Zastanów się, jak uzasadnić, że ekstensywna hodowla bydła może być opłacalna w Polsce. Przeanalizuj zalety wskazane na schemacie powyżej.

Chów ekstensywny zmniejsza koszty utrzymania zwierząt, wpływa korzystnie na ich zdrowie i wydłuża okres użytkowania. Wypasanie bydła na terenach zielonych, marginalnych (pastwiskach) zapobiega ich zarastaniu i dziczeniu. Mylnie utożsamia się system produkcji ekstensywnej z poziomem zysków. Prowadzenie ekstensywnej hodowli nie równa się niższym zyskom z działalności. Odpowiednio prowadzony chów ekstensywny może przynieść większe zyski i mniejsze straty dzięki dbałości o inwentarz niż przy intensywnym charakterze hodowli.

Chów intensywny z zasady niekorzystnie wpływa na inwentarz, ma na celu zmaksymalizowanie zysków kosztem innych aspektów hodowli.

Argumenty zwolenników

• Chów przemysłowy pozwala na tańszą produkcję – większa produkcja daje większą szansę na sprzedaż produktów za lepszą cenę.

• Rozwijające się przedsiębiorstwa, które płacą podatki, przynoszą zysk państwu.

• Intensywny chów krów mlecznych pozwala na wzrost mleczności krów.

• Koncentracja produkcji umożliwia efektywniejszą kontrolę nad chorobami zwierząt i chorobami odzwierzęcymi, np. ptasią grypą lub afrykańskim pomorem świń.

Argumenty przeciwników

• Mniejsza liczba ludzi zarabia na produkcji żywności, następuje koncentracja zysku w rękach nielicznych właścicieli – wielu producentów to inwestorzy, którzy nawet nie mieszkają na wsi. 

• Nadmierne zużycie nawozów, pestycydów i herbicydów pod uprawy paszy dla zwierząt, a także nadprodukcja odchodów z farm zwierzęcych skutkuje zanieczyszczeniem gleby, powietrza i wody.

• Niektóre obszary są np. wylesiane, by produkować na nich pasze.

• Zmniejszanie bioróżnorodności na określonym obszarze, w tym wymieranie owadów (pszczół i innych owadów zapylających), spowodowane przez nadmierne używanie np. środków chemicznych ochrony roślin.

Rolnictwo przez pewien okres jest nastawione na maksymalizację zysków z produkcji, często poświęcając naturalny charakter danego obszaru. Wiąże się to z wykorzystaniem środków ochrony roślin, które wpływają niekorzystnie na owady.

Środowisko wiejskie to coraz częściej uprawy monokulturowe, ogromne powierzchnie odchwaszczonych upraw. Pszczołom szkodzą też opryski środkami ochrony roślin i nawozy sztuczne. W miastach widoczna jest moda na bioróżnorodność – tworzone są kwietne łąki, często odchodzi się od koszenia np. trawników. Popularne jest usadowienie uli na dachach hoteli, które posiadają własne pasieki. Takie działania są bardzo korzystne dla owadów.