Elektron w wiązce przyspieszono do prędkości 5 000 000 m/s. Masa elektronu wynosi 9,1 · 10Indeks górny -31-31 kg. Elektron jest cząstką należącą do mikroświata. Do makroświata należą z kolei większe obiekty, np. komar o masie 1,5 μmug. Lecący komar porusza się z prędkością 0,5 m/s.
RgWWCHWKo21WR1
Ćwiczenie 4
21
Ćwiczenie 5
Zinterpretuj wyniki otrzymane w ćwiczeniu 4 w kontekście zachodzenia zjawisk falowych, takich jak dyfrakcja czy interferencja.
Rsazpkr11VfIV
Dyfrakcja i interferencja zachodzą, jeśli biegnąca fala napotyka na swojej drodze przeszkodę o rozmiarze porównywalnym ze swoją długością.
Przykład poprawnej odpowiedzi: Długość fali elektronu jest zbliżona np. do rozmiaru atomu. Oznacza to, że sieć atomów może stanowić „siatkę dyfrakcyjną” dla elektronowej fali materii i może zajść jej dyfrakcja i interferencja. Elektron może zatem ujawnić swoją falową naturę. Z kolei fala materii stowarzyszona z komarem ma długość o wiele rzędów wielkości mniejszą niż jakiekolwiek znane nam obiekty. Nie możemy zatem przeprowadzić eksperymentu dyfrakcyjnego wykorzystując fale materii komara, gdyż nie istnieją siatki dyfrakcyjne o tak małej stałej siatki. Komar „nie ujawni” zatem swojej falowej natury.
Komentarz: Z postaci wzoru de Broglie’a możemy wyciągnąć ogólny wniosek, że natura falowa obiektów będzie ujawniać się w mikroskali, tzn. będzie dotyczyć obiektów takich jak protony, neutrony czy elektrony. Są to cząstki obdarzone małą masą, dzięki czemu wyrażenie mv w mianowniku wzoru de Broglie’a również jest małe. Otrzymana długość fali przyjmie wtedy wartości porównywalne z rozmiarami atomów lub jąder atomowych. Oznacza to, że możemy badać cząstki z mikroświata analizując obrazy ich dyfrakcji na atomach lub jądrach atomowych. Obiekty makroskopowe – ludzie, komary, czy nawet bakterie i wirusy, ze względu na swoją dużą (w porównaniu z protonami czy elektronami) masę uzyskują przy poruszaniu nieporównywalnie większy pęd, nawet dla małych prędkości. Przez to ich długość fali materii jest znikoma, a natura falowa – niedostrzegalna.
2
Ćwiczenie 6
R1J3FMJyTbhqq
Praca, jaką wykonuje pole elektryczne podczas przyspieszania elektronu wynosi . Przyjmij, że praca ta w całości powoduje wzrost energii kinetycznej elektronu .
Elektron, z którym stowarzyszona jest fala materii o takiej długości może ulec dyfrakcji na krysztale, gdyż odległość między atomami jest zbliżona do długości fali.
Komentarz: Zjawisko dyfrakcji wiązki elektronów na krysztale wykorzystujemy w praktyczny sposób, za pomocą urządzeń zwanych transmisyjnymi mikroskopami elektronowymi (TEM, ang. transmission electron microscope). Sercem tego mikroskopu jest działo elektronowe, które przyspiesza elektrony do olbrzymich prędkości. Z takimi elektronami wiąże się fala materii o długości porównywalnej do odległości między atomami w krysztale ciała stałego. Taka wiązka elektronów przechodząc przez badaną próbkę ulega dyfrakcji, a na ekranie mikroskopu uzyskujemy odpowiedni obraz dyfrakcyjny. Kształt tego obrazu zależeć będzie od struktury krystalicznej ciała stałego, a zatem od odległości między atomami i sposobu ich wzajemnego ułożenia. Prześwietlenie próbki wiązką elektronów pozwala nam zatem zbadać jej wewnętrzną strukturę.
Naukowcy wykorzystują TEM m.in. do badania struktury enzymów i innych białek wchodzących w skład naszego ciała. Funkcja białka zazwyczaj związana jest z jego strukturą atomową. Znając zatem strukturę, możemy lepiej opisywać dany związek i próbować wyjaśniać, jaką rolę w organizmie pełni dane biało. Dzięki temu możemy też np. projektować i otrzymywać leki umożliwiające wyleczenie chorób, które powstają, gdy dane białko nie działa poprawnie.
Dodatkowo, TEM umożliwia (w innym trybie) uzyskiwanie olbrzymich powiększeń i obserwację pojedynczych atomów.
R1dJV6zl9ui1Z
Ćwiczenie 7
Rx0HottZTKs43
Ćwiczenie 7
Rm6jqrGyfesy31
Ćwiczenie 8
Odpowiedz na pytania lub uzupełnij tekst. 1. Nakładanie się na siebie fal, 2. Korpuskularno-falowy, teoria mówiąca o równoważności fal i cząstek, 3. Pierwiastek wykorzystany w oryginalnym eksperymencie Davidssona i Germera, 4. Stała... , występuje we wzorze opisującym długość fali materii, 5. Cząstka stowarzyszona z falą elektromagnetyczną, 6. Inne określenie cząstki, pochodzące z języka łacińskiego, 7. Louis de ..., francuski fizyk, twórca pojęcia fal materii, 8. Aby zaobserwować jasny punkt w obrazie dyfrakcyjnym, musi zajść interferencja...
Odpowiedz na pytania lub uzupełnij tekst. 1. Nakładanie się na siebie fal, 2. Korpuskularno-falowy, teoria mówiąca o równoważności fal i cząstek, 3. Pierwiastek wykorzystany w oryginalnym eksperymencie Davidssona i Germera, 4. Stała... , występuje we wzorze opisującym długość fali materii, 5. Cząstka stowarzyszona z falą elektromagnetyczną, 6. Inne określenie cząstki, pochodzące z języka łacińskiego, 7. Louis de ..., francuski fizyk, twórca pojęcia fal materii, 8. Aby zaobserwować jasny punkt w obrazie dyfrakcyjnym, musi zajść interferencja...
Rozwiąż krzyżówkę.
Nakładanie się na siebie fal
Korpuskularno-falowy, teoria mówiąca o równoważności fal i cząstek
Pierwiastek wykorzystany w oryginalnym eksperymencie Davidssona i Germera
Stała... , występuje we wzorze opisującym długość fali materii
Cząstka stowarzyszona z falą elektromagnetyczną
Inne określenie cząstki, pochodzące z języka łacińskiego
Louis de ..., francuski fizyk, twórca pojęcia fal materii
Aby zaobserwować jasny punkt w obrazie dyfrakcyjnym, musi zajść interferencja...