Apple na mocy dwóch porozumień z Irlandią (z 1991 i 2007 roku) mógł płacić bardzo niski podatek. Od 2003 roku stawka wynosiła 1 proc., a od 2014 roku – 0,005 proc. Tymczasem stawka powinna być na poziomie 12,5 proc.

Dwie irlandzkie spółki Apple generują większość światowych przychodów firmy (Europa, Afryka, Bliski Wschód, Indie), zatrudniając przy tym ok. 5,5 tys. osób. Dla porównania – w USA dla Apple pracuje 76 tys. osób. Chodzi o spółki Apple Sales International i Apple Operations Europe, które w całości kontrolowane są przez Apple Inc. z USA. Co ciekawe, jak pisze KE, Apple dla celów podatkowych rozdziela swoje zyski generowane przez irlandzkie spółki. Dzięki nim tylko mała część zysków objęta jest irlandzką stawką podatkową. […] Reszta wędruje do „centrali” Apple Sales International. Sęk w tym, że owa „centrala” istnieje tylko na papierze. Nie jest zarejestrowana w żadnym kraju, nie zatrudnia żadnych pracowników. Zatem tylko mały odsetek zysków Apple Sales International podlegał opodatkowaniu w Irlandii, reszta nie była opodatkowana nigdzie – pisze KE. I przytacza przykład. W 2011 roku Apple Sales International zaraportował w Irlandii ok. 16 mld euro zysku, jednak w związku z powyższym tylko ok. 50 mln euro podlegało opodatkowaniu. Biorąc pod uwagę zaniżoną stawkę (0,05 proc.), Apple zapłacił mniej niż 10 mln euro podatku korporacyjnego.

Mało tego, irlandzkie spółki dysponują prawami do intelektualnej własności Apple, a także produkcji i sprzedaży urządzeń. Jak tłumaczy KE, dzięki tzw. „umowie dzielenia kosztów” irlandzkie spółki przesyłają amerykańskiej spółce matce pieniądze, by ta w ich imieniu mogła prowadzić badania i rozwój produktów. Zdaniem Komisji ponad połowa wydatków na opracowywanie nowych sprzętów i usług Apple w USA pochodzi z Europy (np. w 2011 roku ok. 2 mld dol.). Kwota ta jest odliczana od zysków Apple rejestrowanych w Irlandii.

Do sześciu unijnych rajów podatkowych, czyli Luksemburga, Irlandii, Holandii, Belgii, Malty i Cypru, rocznie z innych państw Wspólnoty trafia 350 miliardów euro sztucznie wytransferowanych zysków. A gdy ktoś zyskuje, to ktoś inny musi tracić. Z Niemiec wyparowuje prawie jedna trzecia korporacyjnych zysków, które podlegałyby tam opodatkowaniu. Tuż za naszym zachodnim sąsiadem plasują się Francja, Węgry i Włochy. Z Polski znika prawie jedna dziesiąta tej sumy. Według wyliczeń Gabriela Zucmana, Ludviga Wiera i Thomasa Tørsløva Unia Europejska jako całość traci za sprawą wewnątrzunijnych rajów podatkowych ok. 20 proc. zysków z CIT. Zgodnie z szacunkami Jakuba Sawulskiego z Polskiego Instytutu Ekonomicznego przekłada się to na lukę w wysokości prawie 50 miliardów euro rocznie.