$I_{0}$ – natężenie światła padającego na pierwszą warstwę.

Po przejściu przez pierwszą warstwę zostaje pochłonięte $\frac{2,3}{100}I_{0}=0,023I_{0}$ światła. Na drugą warstwę pada więc już tylko $\left(1-0,023\right)I_{0}=0,977I_{0}$.

Druga warstwa pochłania: $0,023\cdot0,977I_{0}\approx0,0225I_{0}$

Na trzecią warstwę pada: $\left(0,977-0,0225\right)I_{0}=0,9545I_{0}$

Trzecia warstwa pochłania $0,023\cdot0,9545I_{0}\approx0,022I_{0}$

Na czwartą warstwę pada światło $\left(0,9545-0,022\right)I_{0}=0,9325I_{0}$

Czwarta warstwa pochłania $0,023\cdot0,9325I_{0}\approx0,0214I_{0}$

Zatem przez czwartą i ostatnią warstwę grafenu przechodzi $\left(0,9325-0,0214\right)I_{0}=0,9111I_{0}$. Oznacza to, że przez cztery warstwy takiego materiału przechodzi około 91% światła, co równoważne jest absorpcji na poziomie 9%.

W graficie atomy tworzą sześcioczłonowe pierścienie połączone ze sobą wiązaniami kowalencyjnymi tylko w jednej płaszczyźnie. Płaszczyzny te trzymają się słabymi siłami zwanymi wiązaniem van der Waalsa. Oderwanie elektronu nie wymaga dużej pracy. A w diamencie atomy powiązane są bardzo silnym wiązaniem kowalencyjnym: każdy atom węgla wiąże się z czterema innymi i tworzą podstawową strukturę w kształcie czworościanu foremnego. W strukturze tej nie ma wolnych (niezwiązanych) elektronów.