Cechy osobowości 1. bezkrytyczne posłuszeństwo wobec autorytetów. 2. autorytet oparty na sile i przemocy. 3. idealizowanie autorytetu. 4. niechęć do poznania własnej psychiki i innych osób. 5. unikanie zróżnicowanego obrazu świata. 6. uleganie stereotypom i przesądom. 7. podział świata na „swoich” i „obcych”. 8. identyfikacja z własną grupą i jej autorytetami. 9. uznanie innych grup za gorsze. 10. postawa pogardy. 11. nietolerancja. 12. agresja. Działanie/wypowiedź bohatera A. Wykorzystuje władzę podczas kontroli wędkarzy, niedopatrzenia obowiązku przez kierownika hali. Zabiera młodym legitymacje, straszy poprawczakiem. Uważa, że powinna być kara śmierci wykonywana publicznie. B. Jest posłuszny wobec przełożonych C. Uważa, że niezdyscyplinowany pracownik „jest wykolejony”, młodzież należy trzymać krótko. D. Ważniejszy jest dla niego regulamin niż człowiek i motywy jego działań. Uważa, że ustalone zasady powinny obowiązywać wszystkich – dorosłych i dzieci; brak refleksji na temat potrzeb i możliwości człowieka. E. Źle wyraża się na temat tych, którzy nie przestrzegają regulaminu, mówi o tym, że „taki człowiek wpada w bagno”. Wypowiedź na temat filmów o miłości świadczy o pogardzie wobec uczuć. F. Używa sformułowania „ja takiego człowieka nienawidzę”, wspomina o „zniszczeniu” jako recepcie na porządek. Tresuje psa, używając siły, gdy zwierzę nie wykonuje jego poleceń; określa go „mordą zarzyganą”. Pochwala agresję, to „lubi”, jest z tego zadowolony. G. Najważniejsze są państwo i władza, nie dopuszcza ich krytyki. Pochwala wszelkie decyzje przełożonych. H. Wybiera owczarka niemieckiego, którego tresuje, a który może się kojarzyć z zaprowadzeniem porządku, rygorem. Dzieli świat według schematu: czarne-białe. Wspomina o jubileuszu pracy, nagrodzie i „honorowym udzielaniu się”. Ludzi inaczej wyglądających (ze względu na ubiór, wąsy, brody) uważa za agresywnych. I. Nie akceptuje wyglądu młodych ludzi, uważa, że młodzież ma za dużo wolności. J. Wspomina o kontroli w parku: „my” jako kontrolerzy i „oni” – młodzież. Uważnie obserwuje z góry sąsiadów. Dokładnie kontroluje kierowcę, dokumenty. K. Mówi o zgłoszeniu meldunku na niezdyscyplinowanego pracownika, jest przekonany o wartości porządku w systemie (mąż zaufania, rada zakładowa, sekretarz partii). Używa liczby mnogiej czasowników (np. mówimy, zabieramy), mówiąc o kontroli i restrykcjach wobec wędkarzy, pracowników lub młodzieży. L. Nie lubi zmian i odmienności, krytykuje długowłosych młodzieńców różnie ubranych; dziecko wychodzące z poprawczaka uważa za „idealne dziecko”. Jest zdania, że wszyscy muszą się dostosować (w znaczeniu: dopasować, ujednolicić).