Kodon CCU koduje tylko aminokwas prolinę, ale prolina może być jeszcze kodowana przez kodony CCC, CCA, CCG.

U bakterii Mycoplasma capricolum kodon UGA koduje tryptofan, podczas gdy u pozostałych organizmów kodon ten oznacza kodon terminacyjny STOP, będący znakiem końca translacji. Z kolei kodon CUG, kodujący zazwyczaj leucynę, u niektórych drożdżowców (Endomycetales) koduje serynę.

W skład białek organizmów eukariotycznych wchodzą także aminokwasy spoza dwudziestki znajdującej się w tabeli kodu genetycznego. Przykładami są selenocysteina, posiadająca atom selenu zamiast siarki, oraz hydroksyprolina – prolina z dodatkową grupą –OH. Z podanych dwóch aminokwasów jedynie hydroksyprolina powstaje w czasie lub po translacji w wyniku zmian chemicznych. Selenocysteina jest włączana do białka jako gotowy aminokwas (nie ulega zmianom chemicznym w czasie ani po translacji).

Genomy wirusów składają się zazwyczaj ze stosunkowo małej liczby nukleotydów. Mimo że aminokwasy kodowane są w wirusach przez triplet nukleotydów, pojedynczy fosfonukleozyd może być jednocześnie składnikiem dwóch kodonów.

Genom pewnego wirusa ma postać jednoniciowego RNA o długości 300 nukleotydów.

Kod genetyczny jest sposobem odczytywania informacji genetycznej. Wiemy na przykład, że sekwencja nukleotydów opisana jako 5′ GCC 3′ odpowiada alaninie w tworzonym białku. Zastanówmy się jednak, w jaki sposób odczytywanie to jest realizowane, a precyzyjniej – co jest odpowiedzialne za realizację odczytywania informacji genetycznej.

W mRNA znajdują się kodony, a do tych kodonów, na zasadzie komplementarności, przyłączają się antykodony tRNA. W przywołanym przykładzie do kodonu 5′ GCC 3′ przyłącza się antykodon tRNA 3′ CGG 5′. Aminokwas niesiony przez ten tRNA to alanina. Jasne jest, dlaczego odpowiednie tRNA przyłącza się do odpowiedniego kodonu mRNA – ale w jaki sposób aminokwas łączy się wcześniej z tym tRNA?

Końce 3′ wszystkich cząsteczek tRNA są identyczne (5′ CCA 3′), więc nie zapewniają specyficznego połączenia z aminokwasem. Za połączenie to odpowiedzialne są syntetazy aminoacylo‑tRNA. Połączenie pomiędzy aminokwasem i tRNA ma charakter wiązania estrowego.

Kod genetyczny jest trójkowy, a do zapisu informacji genetycznej w RNA używamy jedynie czterech nukleotydów (A, U, C, G).  Maksymalna liczba kombinacji trójek utworzona z czterech nukleotydów budujących kwasy nukleinowe wynosi 64  (4Indeks górny 3³ = 64). Liczba różnych cząsteczek tRNA wynosi 40. Liczba ta wynika z tego, że każde z trzech miejsc kodonu obsadzone jest przez jedną z czterech liter kodu genetycznego.