Zastanów się, do czego dąży monizm. W jaki sposób moniści postrzegają świat i innego człowieka?

Monizm, który chce w jednej formule zamknąć wielość i różnorodność świata, nie dostrzega tego, co jednostkowe i indywidualne, nie dostrzega, że Ty jest całkowicie inne – na etyczne wezwanie drugiego nie ma tu miejsca. Relacja poznawcza czyni wszystko, również innego człowieka, przedmiotem.

Zwróć uwagę na to, jaką rolę odgrywa Bóg w spotkaniu Ja z Ty.

W relacji dialogicznej pojawia się też Bóg. Nie jest to jednak Bóg transcendentny, lecz Ten, który objawia się poprzez spotkanie z drugim człowiekiem. Samo spotkanie z Ty jest tutaj wydarzeniem, którego nie da się przewidzieć czy zaplanować, gdyż jest darem. Jest darem Boga. Można zatem powiedzieć, że spotkanie dokonuje się pomiędzy trzema osobami – Ja, Ty i Bogiem.

Zwróć uwagę na niechęć filozofów dialogu do relacji poznawczej.

Próba ta ma polegać na zastąpieniu poznawczej relacji podmiot–przedmiot etycznym wymiarem spotkania Ja–Ty.

Zastanów się, jakie są cechy postawy uprzedmiatawiającej człowieka. Martin Buber pisze o konieczności ich odrzucenia w spotkaniu Ja‑Ty.

Aby spotkanie Ja‑Ty stało się możliwe, człowiek musi odrzucić perspektywę poznawczą w kontakcie z Drugim. Muszą być ponadto spełnione następujące warunki: bezpośredniość, brak aprioryczności, brak celowości, brak uczuć uprzedmiatawiających Drugiego, jak pożądanie.