Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
1
Pokaż ćwiczenia:
1
Ćwiczenie 1

Przypomnij sobie wiadomości z geometrii o trójkątach na płaszczyźnie, a potem weź do ręki globus lub inny kulisty przedmiot, postaraj się zbudować na jego powierzchni różne trójkąty i odpowiedz na pytania.

1
Ćwiczenie 2

Jaka to powierzchnia (w kategoriach omawianych w tym materiale)?

R1QymEEJRxcWs
Źródło: Pixabay.com, dostępny w internecie: www.pixabay.com, domena publiczna.

Spróbuj narysować trójkąt na powierzchni takiego chipsa. Co obserwujesz?

RaC3L4Gb96hpA2
Ćwiczenie 3
Wybierz jedno nowe słowo poznane podczas dzisiejszej lekcji i ułóż z nim zdanie.
Ćwiczenie 3

Przypomnij czym jest sfera.

uzupełnij treść
R1W34jcNTQYz12
Ćwiczenie 4
Wymyśl pytanie na kartkówkę związane z tematem materiału.
Źródło: Pixabay.com, dostępny w internecie: www.pixabay.com, domena publiczna.
Ćwiczenie 4

Przypomnij czym jest powierzchnia siodłowa.

uzupełnij treść
2
Ćwiczenie 5

Poniżej widzisz fragment budowli nazwanej „Tańczący dom”, która znajduje się w stolicy Czech Pradze, a której projektantami są Frank Gehry i Vlado Milunic:

R12MsWJna3nww
Źródło: dostępny w internecie: www.Pixabay.com, domena publiczna.

Jaki rodzaj powierzchni wykorzystali projektanci tego budynku? Jakimi figurami geometrycznymi została zamodelowana powierzchnia? Czym charakteryzują się te figury?

2
Ćwiczenie 6

Poniżej widzisz siatkę wielokątów, której użył programista, aby wymodelować postać z gry komputerowej.

RpnzX4olnGr98
Źródło: dostępny w internecie: www.Pixabay.com, domena publiczna.

Jakie rodzaje powierzchni występują w tej postaci? Jakie wielokąty zostały użyte do wymodelowania postaci? Czym one się charakteryzują?

3
Ćwiczenie 7

Geometria, która opisuje własności figur na powierzchni siodłowej nazywana jest geometrią siodła, ale bardziej znana jest pod nazwą „geometria hiperboliczna”. Poniżej widzisz typową powierzchnię siodłową i narysowany na niej trójkąt:

R1BP2PdWEqnNW

Czym charakteryzuje się ten trójkąt?

RahiqJLEJ0zN73
Ćwiczenie 8
1. sferycznej, 2. Nikolai Ivanovich Lobachevsky, 3. płaszczyzna, 4. kuli, 5. János Bolyai, 6. Euklides, 7. płaskiej z Aleksandrii około 300 roku p.n.e. stworzył system geometryczny dla powierzchni 1. sferycznej, 2. Nikolai Ivanovich Lobachevsky, 3. płaszczyzna, 4. kuli, 5. János Bolyai, 6. Euklides, 7. płaskiej. W ówczesnych czasach większość Greków uważała Ziemię za płaski dysk w kształcie koła otoczony rzeką zwaną Oceanus, znajdującą się na końcu świata, gdzie żadna żyjąca istota nie mogła dotrzeć. Euklides sformułował kilka podstawowych stwierdzeń (inaczej: aksjomatów), które – według niego – były „oczywiste”. Z tych stwierdzeń wyprowadził twierdzenia drogą rozumowania logicznego. System ten był tak doskonały, że pozostał bazą nauczania geometrii w wielu szkołach przez okres dłuższy niż dwa tysiące lat. Nawet dzisiaj wielu ludzi sądzi, że jest to jedyny rozsądny system geometryczny. Niespodziewanie, już kilka wieków po Euklidesie, około 100. roku naszej ery, Menelaos z Aleksandrii napisał znakomitą pracę o geometrii na powierzchni 1. sferycznej, 2. Nikolai Ivanovich Lobachevsky, 3. płaszczyzna, 4. kuli, 5. János Bolyai, 6. Euklides, 7. płaskiej, czyli o geometrii 1. sferycznej, 2. Nikolai Ivanovich Lobachevsky, 3. płaszczyzna, 4. kuli, 5. János Bolyai, 6. Euklides, 7. płaskiej. Ale przecież istnieją inne powierzchnie, nie tylko 1. sferycznej, 2. Nikolai Ivanovich Lobachevsky, 3. płaszczyzna, 4. kuli, 5. János Bolyai, 6. Euklides, 7. płaskiej i sfera. Jak często zdarzało się w historii nauki, Węgier 1. sferycznej, 2. Nikolai Ivanovich Lobachevsky, 3. płaszczyzna, 4. kuli, 5. János Bolyai, 6. Euklides, 7. płaskiej i Rosjanin 1. sferycznej, 2. Nikolai Ivanovich Lobachevsky, 3. płaszczyzna, 4. kuli, 5. János Bolyai, 6. Euklides, 7. płaskiej zupełnie niezależnie od siebie opublikowali w XIX wieku prace, które zawierały założenia nowej, hiperbolicznej geometrii, opisującej własności figur m.in. na powierzchni siodłowej, ale też na innych modelach.