domicyl

[łac. lex domicili „prawo miejsca zamieszkania”],

prawo miejsca zamieszkania osoby fizycznej lub siedziba osoby prawnej.

1 Źródło: domicyl , dostępny w internecie: encyklopedia.pwn.pl [dostęp 1.12.2020 r.].

Dawid Fajnhauz „Realizacja reformy uwłaszczeniowej 1864 roku”, Krzysztof Groniowski, Warszawa 1963 : [recenzja]

Rozpatrując liberalny reform bill z marca 1866 r., autor słusznie stwierdza, że zgłoszony przez Gladstone’a wniosek, aby wprowadzić cenzus 7, nie zaś 6. funtów dla czynnego prawa wyborczego rozczarował Ligę. (…) Wahając się między 6 i 7 funtami, liberałowie zdawali się sądzić, że dojrzałość polityczna wyborcy zależy od jednego funta (…) w miastach, co było oczywistym nonsensem.

2 Źródło: Dawid Fajnhauz, „Realizacja reformy uwłaszczeniowej 1864 roku”, Krzysztof Groniowski, Warszawa 1963 : [recenzja], dostępny w internecie: bazhum.muzhp.pl [dostęp 1.12.2020 r.].

Andrzej Krajewski Jak kobiety wywalczyły sobie prawa wyborcze?

Feministyczna rewolucja, która rozegrała się ponad sto lat temu w Wielkiej Brytanii, przeorała świadomość społeczeństw i doprowadziła do powszechnej akceptacji kobiet w roli obywatelek. Nikt już dziś nie odważyłby się sformułować poglądu takiego, jak brytyjska Izba Gmin w 1866 r., że płeć piękna nie jest w stanie pojąć reguł rządzących polityką, więc przyznanie jej wpływu na państwo jest bardzo ryzykowne.

3 Źródło: Andrzej Krajewski, Jak kobiety wywalczyły sobie prawa wyborcze?, 3.04.2018 r., dostępny w internecie: newsweek.pl [dostęp 1.12.2020 r.].

Jan Baszkiewicz Powszechna historia ustrojów państwowych

Demokracja brytyjska musiała uporać się nie tylko z cenzusami majątkowymi, lecz także z archaicznym i niesprawiedliwym, bo skrajnie nierównym, systemem podziału mandatów do Izby Gmin. Wynikał on z utrzymywania się, jeszcze w XIX w., średniowiecznych wyobrażeń, iż prawo wybierania posła nie jest obywatelskim prawem, lecz przywilejem całych wspólnot: hrabstw (counties) i obdarzonych przywilejem miast (parliamentary boroughs). Ponadto, zwłaszcza w miastach, kryteria dopuszczania mieszkańców do urn wyborczych były skomplikowane i niebywale zróżnicowane.

Reforma wyborcza rządu hrabiego Greya (1832) nieco uprościła ten archaiczny system. Liczne „zgniłe miasteczka” straciły przywileje wyborcze, powiększono reprezentację wielkich miast, po części ujednolicono kryteria dostępu do urn, obniżono cenzusy majątkowe. Liczba wyborców wzrosła z ok. 440 tys. do ok. 720 tys.

4 Źródło: Jan Baszkiewicz, Powszechna historia ustrojów państwowych, Gdańsk 2001, s. 284–285.

John Stuart Mill O rządzie reprezentatywnym

Dwie izby pożądane są dla tej samej przyczyny, dla której Rzymianie obierali dwóch konsulów, ażeby ani jeden, ani drugi, nawet przez przeciąg jednego roku, nie był wystawiony na niebezpieczną pokusę absolutnej władzy. Jednym z przymiotów najpotrzebniejszych do kierowania sprawami publicznymi, a mianowicie do kierowania instytucjami wolnymi, jest duch pojednawczy, skorość do zawierania układów, skwapliwość w czynieniu ustępstw przeciwnikom, a nadto dar czynienia dobrych postanowień jak najmniej przykrymi dla tych, którzy są przeciwnej opinii.

5 Źródło: John Stuart Mill, O rządzie reprezentatywnym, tłum. Jacek Hołówka, Kraków 1995, s. 207.