Ilustracja przedstawiająca tworzenie karbokationu na przykładzie 2-chloropropanolu. Cząsteczka 2-chloropropanolu dodać cząsteczka chlorku glinu. Strzałka w prawo, za strzałką struktura karbokationu 2-propylowego zbudowana z grupy $\text{CH}$ obdarzonej ładunkiem dodatnim oraz związanej z dwiema grupami ${\text{CH}}_3$ dodać anion ${{\text{AlCl}}_4}^{-}$.

Ilustracja przedstawiająca etap ataku pi elektronów pierścienia aromatycznego w cząsteczce benzenu na karbokation. Cząsteczka benzenu zbudowana z sześcioczłonowego pierścienia aromatycznego, w którym co drugie wiązanie zaznaczono jako wiązania podwójne dodać karbokation 2‑propylowy. Na schemacie zaznaczono łukowatą strzałkę symbolizującą atak pary elektronowej jednego z wiązań podwójnych na centrum kationowe w karbokationie 2‑propylowym, to jest na grupę $\text{CH}$ obdarzoną ładunkiem dodatnim. Strzałka w prawo za strzałką struktura znajdująca się w nawiasie kwadratowym zbudowana z sześcioczłonowego pierścienia, w którym atom węgla C1 w grupie $\text{CH}$ obdarzony jest ładunkiem dodatnim i łączy się z węglem C2 związanym z atomem wodoru oraz z grupą 2‑propylową. Atom C2 łączy się z atomem C3, połączonym za pomocą wiązania podwójnego z atomem C4, węgiel C4 łączy się za pomocą wiązania pojedynczego z węglem C5, a ten za pomocą wiązania podwójnego z węglem C6. Węgiel C6 zamyka pierścień, łącząc się z węglem C1. Obok znajduje się anion chlorkowy $\text{Cl}$, od jednej z jego czterech par elektronowych poprowadzono strzałkę do atomu wodoru związanego z węglem C2. Para elektronowa łącząca atom wodoru z węgle C2 atakuje centrum karbokationowe, to jest węgiel C1, odtwarzając centrum karbokationowe. Strzałka w prawo, za strzałką znajduje się cząsteczka kumenu, to jest 2‑fenylopropanu dodać cząsteczka chlorowodoru.

Schemat mechanizmu addycji cząsteczki bromu do alkenu. Cząsteczka 2,3‑dimetylobut‑2-enu z uwzględnioną stereochemią, od wiązania podwójnego odchodzą po dwie grupy metylowe do przodu, czarny klin = wiązanie przed płaszczyzną monitora, i po dwie do tyłu, przerywany klin = wiązanie za płaszczyzną monitora. Wiązanie podwójne atakuje atom bromu spolaryzowany dodatnio, następuje przeniesienie wspólnej pary elektronowej łączącej atomy bromu na nieatakowany atom spolaryzowany ujemnie. Odejście anionu bromkowego i utworzenie jonu bromoniowego o strukturze trójczłonowego pierścienia, który tworzą węgle C2, C3 oraz atom bromu obdarzony ładunkiem dodatnim, znajdujący się u góry na schemacie nad węglami C2 i C3, wiązania łączące atomy tworzące pierścień znajdują się w płaszczyźnie monitora. Atak anionu bromkowego od dołu monitora, anti, na węgiel C2 lub C3 (jednakowe prawdopodobieństwo), z jednoczesnym rozerwaniem pierścienia, powrót pary elektronowej na atom bromu obdarzony ładunkiem dodatnim, co prowadzi do otrzymania dibromoalkenu o stereochemii trans.