Sprawdź się
Literatura popularna pełni głównie funkcję...
- edukacyjną.
- rozrywkową.
- estetyczną.
- informującą.
Wskaż typowe cechy literatury popularnej.
- opozycja np. dobro - zło
- skomplikowana fabuła
- dominacja dialogów
- zamknięta fabuła, bez możliwości kontynuacji
- niejednoznaczność postawy bohatera
- dominacja długich opisów przyrody
- narrator pierwszoosobowy
- fabuła otwarta, z możliwością kontynuacji (seryjność)
- narrator wszechwiedzący, trzecioosobowy
Oceń prawdziwość zdań. Zaznacz w tabeli „P”, jeśli zdanie jest prawdziwe, lub „F” – jeśli jest fałszywe.
| prawda | fałsz | |
| Do tematyki tabu zaliczamy na przykład erotykę. | □ | □ |
| Literatura popularna nazywana jest również wyrafinowaną. | □ | □ |
| Literatura popularna to część kultury masowej. | □ | □ |
| Elementy literatury popularnej nie były obecne w starożytności. | □ | □ |
| Narracja trzecioosobowa to jedna z cech literatury popularnej. | □ | □ |
Połącz rodzaj literatury z jej przykładem:
Literatura o wysokiej wartości artystycznej., Literatura popularna., Literatura folklorystyczna.
| Literatura pierwszego obiegu. | |
| Literatura drugiego obiegu. | |
| Literatura trzeciego obiegu. |
Na podstawie fragmentu artykułu Agnieszki Moroz Literatura popularna, wyjaśnij, jaką cechę literatury popularnej zrealizował w swojej twórczości Andrzej Sapkowski.
Literatura popularnaPod wpływem rosnącego zainteresowania odbiorców historią wiedźmina Sapkowski zdecydował się jednak kontynuować sprawdzoną receptę na bestseller i rozpisał losy Geralta na kartach pięciotomowej sagi. Na fali sukcesu cyklu o Geralcie z Rivii autor stworzył kolejno jeszcze dwa opowiadania: «Droga, z której się nie wraca» (traktujące o rodzicach wiedźmina) i «Coś się kończy, coś się zaczyna» (nazywane alternatywnym zakończeniem Sagi).
Źródło: Agnieszka Moroz, Literatura popularna, „Encyklopedia maturzysty” 2014, t. 1, s. 56.
Wyjaśnij, czym jest zjawisko „depersonalizacji autora”.
Literatura popularnaRealizacji przypisanych literaturze popularnej funkcji towarzyszy często tendencja do depersonalizacji autora. Od autorów książek, które od początku postrzegane są jako towar, nie oczekuje się zwykle metaliterackich uzasadnień ich twórczości. Zanika biograficzny kontekst utworów, a ich twórcy usuwają się w cień, nie uczestnicząc w życiu literackim. Typowym przejawem depersonalizacji autora jest zastąpienie jego nazwiska pseudonimem lub – w przypadku utworów niższych lotów (np. harlequinów) – całkowite usunięcie go z okładki. Z depersonalizacją mamy również do czynienia w sytuacji, gdy pisarz (lub cała grupa pisarzy) podejmuje się „dokończenia” w osobnych tomach (Gwiezdne wojny), bądź gdy tłumacz celowo uatrakcyjnia treść przekładanego utworu (Z. Jarosiński, Literatura popularna a problemy historycznoliterackie, s. 14–15).
Warto zauważyć, iż zdarzają się również sytuacje odwrotne – gdy pisarz popularny zostaje wyniesiony na piedestał i zyskuje status celebryty. Są to jednak przypadki dużo rzadsze od aktów depersonalizacji i obejmują prawie wyłącznie utwory reprezentujące gatunki „wyższego lotu”, takie jak science fiction lub romans społeczno‑obyczajowy.
Źródło: Agnieszka Moroz, Literatura popularna, „Encyklopedia maturzysty” 2014, t. 1, s. 55.
Ułóż krzyżówkę, której głównym hasłem będzie słowo ROZRYWKA, a definicje pozostałych haseł będą związane z literaturą popularną.
Pytania : 8
Badaczka Agnieszka Moroz w swoim artykule cytuje słowa Jana Parandowskiego. Jak myślisz, dlaczego pisarze zyskujący rozgłos dzięki dziełom literatury popularnej nie cieszą się dobrą opinią u innych literatów i krytyków? Sformułuj swoją opinię w tekście liczącym co najmniej 200 słów.
Literatura popularna(…) Jak zauważa Jan Parandowski: „Pisarze często stają pod zarzutem schlebiania publiczności, zwłaszcza godzi on w tych, co osiągają prędki i szeroki rozgłos. Wystarczy zdobyć popularność, aby stracić szacunek u innych pisarzy i u krytyków” (J. Parandowski, Alchemia słowa, s. 228).
Źródło: Agnieszka Moroz, Literatura popularna, „Encyklopedia maturzysty” 2014, t. 1, s. 56.