Sprawdź się
Dopasuj funkcje do podanych elementów budowy komórki bakteryjnej.
chroni przed wysychaniem, umożliwia przywieranie do podłoża i innych komórek, miejsce w cytoplazmie komórki prokariotycznej, w którym znajduje się genofor, zapewnia ochronę fizyczną i nadaje kształt komórce, włosowata struktura uczestnicząca w przekazywaniu DNA pomiędzy bakteriami, umożliwia poruszanie się, umożliwia komórce przyleganie do podłoża lub do innej komórki
otoczka śluzowa | |
ściana komórkowa | |
fimbria | |
nukleoid | |
wić | |
pila |
Pogrupuj wybrane elementy budowy komórek prokariotycznej i eukariotycznej.
aparat <span lang="it">Golgiego</span>, wici, rzęski, jądro, mitochondrium, rybosomy 70S, wici, fimbrie, pile, lizosomy i peroksysomy, rybosomy 80S, jąderko, błona jądrowa
komórka prokariotyczna | |
---|---|
komórka eukariotyczna |
Przeczytaj opis dotyczący promieniowców, obejrzyj zdjęcie. Następnie wykonaj poniższe polecenie.
Bakteriami Gram‑dodatnimi są promieniowce (Actinomycetes, gr. mykes – „grzyb”). Występują głównie w glebie, ale mają wysokie zdolności adaptacyjne, dlatego spotykane są również w piasku pustynnym, lodowcach, morzach oraz korzeniach roślin. Promieniowce tworzą kolonie zbudowane z rozgałęzionych łańcuchów komórek, co upodabnia je do grzybów nitkowatych. Występuje u nich pseudogrzybnia (pseudomycelium), która może być powierzchniowa, wgłębna lub powietrzna. Rozmnażają się w ziemi, przez podział pseudogrzybni (czyli wytworzenie zarodników pseudokonidialnych), jak również przez podział poprzeczny pseudostrzępek. Wytwarzają przetrwalniki aktywujące się pod wpływem wilgoci i ciepła. Zarodniki pseudokonidialne w czasie deszczu są unoszone i tworzą aerozol. Należące do promieniowców bakterie, głównie z rodzaju Streptomyces, produkują wydzieliny, które zawierają geosminę – organiczny związek chemiczny odpowiadający za „zapach deszczu”.
Przeczytaj opis dotyczący promieniowców, następnie wykonaj poniższe polecenie.
Bakteriami Gram‑dodatnimi są promieniowce (Actinomycetes, gr. mykes – „grzyb”). Występują głównie w glebie, ale mają wysokie zdolności adaptacyjne, dlatego spotykane są również w piasku pustynnym, lodowcach, morzach oraz korzeniach roślin. Promieniowce tworzą kolonie zbudowane z rozgałęzionych łańcuchów komórek, co upodabnia je do grzybów nitkowatych. Występuje u nich pseudogrzybnia (pseudomycelium), która może być powierzchniowa, wgłębna lub powietrzna. Rozmnażają się w ziemi, przez podział pseudogrzybni (czyli wytworzenie zarodników pseudokonidialnych), jak również przez podział poprzeczny pseudostrzępek. Wytwarzają przetrwalniki aktywujące się pod wpływem wilgoci i ciepła. Zarodniki pseudokonidialne w czasie deszczu są unoszone i tworzą aerozol. Należące do promieniowców bakterie, głównie z rodzaju Streptomyces, produkują wydzieliny, które zawierają geosminę – organiczny związek chemiczny odpowiadający za „zapach deszczu”.
Escherichia coli – pałeczka okrężnicy – jest bakterią symbiotyczną, która licznie zasiedla nasze ludzkie jelita. Za możliwość schronienia i ciągłe dostarczanie pożywienia odwdzięcza się, rozkładając pokarm, a także produkując witaminy z grup B i K. Jednak czasem zmienia się w groźny, bardzo zjadliwy patogen, który może wywołać krwawe biegunki. Dlaczego ta pożyteczna dla człowieka bakteria, która świetnie czuła się w zakamarkach jelit, nagle wytacza przeciwko niemu najcięższe działa? Jeden z najbardziej wirulentnych szczepów E. coli O157:H7 przyczynia się do około 75 tys. zakażeń rocznie w USA. W 2001 r., dzięki badaniom naukowców, udało się ustalić, że część genów bakterii pochodzi z horyzontalnego transferu genów przeprowadzonego przez bakteriofaga. Niektóre z tych genów odpowiadają ze wirulencję (chorobotwórczość), np. gen kodujący fimbrie, które umożliwiają bakteriom E. coli O157:H7 przylepianie się do ścian jelita i pobieranie substancji pokarmowych.