Dlaczego dzieci francuskich i belgijskich imigrantów trafiają do Państwa Islamskiego?

Polityka asymilacji na zachodzie Europy poniosła porażkę. Okazuje się, że nie ma bardziej wyizolowanych i samotnych dzieci niż potomkowie imigrantów. I to jeszcze zanim doszło do ataków terrorystycznych w Paryżu.

Do takich wniosków doszli eksperci współpracujący z Organizacją Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Według ich badań, jedynie dwoje na pięcioro (43,1%) dzieci z pierwszego pokolenia imigrantów we Francji i troje na pięcioro w Belgii (59,8%) czuje, że należy do szkolnej wspólnoty i uczestniczy w życiu społecznym klasy.

Co więcej, sytuacja dzieci, które urodziły się w zachodnich państwach w drugim pokoleniu (a więc ich rodzice byli imigrantami), wygląda jeszcze mniej korzystnie. Zaledwie 39,5% francuskich potomków przybyszy z Afryki czy Azji czuje, że należy do szkolnej społeczności.

Wniosek z badań jest bardzo pesymistyczny – polityka asymilacji poniosła klęskę, a zamiast niwelować kulturowe różnice, tylko je pogłębia. Efekt? Wyizolowani ze społeczeństwa młodzi ludzie, którym na każdym kroku przypomina się o odmienności, stają się łatwym celem dla werbujących w szeregi Państwa Islamskiego.

– Belgijski i francuski system jest ślepy na zróżnicowanie. Jest ustandaryzowany, każdy uczeń jest traktowany tak samo, ignoruje się potrzeby tych, którzy są inni – mówi Andreas Schleicher, dyrektor paryskiego oddziału OECD ds. edukacji i umiejętności, w rozmowie z „The Independent”. – Dotyczy to nie tylko imigrantów, ale też dzieci z biednych rodzin. System różni się od tych, które wdrożyła choćby Kanada. Jej program nauczania wychodzi naprzeciw potrzebom uczniów innego pochodzenia, a nauczyciele często sami pochodzą ze środowisk imigrantów. Wielka Brytania też daje pozytywny przykład – dodaje.

dlaczego Źródło: Dlaczego dzieci francuskich i belgijskich imigrantów trafiają do Państwa Islamskiego?, 22.02.2018 r., dostępny w internecie: newsweek.pl [dostęp 4.05.2020 r.].

Janusz Hryniewicz Polityka wielokulturowości i imigranci. Doświadczenia państw europejskich i wnioski dla Polski

Wielokulturowość jest rodzajem polityki społecznej, która opiera się na kulturowej neutralności państwa. W Europie zachodniej wielokulturowość wpłynęła na kształt znacznych środowisk imigrantów wywodzących się z kultur nie europejskich. Z powodu ogromnego dystansu kulturowego między społeczeństwami europejskimi a imigrantami, asymilacja imigrantów okazała się trudniejsza niż początkowo oczekiwano. W odpowiedzi na tę sytuację, państwa europejskie zaczęły wprowadzać politykę społeczną wielokulturowości. W rezultacie, duża ilość zachowań imigrantów okazała się sprzeczna z prawami człowieka, lecz spójna z wielokulturowością. Obecnie możemy zaobserwować kontestację (ale nie odrzucenie) polityki wielokulturowości i nasilenie postaw antyimigranckich. Istnieje też tendencja do stopniowego ograniczania wielokulturowości i kładzenia nacisku na prawa człowieka.

janusz Źródło: Janusz Hryniewicz, Polityka wielokulturowości i imigranci. Doświadczenia państw europejskich i wnioski dla Polski, dostępny w internecie: euroreg.uw.edu.pl [dostęp 4.05.2020 r.].

Czy Wielka Brytania ograniczy imigrację? Po brexicie może ich to zaboleć

Imigracja była drugim najważniejszym powodem, dla którego Brytyjczycy zagłosowali za wyjściem z UE. Dane pokazują jednak, że bez otwarcia na nisko wykwalifikowanych imigrantów gospodarka brytyjska może ucierpieć, a obywatele zapłacą wyższe ceny.

W czasie, gdy Brytyjczycy głosowali w referendum, niechęć do imigrantów była rekordowa. Aż 77% obywateli Wielkiej Brytanii opowiadało się wtedy za zmniejszeniem imigracji. (…)

A raport [Komitetu doradczego ds. migracji przy rządzie UK – dop. red.] pokazuje, że imigranci z Europejskiego Obszaru Gospodarczego (UE plus Norwegia, Islandia i Lichtenstein) więcej wpłacają składek do brytyjskiej służby zdrowia niż czerpią z niej usług. Co więcej, osiągają lepsze wyniki w szkołach niż rodowici Brytyjczycy. Stanowią niewielki ułamek korzystających z lokali socjalnych, choć tu udział imigrantów z Europy Środkowo‑Wschodniej rośnie, co oznacza potencjalnie mniej miejsc dla obywateli brytyjskich. Raport pokazuje także, że imigracja nie miała wpływu na przestępczość i dobrobyt.

czy Źródło: Czy Wielka Brytania ograniczy imigrację? Po brexicie może ich to zaboleć, 19.09.2018 r., dostępny w internecie: forbes.pl [dostęp 4.05.2020 r.].