Nie wyjaśniaj każdego słowa, tylko postaraj się oddać ogólny sens strofy, formułując refleksję na temat ludzkiego życia.

Sprawdź, czy twoja odpowiedź nawiązuje do przemijania oraz niepewności człowieka do jego losu po śmierci, a także do kwestii pogodzenia się z nieuchronnością przemijania.

Argumenty powinny uzasadniać, że wybrany przez ciebie obraz mógłby być ilustracją do Ballady o paniach minionego czasu. Zastanów się, jakie są podobieństwa, a jakie różnice pomiędzy tekstem literackim a dziełem plastycznym. Zwróć uwagę na sposób ukazania przemijania oraz stosunek do ulotności ludzkiego życia.

Sprawdź, czy sformułowane przez ciebie argumenty potwierdzają korespondencję znaczeń pomiędzy tekstem literackim a plastycznym.

Hans Baldung, Trzy etapy - obraz w metaforyczny sposób ukazuje przemijanie życia ludzkiego, wskazując kolejnego jego etapy: dzieciństwo (dziecko), młodość (młoda kobieta) i starość oraz śmierć (postać z klepsydrą). Symbolami marności i ulotności są klepsydra i lustro. Baldung obrazuje przemijanie, odwołując się do postaci kobiecej, podobnie jak François Villon w Balladzie o paniach minionego czasu.

Mistrz MZ, Memento mori - symbolami przemijania życia na tym obrazie są czaszka ludzka oraz urządzenie do wyznaczania czasu, które kobieta trzyma w ręku. Podobieństwo do ballady Villona odnosi się do ukazania ulotności życia ludzkiego w odniesieniu do płci żeńskiej.

Mistrz IAM ze Zwolle, Memento mori - obraz, podobnie jak Ballada o paniach minionego czasu, przedstawia motyw ulotności i marności życia, symbolizuje go rozkładający się szkielet ludzki, ale nie ma tu identyfikacji płci jak u Villona.

Lukas Furtenagel, Malarz Hans Burgkmair i jego żona Anna - motyw przemijania życia wprowadza lustro z czaszkami ludzkimi. Tematyka jest podobna jak u Villona, inna jest jej realizacja - bohaterami obrazu są mężczyzna i kobieta.

Życie i śmierć - obraz przedstawia triumf śmierci nad młodością i urodą ludzką, co symbolizuje szkielet z kosą uniesioną ku górze. Jest to metafora przemijania ukazana tak jak u Villona - w odniesieniu do piękna ciała kobiecego.

Każdy z przedstawionych w ćwiczeniu obrazów odwołuje się do motywu przemijania życia ludzkiego i śmierci jako nieodłącznego elementu doczesnej egzystencji. Toteż każdy z nich mógłby być ilustracją do Ballady o paniach minionego czasu. W niektórych dziełach plastycznych realizacja motywu jest taka sama jak u Villona (odniesienie do przemijania urody kobiecej), a w innych - odmienna.

Zwróć uwagę, jakie cechy przypisuje autor kobietom młodym, a jakie - starym.

Sprawdź, czy twoja odpowiedź wskazuje przekonanie autora, że proces przemijania szczególnie wyraźnie odbija się na ciele i twarzy kobiety (skontrastowanie piękna i brzydoty).

Przypomnij sobie najważniejsze cechy wieków średnich, które budowały średniowieczny uniwersalizm. Zastanów się, w jaki sposób filozofia epoki mogła wpływać na popularność motywów śmierci w literaturze tego okresu.
Teza to odpowiedź na pytanie lub problem zawarte w temacie. Ma charakter zdania twierdzącego, które zawiera twoje stanowisko w podanej kwestii.
Argumenty mają na celu potwierdzenie prawdziwości tezy, uzasadniają, że jest ona słuszna, ponieważ można jej dowieść, odwołując się do faktów, np. historii literatury. Argumenty mają postać zdań twierdzących. Powinny stanowić odpowiedź na pytanie, dlaczego teza jest prawdziwa.

Popularność śmierci jako motywu literackiego w średniowieczu wiąże się z teocentrycznym charakterem tej epoki. Przypominanie w literaturze o nieuchronności utraty życia doczesnego miało na celu uwydatnienie przekonania, że najważniejsze są wartości duchowe, bo tylko one są trwałe. W przeciwieństwie do wartości materialnych (czyli sfery profanum, do której należy również ciało) cechujących się przemijaniem i ulotnością. Takie obrazowanie uczyło pokory wobec Boga.
Teza: Popularność śmierci jako motywu literackiego w średniowieczu wiąże się z teocentrycznym charakterem tej epoki.
Argumenty:
Przypominanie o nieuchronności śmierci zwraca uwagę człowieka na wartości duchowe, które były najważniejsze w średniowieczu. Wiele utworów z tego okresu traktowało o śmierci i męce Jezusa Chrystusa (np. Lament świętokrzyski). Przypominanie o śmierci uczyło pokory wobec Boga. Ukazywanie upersonifikowanej śmierci w literaturze (np. Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią) miało na celu zmniejszenie ludzkiego strachu przed nią.