Sprawdź się
Zapoznaj się ze zdjęciem i wykonaj polecenie.
Zapoznaj się z tekstem i wykonaj polecenie.
Aksamitne rewolucje - zastosowanie socjotechniki walki informacyjnej i działań psychologicznych w praktyce cz. IAksamitne rewolucje, które przetoczyły się przez część krajów będących przed 1989 r. w orbicie ZSRR były rewolucją epoki e‑mediów. W tym przypadku zamiast typowych dla klasycznych rewolucji zamieszek, demolowania oraz plądrowania sklepów i walk ulicznych mogliśmy obserwować spektakl polityczny na bieżąco transmitowany przez środki masowego przekazu. Wydarzenia te przypominały bardziej prowadzone na żywo swego rodzaju reality show i w przestrzeni medialnej były dalszą, informacyjną sekwencją „zjawiska CNN”.
Aksamitne rewolucje były przewrotami politycznymi charakterystycznymi dla XXI w. – wieku społeczeństwa informacyjnego z wszystkimi tego konsekwencjami. W miejsce – używając leninowskiej nomenklatury – awangardy rewolucyjnej pojawiła się sieciocentryczna organizacja. Zamiast bezpardonowej walki ulicznej z elementami wojny domowej była kampania medialna. Nie było ostrzeliwania siedzib rządowych – co jest częstym widokiem podczas rewolucji – a zamiast tego widzieliśmy zastosowanie elementów wojny psychologicznej: wyśmiewanie przywódców oraz „demoralizowanie” funkcjonariuszy i zwolenników przeciwnika w rozmowie, poprzez fraternizację, czy też wysyłanie na pierwszą „linię frontu” dziewcząt z kwiatami w ręku, które w czasie chłodu, za pomocą herbaty i ciepłych posiłków, z uśmiechem na twarzy miały przekonać do postulatów aksamitnych rewolucjonistów funkcjonariuszy resortów siłowych skrytych za tarczami.
Zjawisko aksamitnych rewolucji ujawniło także nowy trend w polityce ogólnoświatowej, jakim jest użycie wyspecjalizowanych agencji public relations, które działaniami o charakterze promocyjnym wspierają metody stosowane przez młodzieżowe ruchy rewolucyjne stosujące szeroką paletę socjotechniki przekazu informacyjnego: od klasycznego PR‑u po agresywną czarną propagandę. Praktyka aksamitnych rewolucji pokazała, że obok funduszy idących z konkretnych rządów państw zainteresowanych obaleniem władzy w danym kraju przekazywanych rewolucjonistom via fundacje i inne organizacje pozarządowe, tysięcy młodych ludzi stanowiących bazę personalną aksamitnych rewolt, istotnym czynnikiem w ich wywoływaniu i przeprowadzaniu są także wyspecjalizowane agencje public relations.
Zapoznaj się z tekstem i wykonaj polecenie.
Największa demokracja świata, czyli jaka? Rozmowa o polityce indyjskiej„Indie z całą pewnością są dzisiaj istotnym podmiotem polityki międzynarodowej”. Z dr Renatą Czekalską (UJ) rozmawia Wojciech Jakóbik.
Wojciech Jakóbik: Indie reklamują się jako ,,największa demokracja świata”. Czy ten termin przystaje do państwa, w którym społeczeństwo jest zorganizowane wg systemu kastowego, dominuje tam obcy dla Europejczyków hinduizm, a około 300 mln ludzi żyje poniżej granicy ubóstwa? Czy w kontekście Indii możemy w ogóle korzystać z terminologii zachodniej?
Renata Czekalska: Indie są państwem świeckim, więc kwestia hinduizmu w kontekście definiowania ustroju państwa nie jest pierwszorzędna. Jeśli chodzi o system kastowy, to ci, którzy konstruowali nowe państwo po odzyskaniu niepodległości w 1947 r., od początku zdawali sobie sprawę, że właśnie ten aspekt będzie najtrudniejszy do przezwyciężenia i stanowił będzie największą przeszkodę w budowaniu demokracji. Autorzy konstytucji niepodległych Indii mieli na względzie fakt, iż demokracja oznacza także ochronę godności i praw obywateli, zapewnienie sprawiedliwości społecznej oraz dbałość o rozwój tak ekonomiczny, jak i społeczny. W demokracji wszyscy członkowie społeczeństwa mają prawo wybierać swoich reprezentantów, a także mają prawo uczestniczenia w procesach politycznych zachodzących w państwie. W demokratycznym systemie wszyscy obywatele mają prawo głosu oraz są równi wobec prawa. Wszystkie te wolności konstytucja Republiki Indii zapewnia wszystkim obywatelom.