Obrazek poniżej to fragment Fot. 1., gdzie jeden ze śladów cząstek ma kształt spirali.

RY9GjlfcF4dsA

Na ilustracji widoczne jest zdjęcie z komory pęcherzykowej. Na czarnym tle widać wiele białych prostych linii, które są śladami poruszających się naładowanych cząstek. W kilku miejscach widoczne są też białe kropki, które są pozostałością po zderzeniach naładowanych cząstek w komorze. Z kilku większych białych punktów obrazujących zderzenia naładowanych cząstek widać wiele nowych białych linii. W wyniku zderzenia większe cząstki rozbite zostały na pojedyncze protony i elektrony, które poruszając się również pozostawiły ślady w postaci białych linii. Większość linii jest pozioma ale na zdjęciu widać dwa charakterystyczne punkty stanowiące początek białych spiralnych linii. Spirale rozkręcają się przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.

Obrazek poniżej to także fragment Fot. 2. Znajdź dwa ślady, które wychodzą z jednego punktu, ale zakrzywiają się w różnych kierunkach. Który z tych śladów należy do cząstki o większym pędzie?

Rcdh4zeGMZWbX

Na ilustracji widoczne jest zdjęcie z komory pęcherzykowej. Na czarnym tle widać wiele białych prostych linii, które są śladami poruszających się naładowanych cząstek. W kilku miejscach widoczne są też białe kropki, które są pozostałością po zderzeniach naładowanych cząstek w komorze. Z kilku większych białych punktów obrazujących zderzenia naładowanych cząstek propanu widać wiele nowych białych linii. W wyniku zderzenia cząstki propanu rozbite zostały na pojedyncze protony i elektrony, które poruszając się również pozostawiły ślady w postaci białych linii. Prawie wszystkie linie biegną w kierunku poziomym, jednak dwa ślady są odchylone, jeden w kierunku ku górze a druga w dół.

Pozyton został odkryty w 1932 roku przez amerykańskiego fizyka Carla Andersona. Obserwował on ślady cząstek promieniowania kosmicznego w komorze mgieł i zaobserwował ślady takie same jak ślady znanych już wtedy elektronów, ale zakrzywiające się w przeciwną stronę w polu magnetycznym. Postawił dwie hipotezy:

1. Są to ślady elektronów, ale poruszających się w przeciwnym kierunku.

2. Są to ślady cząstek poruszających się w tym samym kierunku co elektrony, ale o przeciwnym znaku ładunku elektrycznego.

RzsBnTeThaPNY

Na ilustracji widoczne jest zdęcie, na którym na okrągłym szarym tle widoczne są dwie czarna, poziome linie. Pod liniami w lewej części zdjęcia widoczne są dwie białe kropki obrazujące cząstki. Cząstki poruszają się w górę o czym świadczą ciemne ślady przypominające warkocze komety.

W celu wyjaśnienia, która z hipotez jest słuszna, umieścił w komorze płytkę ołowianą, w której cząstka traciła część swej energii. Ilustracja powyżej pokazuje zaobserwowany przez niego ślad po obu stronach płytki. Zobaczywszy go (i pamiętając, w którą stronę zakrzywiają się ślady elektronów) wiedział, że to nie kierunek ruchu, ale ładunek elektryczny cząstki jest przeciwny. Przedstaw rozumowanie, które go do takiego wniosku mogło doprowadzić.

Mówi się, że kiedy fizyk angielski Michael Faraday eksperymentował w połowie XIX wieku ze zjawiskami elektromagnetyzmu, odwiedził go urzędnik administracji miejskiej. Faraday zademonstrował mu obserwowane efekty. Ten pokiwał głową i powiedział „Może to i ciekawe, tylko czy to się kiedyś komuś na coś przyda?” Faraday powiedział wtedy znamienne słowa „One day, sir, you will tax it”. (Pewnego dnia pan to opodatkuje.)

Objaśnij, jak rozumiesz tę aluzję.

Po awarii reaktora w Czarnobylu radioaktywny pył opadł na ziemię w pobliżu elektrowni. Wśród radioaktywnych substancji był izotop cezu o czasie połowicznego zaniku TIndeks dolny 1/2_1/2 = 30 lat. W rezultacie prowadzonego tam systematycznego monitoringu stwierdzono, że okres połowicznego zaniku tego izotopu w powierzchniowej warstwie gleby wynosi TIndeks dolny 1/2_1/2 = 17 lat. Jedną z hipotez było to, że równolegle z naturalnym rozpadem promieniotwórczym następowała migracja izotopu do głębszych warstw gleby, co również zmniejszało ilość substancji promieniotwórczej. Zaproponuj pomiar, który mógłby zweryfikować tę hipotezę.