Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus sześciu do czterech oraz z pionową osią Y od minus dwóch do czterech. Na płaszczyźnie narysowano wykres funkcji f będący nieskończonym łukiem przechodzącym przez początek układu współrzędnych, wybrzuszony w dół w prawo.

Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus czterech do sześciu oraz z pionową osią Y od minus jeden do czterech. Na płaszczyźnie narysowano wykres funkcji f będący krzywą biegnącą niemal pionowo w dół od minus nieskończoności w drugiej ćwiartce do punktu nawias minus 2 średnik 0 zamknięcie nawiasu. Z tego punktu wykres odbija łukowato do wyróżnionego zamalowaną kropką punktu nawias 0 średnik 3 zamknięcie nawiasu i biegnie dalej wypłaszczonym łukiem do plus nieskończoności w pierwszej ćwiartce. Część wykresu w pierwszej ćwiartce wypłaszcza się do prostej y równa się cztery.

Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus pięciu do pięciu oraz z pionową osią Y od minus jeden do pięciu. Na płaszczyźnie narysowano dwa wykresy. Wykres funkcji f to krzywa biegnąca niemal poziomo w drugiej ćwiartce. Tu krzywa wypłaszcza się do prostej y równa się jeden. Krzywa łukowato zakręca w dół do punktu nawias 0 średnik 0 zamknięcie nawiasu. Z tego punktu wykres odbija łukowato do w górę w pierwszej ćwiartce i biegnie w niej niemal pionowo. Wykres funkcji g z kolei biegnie w drugiej ćwiartce niemal pionowo w dół do punktu nawias minus jeden średnik 0 zamknięcie nawiasu, skąd łukowato odbija do góry, przecina oś Y w punkcie nawias 0 średnik 2 zamknięcie nawiasu. Wykres funkcji g biegnie dalej w pierwszej ćwiartce niemal poziomo, wypłaszczając się do prostej y równa się trzy.

Ilustracja przedstawia układ współrzędnych z poziomą osią X od minus trzech do sześciu oraz z pionową osią Y od minus jeden do pięciu. Na płaszczyźnie narysowano wykres funkcji f będący krzywą biegnącą niemal pionowo w dół od minus nieskończoności w drugiej ćwiartce do punktu mniej więcej nawias minus dwie trzecie średnik 0 zamknięcie nawiasu. Z tego punktu wykres odbija łukowato do wyróżnionego zamalowaną kropką punktu nawias 0 średnik 1 zamknięcie nawiasu i biegnie dalej wypłaszczonym łukiem do plus nieskończoności w pierwszej ćwiartce.