Belka w trzecim kroku

Prezydent Kwaśniewski zrobił tego dnia nowym premierem starego premiera Marka Belkę. Pierwszy raz nominował go 2 maja, ale wówczas Sejm odrzucił tę kandydaturę. Drugie powołanie Belki nastąpiło w tzw. trzecim kroku. Konstytucja przewiduje, że jeśli kandydat na premiera nie otrzyma wotum zaufania (pierwszy krok), a Sejm nie wybierze potem swojego kandydata (drugi krok), to prezydent zgłasza ponownie kolejnego. Tym razem Belka uzyskał większość sejmową, bo w przeciwnym wypadku prezydent musiałby ogłosić nowe wybory do parlamentu.

Rząd Belki był kruchy: SLD po aferze Rywina się sypał, a sam premier traktował swoją misję jako „techniczną” i „przejściową”. W sumie rządził nieco ponad rok. Belka wstąpił do pozaparlamentarnej Partii Demokratycznej.

cytat1 Źródło: Belka w trzecim kroku, 11.06.2013 r., dostępny w internecie: wyborcza.pl [dostęp 27.05.2020 r.].

Robert Radek Wpływ funkcjonowania rządów mniejszościowych na politykę zagraniczną państwa: przypadek Polski

Po pierwsze, należy zastanowić się, czy pojawienie się rządu mniejszościowego w ramach danego systemu politycznego wpływa na osłabienie dyplomacji danego państwa? Słabe zaplecze parlamentarne gabinetu uniemożliwia bowiem realizowanie dotychczasowych celów długofalowych w polityce zagranicznej, narażając służby dyplomatyczne na rotację i niestabilność kadrową w wyniku najczęściej skutecznych ataków oponentów politycznych na rząd i jego politykę zagraniczną. Po drugie, czy słaba pozycja rządu mniejszościowego nie wpływa pośrednio na partnerów zagranicznych danego kraju, którzy nie widzą w nim solidnego, wiarygodnego, a przede wszystkim perspektywicznego partnera do rozmów i ustaleń w bilateralnych i multilateralnych stosunkach? Po trzecie, jak sami decydenci polityczni, posiadający świadomość słabości zaplecza politycznego rządu, podchodzą do formułowania celów i realizowania dotychczasowych założeń strategicznych polityki zagranicznej na różnych kierunkach?

cytat2 Źródło: Robert Radek, Wpływ funkcjonowania rządów mniejszościowych na politykę zagraniczną państwa: przypadek Polski, Katowice 2014, s. 163.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.

Art. 154

1. Prezydent Rzeczypospolitej desygnuje Prezesa Rady Ministrów, który proponuje skład Rady Ministrów. Prezydent Rzeczypospolitej powołuje Prezesa Rady Ministrów wraz z pozostałymi członkami Rady Ministrów w ciągu 14 dni od dnia pierwszego posiedzenia Sejmu lub przyjęcia dymisji poprzedniej Rady Ministrów i odbiera przysięgę od członków nowo powołanej Rady Ministrów.

2. Prezes Rady Ministrów, w ciągu 14 dni od dnia powołania przez Prezydenta Rzeczypospolitej, przedstawia Sejmowi program działania Rady Ministrów z wnioskiem o udzielenie jej wotum zaufania. Wotum zaufania Sejm uchwala bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów.

3. W razie niepowołania Rady Ministrów w trybie ust. 1 lub nieudzielenia jej wotum zaufania w trybie ust. 2 Sejm w ciągu 14 dni od upływu terminów określonych w ust. 1 lub ust. 2 wybiera Prezesa Rady Ministrów oraz proponowanych przez niego członków Rady Ministrów bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Prezydent Rzeczypospolitej powołuje tak wybraną Radę Ministrów i odbiera przysięgę od jej członków.

Art. 155

1. W razie niepowołania Rady Ministrów w trybie art. 154 ust. 3 Prezydent Rzeczypospolitej w ciągu 14 dni powołuje Prezesa Rady Ministrów i na jego wniosek pozostałych członków Rady Ministrów oraz odbiera od nich przysięgę. Sejm w ciągu 14 dni od dnia powołania Rady Ministrów przez Prezydenta Rzeczypospolitej udziela jej wotum zaufania większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów.

2. W razie nieudzielenia Radzie Ministrów wotum zaufania w trybie określonym w ust. 1 Prezydent Rzeczypospolitej skraca kadencję Sejmu i zarządza wybory.

cytat3 Źródło: Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., dostępny w internecie: prawo.sejm.gov.pl [dostęp 27.05.2020 r.].

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.

Art. 158

1. Sejm wyraża Radzie Ministrów wotum nieufności większością ustawowej liczby posłów na wniosek zgłoszony przez co najmniej 46 posłów i wskazujący imiennie kandydata na Prezesa Rady Ministrów. Jeżeli uchwała została przyjęta przez Sejm, Prezydent Rzeczypospolitej przyjmuje dymisję Rady Ministrów i powołuje wybranego przez Sejm nowego Prezesa Rady Ministrów, a na jego wniosek pozostałych członków Rady Ministrów, oraz odbiera od nich przysięgę.

2. Wniosek o podjęcie uchwały, o której mowa w ust. 1, może być poddany pod głosowanie nie wcześniej niż po upływie 7 dni od dnia jego zgłoszenia. Powtórny wniosek może być zgłoszony nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od dnia zgłoszenia poprzedniego wniosku. Powtórny wniosek może być zgłoszony przed upływem 3 miesięcy, jeżeli wystąpi z nim co najmniej 115 posłów.

cytat3 Źródło: Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., dostępny w internecie: prawo.sejm.gov.pl [dostęp 27.05.2020 r.].