mięśnia sercowego stężenie tego peptydu 1. hamowana, 2. zwiększonego, 3. zwiększonej, 4. zmniejszonego, 5. sercu, 6. zwiększenie objętości osocza, 7. przedsionkowy peptyd natriuretyczny, 8. nefronach, 9. osoczu, 10. zmniejszenie objętości krwi, 11. zmniejszonej, 12. aktywowana, 13. spada, 14. komorowy peptyd natriuretyczny, 15. jamach, 16. ścianach, 17. neurohormony, 18. znacznie wzrasta i może być oznaczane w 1. hamowana, 2. zwiększonego, 3. zwiększonej, 4. zmniejszonego, 5. sercu, 6. zwiększenie objętości osocza, 7. przedsionkowy peptyd natriuretyczny, 8. nefronach, 9. osoczu, 10. zmniejszenie objętości krwi, 11. zmniejszonej, 12. aktywowana, 13. spada, 14. komorowy peptyd natriuretyczny, 15. jamach, 16. ścianach, 17. neurohormony, 18. znacznie wzrasta pacjenta w procesie diagnostyki tych zaburzeń.
Na podstawie sekcji „Przeczytaj” oraz własnej wiedzy uzupełnij poniższy tekst, tak aby przedstawiał prawdziwe informacje. W każdym zdaniu wybierz właściwe określenie.
zwiększonego, znacznie wzrasta, neurohormony, aktywowana, spada, osoczu, hamowana, zwiększonej, sercu, zwiększenie objętości osocza, jamach, nefronach, komorowy peptyd natriuretyczny, zmniejszonego, przedsionkowy peptyd natriuretyczny, zmniejszenie objętości krwi, ścianach, zmniejszonej
Peptydy natriuretyczne to ...................................................................... odpowiadające za prawidłowe funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego. Najważniejszy z nich – ...................................................................... – wytwarzany jest w ...................................................................... serca pod wpływem ...................................................................... stężenia jonów sodu lub ...................................................................... objętości krwi wpływającej do serca. Powoduje to, że ...................................................................... jest resorpcja zwrotna wody i sodu w ......................................................................, w wyniku czego zwiększa się wydalanie obu związków. Dzięki temu następuje ...................................................................... w łożysku naczyniowym, co przeciwdziała niewydolności krążenia w organizmie.
W patologicznych sytuacjach niewydolności mięśnia sercowego stężenie tego peptydu ...................................................................... i może być oznaczane w ...................................................................... pacjenta w procesie diagnostyki tych zaburzeń.
Na podstawie wiedzy na temat prawa Franka–Starlinga oraz wzoru na pojemność minutową krwi uzupełnij zdania, wybierając prawidłowe sformułowania spośród podanych propozycji.
Podczas spoczynku pojemność wyrzutowa serca wynosi 80 ml, a częstość pracy serca to 70 uderzeń na minutę. Przy takich parametrach objętość minutowa serca wynosi {1500 ml/min}{#5600 ml/min}. Podczas wysiłku powrót żylny jest {#zwiększony}{zmniejszony}, rozciąganie ścian przedsionków i komór ulega {zmniejszeniu}{#zwiększeniu}, a siła skurczu i objętość minutowa serca {#rosną}{maleją}{nie zmieniają się}.
Blokiem przedsionkowo‑komorowym nazywamy stan, w którym dochodzi do zablokowania bądź też utrudnienia przewodzenia impulsów elektrycznych z przedsionków do komór, który może pojawić się na każdym poziomie – od łącza przedsionkowo‑komorowego do niżej położonych struktur odpowiedzialnych za przewodzenie śródkomorowe. Zaburzenia przewodzenia najczęściej dotyczą jednego miejsca, lecz mogą występować równocześnie na wielu poziomach.
Indeks górny Źródło: Mariusz Kafara, Chory z rozrusznikiem serca pod opieką ambulatoryjną rejonowej poradni kardiologicznej, praca doktorska, 2013. Indeks górny koniecŹródło: Mariusz Kafara, Chory z rozrusznikiem serca pod opieką ambulatoryjną rejonowej poradni kardiologicznej, praca doktorska, 2013.
Konstrukcja automatycznego defibrylatora zewnętrznego (AED) i prosta instrukcja obsługi umożliwia rozpowszechnienie zastosowania wczesnej defibrylacji w społeczeństwie. W wypadku nagłego zatrzymania krążenia w przebiegu częstoskurczu komorowego lub migotania komór wczesna defibrylacja jest najlepszą opcją terapeutyczną poprawiającą rokowanie. (...) O skuteczności defibrylacji decyduje szybkość jej zastosowania. Z każdą minutą szanse powodzenia defibrylacji maleją o 10%.
Źródło: Aleksander Maciąg, Zastosowanie automatycznych defibrylatorów zewnętrznych w przypadku nagłego zatrzymania krążenia, „Folia Cardiologica Excerpta” 2006, nr 13(1), s. 1–8.