Sprawdź się
Ilustracja przedstawia liczne organizmy. Na dłuższej nóżce znajduje się okrągłe zwieńczenie w kształcie parasola. Możliwe odpowiedzi: 1. Jednokomórkowa roślina., 2. Jednokomórkowy grzyb., 3. Wielokomórkowy glon., 4. Protist roślinopodobny.
Hodowlę ameb podzielono na dwie grupy – A oraz B. W grupie A do wnętrza komórek badanych ameb wprowadzano mikropętlę i za jej pomocą usuwano jądro komórkowe. W grupie B do wnętrza komórek również wprowadzano mikropętlę, ale nie usuwano żadnej organelli komórkowej.
Opisane doświadczenie obrazuje poniższy schemat.
Uzyskano następujące wyniki doświadczenia: ameby z grupy A wykazywały zatrzymanie wzrostu, podziałów komórkowych, a w konsekwencji obumierały; z kolei ameby z grupy B nadal rosły i dzieliły się.
W oparciu o przedstawione informacje udziel odpowiedzi na poniższe pytania.
a) Ustal, która grupa – A czy B – stanowiła próbę kontrolną oraz określ znaczenie tej grupy dla prawidłowego wnioskowania.
b) Wyjaśnij, dlaczego ameby obumarły dopiero po pewnym czasie.
c) Sformułuj problem badawczy opisanego doświadczenia.
W celu ustalenia, jaki związek jest czynnikiem transformującym i odpowiada za przekazywanie informacji genetycznej, kanadyjski lekarz Osvald Avery wraz ze swoim zespołem przeprowadził następujące doświadczenie:
1) Do hodowli niezjadliwych bakterii (niewytwarzających otoczki) dodano wyciąg z bakterii zjadliwych (wytwarzających otoczkę).
2) Bakterie niezjadliwe zaczęły wytwarzać otoczkę i stały się zjadliwe (doszło do transformacji).
3) Za pomocą enzymów trawiono (rozkładano) różne związki budujące komórkę bakterii zjadliwych i sprawdzano, czy nadal zachowuje zdolność do transformowania.
4) Enzymy trawiące białka (enzymy proteolityczne) nie zmieniły właściwości wyciągu – nadal następowała transformacja; dopiero po zastosowaniu nukleazy nie doszło do transformacji.
W 1952 r. Alfred Hershey i Martha Chase przeprowadzili doświadczenie polegające na zakażeniu bakterii Escherichia coli bakteriofagiem T2. Miało ono jednoznacznie wykazać, który związek – DNA czy białko – jest nośnikiem informacji genetycznej u bakteriofagów.
Bakteriofagi podzielono na dwie grupy. W pierwszej grupie w kapsyd bakteriofagów wbudowano promieniotwórczą siarkę. W drugiej grupie w DNA bakteriofagów wbudowano promieniotwórczy fosfor. Następnie zakażano bakterie bakteriofagami. W kolejnym kroku wytrząsano i wirowano roztwór tak, aby bakterie utworzyły osad i oddzieliły się od białkowych kapsydów bakteriofagów. Opisane doświadczenie obrazuje poniższy schemat.
