Sprawdź się
Teksty do ćwiczeń
Safona (VII/VI w. p.n.e.) – poetka grecka pochodząca z wyspy Lesbos, autorka wierszy poświęconych miłości, przemijaniu, znaczeniu poezji
[Tym się konnica zdaje najpiękniejsza]Tym się konnica zdaje najpiękniejsza
na czarnej ziemi, tamtym znów piechota,
innym okręty. Ja to nazwę pięknym,
co zachwyt budzi.Wszyscy tę prawdę pojmą. I HelenaHelena,
chociaż ze wszystkich kobiet najpiękniejsza
dla niej rzuciła małżonka, wśród ludzi
najzacniejszego,tego co Troję przywiódł do upadku.
Na córkę i rodziców nie zważała,
lecz dała się prowadzić swej miłości
w daleką drogę.Kobiety łatwo ogarnia uczucie,
gdy myślą o tym co w nich zachwyt budzi.
I mnie dziś czułość piękną Anaktorię
wspominać każe,której chód lekki ujrzeć bym pragnęła
I twarz tak jasną, piękniejszą niż wszystkie
rydwany LidiiLidii, niż jej świetne wojska
wspaniale zbrojne.Wiem, że nie można zakosztować w życiu
wszelkiego dobra. Trzeba raczej wybrać
rzecz upragnioną niż tę, którą łatwiej
przyjdzie zapomnieć.
Anakreont (ok. 570–485) – pochodzący z wyspy Teos grecki poeta, autor utworów o tematyce biesiadnj i refleksyjnej
[Eros spojrzał na mą brodę]ErosEros spojrzał na mą brodę
Przetykaną srebrnymi nitkami,
Owiał mnie skrzydeł złocistym powiewem
I – w dal uleciał...
[Głazem niegdyś córka Tantala]Głazem niegdyś córka Tantalacórka Tantala
Na frygijskich stanęła pagórkach,
Córka PandionaCórka Pandiona – jaskółką
Śmignęła wysoko w powietrze.Ja zaś chciałbym być zwierciadłem,
Byś patrzyła we mnie stale;
Chciałbym zostać twoją suknią,
Abyś zawsze mnie nosiła;Pragnę stać się wodą, abym
Mógł obmywać twoje ciało;
Chcę, dziewczyno, być olejkiem,
Którym się namaścić możesz,I przepaską na twych piersiach,
Zdobną perłą na twej szyi,
I sandałkiem u twej stopy –
Po mnie tylko stąpaj, miła!
Symonides (ok. 556–468) – pochodzący z wyspy Kos (Keos) grecki poeta, twórca epigramatów i pieśni
[Bo – bez rozkoszy – jakież życie]Bo – bez rozkoszy – jakież życie,
Jakaż władza nęcić nas może?
Bez niej – nawet bogów wieczny
Żywot zazdrości niegodzien.
Bakchylides (ok. 516–450) – pochodzący z wyspy Kos (Keos) grecki poeta, twórca dytyrambów i epinikiów
Na cześć chłopca Argejosa z Keos z okazji zwycięstwa w boksie na igrzyskach istmijskichO FamoFamo, sławy szafarko,
Na świętą [pomknij] Keos,
Wieść radosną nieś, że w walce
Toczonej na pięści zuchwałe
Argejos odniósł zwycięstwoI dawne wyczyny przypomniał,
Jakich na sławnym przesmyku istmijskim
Dokonaliśmy – z EuksantiosowejEuksantiosowej
Przeświętej wyspy przybysze,
Wieńców zdobywcy siedemdziesięciusiedemdziesięciu.Przyzywa Muza pośród nas zrodzona
Słodką melodię aulosówaulosów,
Hymnem triumfalnym miłego
Czcząc syna Panteidesasyna Panteidesa.
Pindar (ur. ok. 522 – zm. ok. 443) – grecki poeta tworzący pieśni chóralne, znany głównie z utworów sławiących zwycięzców zawodów olimpijskich
Dytyramb dla AteńczykówTutaj, na chór ten wejrzyjcie z Olimpu,
Sławną łaskę ześlijcie, bogowie,
Którzy wstępujeciewstępujecie do tłumnie odwiedzanego,
Wonnego kadzidłem serca miasta
W świętych Atenach
I na sławną agorę, pełną dzieł wspaniałych.
Przyjmijcie wieńce uwite z fiołków
I pieśni jak kwiaty zerwane o wiośnie.
Patrzcie, jak w blasku mych pieśni
Idę znów od Dzeusa do bluszczem darzącego bogabluszczem darzącego boga,
Zwanego przez nas – ludzi – Bromisoem i EriboasemBromisoem i Eriboasem,
Sławiąc pieśnią ojców najwyższych
I kobiet kadmejskich potomstwopotomstwo.
Co jasne przede mną – wieszczem – się nie skrywa,
Gdy otwiera się komnata Horotwiera się komnata Hor odzianych w purpurę
I prowadzą wonną wiosnę zioła pełne nektaru,
Wtedy na nieśmiertelną ziemię
Spada deszcz rozkosznych fiołków, róże oplatają włosy,
Przy wtórze aulosówaulosów płyną dźwięki pieśni,
Chóry kroczą ku SemeleSemele wieńczonej diademem.
W tekście liczącym co najmniej 50 słów scharakteryzuj podmiot liryczny i adresata lirycznego wiersza zaczynającego się od słów Głazem niegdyś córka Tantala...
Napisz krótki tekst, w którym na podstawie cech utworu [Eros spojrzał na mą brodę...] odpowiesz na pytanie: Czy utwór Anakreonta to anakreontyk?
Określ przynależność gatunkową przywołanego wiersza Bakchylidesa Na cześć chłopca Argejosa z Keos... Uzasadnij swój wybór.
Symonides z Kos tworzył głównie epigramaty i pieśni. Do którego gatunku zalicza się utwór Bo – bez rozkoszy – jakież życie...? Odpowiedź uzasadnij.
Który spośród wymienionych utworów: Safony [Tym się konnica zdaje najpiękniejsza...], Anakreonta [Eros spojrzał na mą brodę...], Symonidesa [Bo – bez rozkoszy – jakież życie...] i Pindara Dytyramb dla Ateńczyków – ma cechy hymnu? Odpowiedź uzasadnij w krótkim tekście, koniecznie przywołując odpowiednie fragmenty wiersza.
Dokonaj interpretacji jednego z dwóch zamieszczonych w zadaniu utworów. Uwzględnij przynależność gatunkową wybranego przez ciebie dzieła.
Pean na cześć Apollona Pytyjskiego z AsinePokój przynosi bogactwo
Czyniąc wielkim człowieka,
Rodzi pieśni upojnych kwiaty.
W czas pokoju na strojnych ołtarzach
W jasnym ogniu bogom złożone
Udźce wołów i owiec płoną wełnistych,
A w młodzieńcach się budzi tęsknota
Do ćwiczeń, aulosuaulosu, pochodów.
Wtedy w tarczy uchwytach przykutych żelazem
Pająki brunatne swoje sieci snują,
A rdza niszczy ostrza włóczni.
[...]
Milkną trąb spiżowych głosy
I sen jak miód słodki
Nie ulatuje spod powiek,
Sen, co rankiem serce rozpala,
Gną się ulice od biesiad uroczych,
Brzmią hymny do chłopców płomienne.
Asine – miasto w Argolidzie, krainie greckiej; miejsce kultu Apollona Pytyjskiego; tytuł „Pytyjski” łączy się z Delfami, jednym z najważniejszych ośrodków kultu Apollona, gdzie znajdowała się wyrocznia, w której bóg przemawiał do czcicieli za pośrednictwem wieszczki Pytii
Hymn XVIII do HermesaKylleńskiego HermesaKylleńskiego Hermesa opiewam, zabójcę Argosa,
Pana Arkadii w trzody bogatej a także Kylleny,
Bogów zręcznego posłańca, którego Maja powiła,
Córka czcigodna Atlasa, po nocy z Zeusem spędzonej.
Ona się z dala od bogów szczęśliwych zwykle trzymała,
W grocie mieszkając cienistej; tam z nimfą o pięknych warkoczach
Nocą głęboką w miłosnych uściskach się łączył Kronida,
Kiedy już Herę białoramienną sen słodki ogarnął;
Nie spostrzegli ich związku bogowie ni ludzie śmiertelni.
Zatem i ciebie pozdrawiam, potomku Zeusa i Mai;
Ciebie najpierw wspomniawszy, do hymnu przejdę innego.
Żegnaj, Hermesie, posłańcze, radości dawco i szczęścia.