Sprawdź się
Który sposób rozumienia sprawiedliwości akceptuje Platon?
- Sprawiedliwość, która wynika z interesu władcy.
- Sprawiedliwość, która jest oparta na konsensusie wszystkich mieszkańców państwa.
- Sprawiedliwość jako transcendentna idea.
- Sprawiedliwość, która jest tworzona przez filozofów.
- Sprawiedliwość jako boski wyrok.
Zaznacz zdania trafnie oddające poglądy Platona wyrażone w dialogu Państwo.
| Trafne | Nietrafne | |
| Miarą sprawiedliwości są zewnętrzne, materialne skutki, jakie przynosi ona jednostce. | □ | □ |
| Demokracja zapewnia trwały podział władz i stabilne prawo. | □ | □ |
| Źródłem wartości sprawiedliwości jest idea dobra. | □ | □ |
| To, że coś jest sprawiedliwe lub niesprawiedliwe, nie zależy od woli władcy. | □ | □ |
Rozwiąż krzyżówkę
- Niemożliwe do urzeczywistnienia państwo lub ustrój polityczny.
- Ustrój, w którym wg Platona władza należy do najbogatszych.
- Jeden z uczestników debaty w dialogu Państwo.
- Jednowładztwo człowieka niesprawiedliwego.
- Główna postać dialogów Platona.
- Ustrój, w którym wg Platona panuje anarchia.
- Najsłynniejsza metafora Platona.
- Cecha będąca największym dobrem człowieka.
| 1 | |||||||||||||||
| 2 | |||||||||||||||
| 3 | |||||||||||||||
| 4 | |||||||||||||||
| 5 | |||||||||||||||
| 6 | |||||||||||||||
| 7 | |||||||||||||||
| 8 |
Które sformułowania trafnie charakteryzują Platońskie państwo doskonałe?
| Trafne | Nietrafne | |
| W państwie doskonałym władza ma charakter demokratyczny. | □ | □ |
| Podstawą doskonałości państwa jest harmonia wszystkich jego składników. | □ | □ |
| W państwie doskonałym sprawiedliwe jest to, co leży w interesie silniejszego. | □ | □ |
| Każde państwo może być doskonałe, bez względu na to, jaką definicję sprawiedliwości przyjmie. | □ | □ |
Przeczytaj poniższy tekst. Odpowiedz na pytanie: Dla jakiego ustroju charakterystyczny jest opisany w poniższym tekście typ człowieka?
Zapoznaj się z poniższym tekstem. Odpowiedz na pytanie: Dla jakiego ustroju charakterystyczny jest opisany w poniższym tekście typ człowieka?
Państwo, 561 D(…) i tak sobie żyje z dnia na dzień, folgując w ten sposób każdemu pożądaniu, jakie się nadarzy. Raz się upija i upaja się muzyką fletów, to znowu pije tylko wodę i odchudza się, to znów zapala się do gimnastyki, a bywa, że w ogóle nic nie robi i o nic nie dba, a potem niby to zajmuje się filozofią. Często bierze się do polityki, porywa się z miejsca i mówi byle co, i to samo robi. Jak czasem zacznie zazdrościć jakimś wojskowym, to rzuca się w tę stronę, a jak tym, co robią pieniądze, to znowu w tamtą. Ani jakiegoś porządku, ani konieczności nie ma w jego życiu, ani nad nim. On to życie nazywa przyjemnym i wolnym, i szczęśliwym, i używa go aż do końca.
Źródło: Platon, Państwo, 561 D, tłum. W. Witwicki.
Przeczytaj poniższy tekst. Na podstawie materiału lekcji oraz wiedzy o filozofii Platona czerpanej z innych źródeł odpowiedz na trzy pytania:
Zapoznaj się z poniższym tekstem. Na podstawie materiału lekcji oraz wiedzy o filozofii Platona czerpanej z innych źródeł odpowiedz na trzy pytania:
Do czego sprowadza się całe doświadczenie opisywanych przez Platona ludzi?
Co kryje się pod sformułowaniem
to, co jest naprawdę wysoko
?Co oznacza, że ludzie ci
nigdy się (...) nie napełniają tym, co istnieje
?
Państwo, 585 D– Więc ci, którzy z rozumem i z dzielnością nie mają nic wspólnego, a czas spędzają na ucztach i tym podobnych przyjemnościach, i to jest całe ich doświadczenie, ci, zdaje się, zjeżdżają tylko na dół, a stamtąd z powrotem do połowy drogi i na tej przestrzeni plączą się całe życie, a nie mijają tej granicy nigdy i nigdy się nie wznoszą do tego i nie patrzą na to, co jest naprawdę wysoko, i nigdy się istotnie nie napełniają tym co istnieje; więc pewnej a czystej rozkoszy nie kosztują, tylko tak jak bydło patrzą zawsze w dół i schylają się ku ziemi i ku stołom, pasą się tam i parzą, a że każdy z nich chce mieć tego więcej niż inni, więc kopie jeden drugiego i bodzie żelaznymi rogami i kopytami, i zabijają się nawzajem (…).
Źródło: Platon, Państwo, 585 D, tłum. W. Witwicki.
2.
3.
Jeżeli założyć, że Platon sceptycznie odnosił się do możliwości zrealizowania swojego projektu doskonałego państwa, to jaki ostatecznie sens nadał temu projektowi? Czy ten sens wykracza poza czas i miejsce, w którym powstał dialog? Napisz na ten temat krótką pracę, rozwijając w niej poniższy fragment Państwa.
Państwo, 592 A– Ja rozumiem – powiada. – Ty masz na myśli to państwo, o którymeśmy mówili, zakładając je. Ono leży w kraju myśli, bo na ziemi, przypuszczam, że nigdzie go nie ma.
– A może w niebie – dodałem – leży jego pierwowzór u stóp bogów; dla tego, który chce patrzeć, a patrząc, urządzać samego siebie. A to nie stanowi żadnej różnicy, czy ono gdzieś już jest, czy dopiero będzie.Źródło: Platon, Państwo, 592 A, tłum. W. Witwicki.