Jan Kochanowski Pieśń XIX, Księgi wtóre

Jest kto, co by wzgardziwszy te doczesne rzeczy
Chciał ze mną dobrą tylko sławę mieć na pieczy
A starać się (ponieważ musi zniszczeć ciało),
Aby imię przynamniej po nas tu zostało?

I szkoda zwać człowiekiem, kto bydlęce3bydlęce żyje
Tkając4Tkając, lejąc w się wszytko, póki zstawa szyje5póki zstawa szyje;
Nie chciał nas Bóg położyć równo6położyć równo z bestyjami:
Dał nam rozum, dał mowę, a nikomu z nami.

Przeto chciejmy wziąć przed się7wziąć przed się myśli godne siebie,
Myśli ważne na ziemi, myśli ważne w niebie;
Służmy poczciwej8poczciwej sławie, a jako kto może,
Niech ku pożytku dobra spólnego pomoże.

Komu dowcipu9dowcipu równo z wymową dostaje
Niech szczepi miedzy ludźmi dobre obyczaje,
Niechaj czyni porządek10czyni porządek, rozterkom zabiega11rozterkom zabiega,
Praw ojczystych i pięknej swobody przestrzega.

A ty, coć12coć Bóg dał siłę i serce13serce po temu,
Uderz sie14Uderz sie z poganinem, jako słusze cnemu15jako słusze cnemu.
Prostak16Prostak to, który wojsko z wielkości szacuje:
Zwycięstwo liczby nie chce, męstwa potrzebuje.

Śmiałemu wszędy równo17Śmiałemu wszędy równo, a o wolność miłą18o wolność miłą
Godzi się oprzeć18Godzi się oprzeć, by więc i ostatnią siłą.
Nie przegra, kto frymarczy na sławę żywotem19kto frymarczy na sławę żywotem:
Azaby go lepiej dał w cieniu darmo potem20Azaby go lepiej dał w cieniu darmo potem?

3 Źródło: Jan Kochanowski, Pieśń XIX, Księgi wtóre, [w:] Jan Kochanowski, Fraszki, Pieśni, Treny, Psalmy, Kraków 2019, s. 47.