Dzięki komórkom macierzystym już od lat możliwe jest leczenie pacjentów po nieodwracalnych urazach rdzenia kręgowego, ponieważ komórki te mogą przekształcać się w komórki nerwowe i łatwo można w ten sposób odtworzyć zniszczoną tkankę rdzenia kręgowego.

„Spektakularnym, acz jak dotychczas jednostkowym przykładem skutecznego połączenia terapii komórkami macierzystymi z terapią genową, jest opisany dwa lata temu w »Nature« przypadek wyleczenia ciężko chorego chłopca cierpiącego na pęcherzowe złuszczanie naskórka (epidermolysis bullosa), spowodowane brakiem prawidłowego genu LAMB3 (Hirsch et al., 2017). Badacze włoscy (...) we współpracy z opiekującymi się syryjskim siedmiolatkiem lekarzami niemieckimi wprowadzili prawidłowy gen LAMB3 do komórek macierzystych pobranych i namnożonych z nieuszkodzonego fragmentu skóry pacjenta, zróżnicowali tak naprawione komórki do komórek naskórka i zastosowali taki autoprzeszczep do odtworzenia zniszczonej w ponad 70% powierzchni skóry. Wyniki są rzeczywiście spektakularne, chłopiec nie tylko został uratowany z zagrażających życiu ciężkich szoków septycznych, ale prowadzi normalne życie, związane także z aktywnością fizyczną, dotychczas niemożliwą dla pacjentów z tak ciężką chorobą”.

Indeks górny Źródło: Józef Dulak, Komórki macierzyste: zastosowania, perspektywy, nieporozumienia, „Nauka” 2020, s. 99–123. Indeks górny koniec^{Źródło: Józef Dulak, Komórki macierzyste: zastosowania, perspektywy, nieporozumienia, „Nauka” 2020, s. 99–123.}