Sprawdź się
Podobno też Syzyf, gdy był bliski śmierci, chciał nieprzezornie wypróbować miłość swojej żony. Nakazał jej, aby nie grzebała jego ciała, ale rzuciła je na plac publiczny. I trafił do piekieł. Rozdrażniony postępkiem żony tak sprzecznym z ludzką miłością, wyjednał sobie u Plutona powrót na ziemię, aby ją ukarać. Ale gdy znów zobaczył świat i zakosztował smaku wody i słońca, ciepłych kamieni i morza, nie chciał powrócić do cieni piekielnych. Nie pomogły wezwania, gniewy i ostrzeżenia. Żył jeszcze długie lata, mając przed oczami łuk zatoki, olśniewające morze i uśmiechy ziemi. Trzeba było aż wyroku bogów. Zjawił się Merkury, by pochwycić zuchwalca; i pozbawiając Syzyfa jego radości, siłą zaciągnął go do piekieł, gdzie czekał już przygotowany kamień. […]
Nietrudno zrozumieć, że Syzyf jest bohaterem absurdalnym tak przez swoje pasje, jak i udręki. Za pogardę dla bogów, nienawiść śmierci i umiłowanie życia zapłacił niewypowiedzianą męką: całe istnienie skupione w wysiłku, którego nic nie skończy. Oto cena, jaką trzeba zapłacić za miłość tej ziemi. Nie wiemy nic o Syzyfie w piekle. Po to są mity, by ożywiała je wyobraźnia.
Zaznacz kolorem zielonym to zdanie (lub jego fragment), które można uznać za sentencję.
zielony
Z wyroku bogów Syzyf musiał nieustannie toczyć pod górę głaz, który znalazłszy się na szczycie, spadał siłą własnego ciężaru. Bogowie nie bez racji doszli do wniosku, że nie ma straszniejszej kary niż praca bezużyteczna i bez nadziei. […]
Podobno też Syzyf, gdy był bliski śmierci, chciał nieprzezornie wypróbować miłość swojej żony. Nakazał jej, aby nie grzebała jego ciała, ale rzuciła je na plac publiczny. I trafił do piekieł. Rozdrażniony postępkiem żony tak sprzecznym z ludzką miłością, wyjednał sobie u Plutona powrót na ziemię, aby ją ukarać. Ale gdy znów zobaczył świat i zakosztował smaku wody i słońca, ciepłych kamieni i morza, nie chciał powrócić do cieni piekielnych. Nie pomogły wezwania, gniewy i ostrzeżenia. Żył jeszcze długie lata, mając przed oczami łuk zatoki, olśniewające morze i uśmiechy ziemi. Trzeba było aż wyroku bogów. Zjawił się Merkury, by pochwycić zuchwalca; i pozbawiając Syzyfa jego radości, siłą zaciągnął go do piekieł, gdzie czekał już przygotowany kamień. […]
Nietrudno zrozumieć, że Syzyf jest bohaterem absurdalnym tak przez swoje pasje, jak i udręki. Za pogardę dla bogów, nienawiść śmierci i umiłowanie życia zapłacił niewypowiedzianą męką: całe istnienie skupione w wysiłku, którego nic nie skończy. Oto cena, jaką trzeba zapłacić za miłość tej ziemi. Nie wiemy nic o Syzyfie w piekle. Po to są mity, by ożywiała je wyobraźnia.
Nietrudno zrozumieć, że Syzyf jest bohaterem absurdalnym tak przez swoje pasje, jak i udręki. Za pogardę dla bogów, nienawiść śmierci i umiłowanie życia zapłacił niewypowiedzianą męką: całe istnienie skupione w wysiłku, którego nic nie skończy. Oto cena, jaką trzeba zapłacić za miłość tej ziemi. Nie wiemy nic o Syzyfie w piekle. Po to są mity, by ożywiała je wyobraźnia.
Za co ukarano Syzyfa? Wskaż te wyjaśnienia, które znajdują się w obu tekstach: Jana Parandowskiego i Alberta Camusa.
- roznosił plotki na temat bogów
- uwięził bożka śmierci
- nie pozwolił żonie, aby go pochowała
- wyznał Asoposowi, że Zeus porwał jego córkę
- oszukał Merkurego
- zdradzał tajemnice mieszkańców Koryntu
Wypisz z tekstu Alberta Camusa dwa przykłady (w postaci pojedynczego słowa lub związku słów), z których wynika, że osoba mówiąca w tekście nie jest pewna, czy historia Syzyfa zawiera prawdę.
Z czego wynika tragizm sytuacji Syzyfa oraz Edypa? Odpowiedz swoimi słowami.
Na czym polega odmienność sytuacji Syzyfa na początku kary i w jej późniejszych etapach? Napisz odpowiedź, w której przywołasz odpowiedni cytat z eseju Alberta Camusa.
Mit Syzyfa Alberta Camusa określa się jako esej. Wskaż co najmniej trzy cechy typowe dla tego gatunku, a obecne w tekście. Za każdym razem uzasadnij swój wybór.
Czy Mit Syzyfa Alberta Camusa można uznać za tekst egzystencjalisty? Wyjaśnij swoje stanowisko, odwołując się do tekstu Alberta Camusa.
Kto ostatecznie wygrał: bogowie czy Syzyf? Napisz tekst liczący 100‒120 słów, w którym zajmiesz stanowisko wobec pytania, odnosząc się do eseju Alberta Camusa.
Napisz liczący co najmniej 250 słów tekst, w którym zastanowisz się nad następującą kwestią:
Syzyf to archetyp człowieka trudzącego się bezsensownie. Czy może on uosabiać każdego człowieka?
W swojej pracy odwołaj się do Mitu Syzyfa oraz innych znanych ci tekstów kultury.