1
Pokaż ćwiczenia:
Polecenie 1
Zapoznaj się z opisem wykresu i zastanów się, jakie były przyczyny zmian w wysokości poparcia dla partii politycznych w Polsce w przedstawionym na wykresie czasie. Uzasadnij spadek poparcia dla partii rządzącej w tym okresie.
Zapoznaj się z opisem wykresu i zastanów się, jakie były przyczyny zmian w wysokości poparcia dla partii politycznych w Polsce w przedstawionym na wykresie czasie. Uzasadnij spadek poparcia dla partii rządzącej w tym okresie.
R1U4k76E6wqhf
Wykres kolumnowy. Średnie poparcie w poszczególnych miesiącach z uwzględnieniem osób niezdecydowanych (2019–2020) – sondaże do wyborów na rok 2020. Lista elementów: 1. zestaw danych:Partia: PiSX 2019: 44XI 2019: 42XII 2019: 41I 2020: 40II 2020: 362. zestaw danych:Partia: KOX 2019: 25XI 2019: 25XII 2019: 26I 2020: 27II 2020: 273. zestaw danych:Partia: LewicaX 2019: 13XI 2019: 14XII 2019: 13I 2020: 13II 2020: 164. zestaw danych:Partia: PSLX 2019: 7XI 2019: 8XII 2019: 7I 2020: 7II 2020: 75. zestaw danych:Partia: KonfederacjaX 2019: 6XI 2019: 7XII 2019: 7I 2020: 7II 2020: 6
Oprac. na podst.: „Sondaże”, ewybory.eu [online, dostęp: 13.02.2020].
Źródło: Englishsquare.pl sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
1
Ćwiczenie 1
R14B5f99Jx3wX
Na podstawie danych z wykresu uzasadnij spadek poparcia dla partii rządzącej w okresie od października 2019 do lutego 2020. (Uzupełnij).

Sprawdź się

R1B1AlRZyqzEp1
Ćwiczenie 2
Wskaż, kto na 74. posiedzeniu sejmu w 1996 roku przedstawił projekt całościowej zmiany ustawy o partiach politycznych. Możliwe odpowiedzi: 1. posłowie Klubu Parlamentarnego PSL, 2. posłowie Unii Pracy, 3. posłowie Konfederacji Polski Niepodległej, 4. posłowie Polskiej Partii Robotniczej
Rxf3HuyfmWxff1
Ćwiczenie 3
Wskaż, co zgodnie z Ustawą o partiach politycznych z 1990 roku powinno zawierać zgłoszenie partii do ewidencji. Możliwe odpowiedzi: 1. nazwa partii, 2. adres siedziby partii, 3. wzór symbolu partii, 4. imiona, nazwiska i adresy co najmniej 15 osób mających pełną zdolność do czynności prawnych, 5. statut partii, 6. hasło wyborcze partii, 7. zaświadczenia o niekaralności członków partii
RNV61AEfwrUhA2
Ćwiczenie 4
Wskaż, które stwierdzenia są prawdziwe, a które fałszywe. Ujęcie partii politycznych w ramy prawne nastąpiło w XIX wieku. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Pierwsze regulacje dotyczące stowarzyszeń, związków zawodowych i partii powstały w 1996 roku. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Polska Partia Robotnicza została objęta Prawem o stowarzyszeniach. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Zgodnie z Ustawą o partiach politycznych z 1990 roku w celu uzyskania osobowości prawnej partia musiała być zgłoszona do ewidencji prowadzonej przez Sąd Wojewódzki w Warszawie. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
2
Ćwiczenie 5

Zapoznaj się z tekstem, a następnie wykonaj ćwiczenie.

1
Marek Żmigrodzki, Wojciech Sokół Instytucjonalizacja Socjaldemokracji Rzeczpospolitej Polskiej. Pomiędzy izolacją a relewancją polityczną

Instytucjonalizacja partii politycznych poprzez przejście przez te trzy kolejne fazy rozwojowe wydaje się być warunkiem ustabilizowania w dłuższej perspektywie czasowej swojej pozycji w systemie politycznym. Jednak szczególne uwarunkowania polskiej transformacji systemowej, a zwłaszcza kształtowania się systemu partyjnego sprawiły, że np. tzw. partie „postsolidarnościowe” znalazły się bezpośrednio w fazie stabilizacji, z pominięciem fazy identyfikacji oraz organizacji. Wyniki pierwszych całkowicie wolnych wyborów parlamentarnych z 27 października 1991 roku udowodniły, że apel wyborczy ugrupowań postsolidarnościowych, nawiązujący do tradycji solidarnościowych i antykomunistycznych resentymentów, trafił do znacznej części wyborców. Jednak już wybory do Sejmu II kadencji zakończyły się sukcesem partii, które w pierwszym etapie transformacji nie mogąc brać udziału w przetargach koalicyjnych położyły nacisk na działalność organizacyjną oraz wykreowanie alternatywy programowej. Przypadkiem udanej instytucjonalizacji na scenie politycznej wydaje się być zatem największe ugrupowanie na lewej stronie sceny politycznej, czyli Socjaldemokracja Rzeczypospolitej Polskiej (SdRP).

srp Źródło: Wojciech Sokół, Marek Żmigrodzki, Instytucjonalizacja Socjaldemokracji Rzeczpospolitej Polskiej. Pomiędzy izolacją a relewancją polityczną, „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska” 2000, t. VII, s. 72.
REc3UQ3Cd8ur1
Zaznacz prawidłową odpowiedź. Możliwe odpowiedzi: 1. Wszystkie ugrupowania postsolidarnościowe w Polsce przeszły wszystkie trzy fazy instytucjonalizacji partii., 2. Najdłużej trwające procesy instytucjonalizacji, które zakończyły się niepowodzeniem, dotyczyły ugrupowań z lewej strony sceny politycznej., 3. Partie postsolidarnościowe wygrały wybory parlamentarne w Polsce w roku 1991, ponieważ odwołały się do haseł antykomunistycznych, a nie dlatego, że miały dobrze zorganizowane struktury i ustabilizowane poparcie., 4. W wyborach do Sejmu II kadencji wygrały partie, które w przetargach koalicyjnych po wyborach 1991 roku osiągnęły największe rezultaty.
3
Ćwiczenie 6

Zapoznaj się z tekstem, a następnie wykonaj ćwiczenie.

1
Anna Materska-Sosnowska Instytucjonalizacja polskiego systemu partyjnego – wybrane aspekty

W drugiej kadencji Sejmu, od nowej ordynacji wyborczej (wprowadzenie progów wyborczych i systemu d’Hondta) można zaobserwować próby konsolidacji sceny partyjnej. W 1993 roku do Sejmu dostali się przedstawiciele zaledwie sześciu ugrupowań. Około 35% głosów oddanych na skłócone i rozproszone ugrupowania prawicowe zostało zmarnowanych – ugrupowania te nie pokonały bariery przewidzianej przez ordynację. Przegrana prawicy, a co ważniejsze, wygrana postkomunistycznych ugrupowań zaledwie kilka lat po upadku poprzedniego reżimu politycznego oraz zmiany reguł wyborczych wymusiły niejako na prawicy próby jednoczenia. Kulminacją tego procesu było powstanie Akcji Wyborczej Solidarność, która wokół związku zawodowego skupiła około 40 ugrupowań o rodowodzie postsolidarnościowym, bardzo różniących się, a wręcz niespójnych programowo i ideologicznie. Dzięki takiemu zabiegowi ugrupowania o korzeniach postsolidarnościowych odebrały ówczesnej koalicji rządzącej władzę. Udało się to pomimo lepszego wyniku wyborczego samego SLD.

studia Źródło: Anna Materska-Sosnowska, Instytucjonalizacja polskiego systemu partyjnego – wybrane aspekty, „Studia Politologiczne”, t. 22, s. 81.
RmExXBnQTDXru
Zaznacz właściwe dokończenia zdania.
Rok 1993, czyli drugie wolne wybory do Sejmu RP… Możliwe odpowiedzi: 1. rozpoczął konsolidację polskiego systemu partyjnego., 2. wyeliminował z polskiej sceny politycznej drobne partie prawicowe, które nie przekroczyły progu wyborczego., 3. doprowadził do rozbicia partii lewicowych, których członkowie, zdobywszy władzę, podzielili się na mniejsze ugrupowania., 4. przyczynił się do zjednoczenia ugrupowań prawicowych, które w kolejnych wyborach wystartowały pod szyldem Akcji Wyborczej „Solidarność” i weszły do parlamentu.
3
Ćwiczenie 7

Zapoznaj się z tekstem, a następnie wykonaj ćwiczenie.

1
Beata Kosowska-Gąstoł Prawna instytucjonalizacja partii politycznych na poziomie europejskim

Zestawiając czas powstania pierwszych partii politycznych z datami pierwszych regulacji prawnych, których przedmiotem były partie i ich działalność, należy przyznać, że prawo przez długi okres ignorowało partie polityczne. Ich istnienie, działalność i realizowane funkcje traktowane były wyłącznie jako zjawisko o charakterze socjologicznym, ale nie prawnym. Było to spowodowane przekonaniem, że państwo jest czymś trwałym, natomiast partie polityczne walczące o władzę powstają i znikają, aby się przegrupować i zawrzeć nowe sojusze. Partie polityczne dzielą naród zamiast go łączyć i przez to dezorganizują życie polityczne czy wręcz osłabiają państwo. Upowszechnienie prawa wyborczego, wzrost znaczenia parlamentów, a co za tym idzie uczestniczących w wyborach partii zmieniły nastawienie ustrojodawcy do partii politycznych i ich prawnej instytucjonalizacji. Wiek XX, a zwłaszcza okres po II wojnie światowej, przyniósł szereg regulacji mających na celu prawne określenie roli, jaką partię spełniają w systemie politycznym. Jako że najważniejszym miejscem aktywności partii politycznych był – i w zasadzie pozostaje do dziś – parlament, pierwsze regulacje prawne odnośnie do ugrupowań politycznych pojawiły się właśnie w unormowaniach dotyczących wewnętrznej organizacji parlamentu. Tworzone przez partie kluby polityczne brały udział w kształtowaniu porządku obrad, co z czasem znalazło odzwierciedlenie w regulaminach parlamentów. Kolejnym polem aktywności partii była i jest płaszczyzna wyborcza. Również tu rola partii, aczkolwiek zasadnicza, nie od razu dostrzeżona została przez prawo wyborcze. Współczesne ordynacje doceniają udział partii w procesie organizowania wyborów, chociaż często nie wymieniają ich expressis verbis, traktując jako komitety wyborcze czy grupy wyborców.

prawna Źródło: Beata Kosowska-Gąstoł, Prawna instytucjonalizacja partii politycznych na poziomie europejskim, „Studia Europejskie” 2005, t. 2.
R1EGQyrTbtylX
Zaznacz, które stwierdzenia są prawdziwe, a które fałszywe. W XIX wieku, kiedy powstawały pierwsze partie polityczne, nie było uregulowań prawnych określających ramy i możliwości ich działania. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Pierwsze ustawy regulujące organizację i działalność partii politycznych zaczęły powstawać w okresie kształtowania się demokracji parlamentarnych. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Jeszcze w XIX wieku ustawodawcy dostrzegli integrującą społeczeństwo rolę partii politycznych, ale nie potrafili jej sformalizować. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. W okresie powstawania systemów wyborczych prawodawcy uznali, że mogą one pominąć w swoich rozwiązaniach partie polityczne, a obywatele będą wybierać swoich przedstawicieli z pominięciem tych ugrupowań. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
31
Ćwiczenie 8

Zapoznaj się z tekstem, a następnie wykonaj ćwiczenie.

1
Wiesław Skrzydło Partie polityczne w systemie przedstawicielskim PRL

Według Konstytucji PRL Sejm jest najwyższym organem władzy państwowej, jedynym organem przedstawicielskim, reprezentującym suwerenne prawa narodu. Przyjęcie zasady suwerenności ludu pracującego wymaga w konsekwencji powołania odpowiednich instytucji polityczno‑ustrojowych, które by gwarantowały pełną realizację tej zasady. Dotyczy to w szczególności takich kwestii, jak ustalenie właściwego trybu zgłaszania kandydatów na członków organów przedstawicielskich w ogóle, a Sejmu przede wszystkim, zasad funkcjonowania tych organów oraz kontroli ze strony wyborców nad działalnością przedstawicieli.

Rozwiązanie tego problemu ułatwia w naszych warunkach w poważnym stopniu istnienie kilku partii politycznych ludu pracującego. Działające aktualnie partie polityczne uznają i wysuwają program budowy socjalizmu, mobilizują społeczeństwo do jego realizacji. Z tego faktu wynika, w pełni uzasadniony postulat uczynienia z organów przedstawicielskich, a w szczególności z Sejmu, terenu działania partii politycznych, reprezentujących istniejące w społeczeństwie ośrodki myśli politycznej, wyrażających opinię publiczną swych środowisk. Postulat ten wynika zresztą z samego charakteru i istoty organów przedstawicielskich. Można bowiem postawić tezę, że rola tych organów, w szczególności Sejmu, jako najwyższego wyraziciela opinii publicznej, zależy w poważnym, jeśli nie decydującym stopniu, od roli i samodzielności działających w kraju partii politycznych.

prl Źródło: Wiesław Skrzydło, Partie polityczne w systemie przedstawicielskim PRL, „Ruch Prawniczy i Ekonomiczny” 1959, t. 21, s. 31.
R1Y7NlabRDfz5
Rozstrzygnięcie: (Wybierz: tak, nie) Uzasadnienie: (Uzupełnij).
31
Ćwiczenie 9

Zapoznaj się z tekstem, a następnie wykonaj ćwiczenie.

1
Marek Chmaj Ewolucja ustawodawstwa o partiach politycznych w Polsce do 1990 r.

Sytuacja prawna partii będących sukcesorami stronnictw reprezentowanych w KRN była – aż do 1976 r. uregulowana jedynie aktami normatywnymi o charakterze szczegółowym, nierzadko niskiej rangi. W zakresie przedmiotowym tych regulacji znalazła się m.in. prawnokarna ochrona mienia i dóbr niematerialnych partii oraz ich funkcjonariuszy, zwolnienia od niektórych obowiązków powszechnych (np. związanych z organizowaniem zgromadzeń, publikacjami), ułatwień w powoływaniu do stałej pracy lub doraźnych czynności – członków partii zatrudnionych w innych jednostkach organizacyjnych, udziału w składzie niektórych ciał kolegialnych (np. w senatach wyższych uczelni) itp. Rysowała się jednocześnie tendencja do prawnego uprzywilejowania hegemonicznej roli PZPR, co zaowocowało przyjęciem przez Sejm 10 II 1976 r. nowelizacji Konstytucji. Przepisy wprowadzone wówczas do Ustawy Zasadniczej charakteryzowały prawnie PZPR jako „przewodnią siłę społeczeństwa w budowie socjalizmu” oraz określiły wzajemne stosunki pomiędzy PZPR, ZSL i SD w ramach FJN. W art. 3, ust. 3 posłużono się nazwami pospolitymi „partia”, „stronnictwa polityczne”, unikając ich zdefiniowania. Wymieniając zaś oba stronnictwa z nazw własnych, dało asumpt do przypuszczeń, że tylko PZPR jest partią, a SD i ZSL są jedynie stronnictwami.

ewolucja Źródło: Marek Chmaj, Ewolucja ustawodawstwa o partiach politycznych w Polsce do 1990 r., „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska” 1994, t. I, 13, s. 181.
R1IxQ2JPEEnB8
Uzasadnij hegemoniczną pozycję Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w systemie prawnym Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. (Uzupełnij).