Pamiętaj, że wyjaśnienie powinno zawierać trzy elementy: przyczynę zachodzących reakcji, mechanizm związany z rozpadem cząsteczki ozonu na pojedyncze atomy tlenu i skutek wynikający z łączenia się atomów lub cząsteczek tlenu.

Cząsteczki ozonu (OIndeks dolny 3₃) są rozbijane na atomy tlenu (O) z wykorzystaniem energii słonecznej. Atomy tlenu mogą połączyć się ze sobą, tworząc dwuatomową cząsteczkę tlenu, lub zderzyć z inną cząsteczką tlenu, tworząc trójatomowy ozon – wydziela się wtedy ciepło (odprowadzane przez cząsteczki M). Tlen może być dodatkowo rozbijany (przez energię Słońca) na atomy, które mogą połączyć się w cząsteczkę tlenu lub ozonu.

CFC to freony, czyli związki chloru, który aktywnie niszczy cząsteczki ozonu.

Rezygnacja ze stosowania CFC powinna przyczynić się do zwiększenia zawartości cząsteczek ozonu w atmosferze, czyli zmniejszenia dziury ozonowej.

Pamiętaj, że chmury stratosferyczne powstają w warunkach sprzyjających powstawaniu reaktywnych atomów chloru.

Stwierdzenie to jest nieprawdziwe. Chmury stratosferyczne powstają w bardzo niskich temperaturach i składają się z „kwaśnego lodu” (kwas azotowy lub siarkowy + woda). W tych warunkach związki chloru, bromu i fluoru ulegają rozkładowi, a reaktywne atomy chloru niszczą ozon. Cieńsza warstwa ozonowa w mniejszym stopniu chroni przed promieniowaniem UV.

Zastanów się, jakie szkodliwe promieniowanie jest pochłaniane przez warstwę ozonową.

Warstwa ozonowa absorbuje większość szkodliwego promieniowania UVB, które ma działanie mutagenne. Zmniejszenie grubości warstwy ozonowej powoduje, że do Ziemi dociera więcej promieni UVB, czego skutkiem jest zwiększone ryzyko chorób nowotworowych, m.in. skóry i oczu.