Sprawdź się

1
Pokaż ćwiczenia:
11
Ćwiczenie 1

Zastanów się, co może oznaczać imię Stomil.

Zastanów się, co może oznaczać imię Stomil. Zapisz swoje przemyślenia.

RMAEUP64G0csk
(Uzupełnij).
21
Ćwiczenie 2

Wyjaśnij, jaki można dostrzec wpływ dramatów Witkacego na ukazany w Tangu Sławomira Mrożka „spektakl” Stomila?

R1a0js7fFidzs
(Uzupełnij).
1
R1MLIbVaTaXXg11
Ćwiczenie 3
Wybierz jedno nowe słowo poznane podczas dzisiejszej lekcji i ułóż z nim zdanie.
1
Ćwiczenie 3
R1Snsgu0xAHVA
Do imion postaci uczestniczących w scenie eksperymentu teatralnego dopasuj opisujący je cytat oraz krótką charakterystykę. Postać: Stomil.
Cytat: (tu wybierz) 1. „dorodna osiemnastoletnia, długie, proste włosy”, 2. Matka Artura. Nieustannie wspomina swoje nonkonformistyczne nastawienie do życia i uważa, że wraz ze Stomilem jest awangardą inteligencji, prowadzi się jednak niemoralnie., 3. „tęgi, duży, olbrzymia siwa czupryna, tak zwana lwia […]. Tłusty, wolny artysta”, 4. Syn Eleonory i Stomila. Bohater o romantycznym rodowodzie, jego próby powrotu do świata zasad i norm etycznych kończą się porażką., 5. „młody człowiek, najwyżej dwudziestopięcioletni, prawidłowo rozwinięty, dorodny i regularny. W standardowym, dobrze i efektownie na nim leżącym ciemnym garniturze, w białej koszuli z krawatem. Czysty, wyprasowany”, 6. Narzeczona i kuzynka Artura. Oburzają ją konwencje, formy i ograniczenia, ponieważ czuje się kobietą wyzwoloną., 7. „starszy pan, siwy, bardzo dobrze wychowany, w okularach oprawionych cienko i złoto, ale zaniedbany w stroju, zakurzony i nieśmiały. Żakiet-jaskółka, wysoki, sztywny kołnierzyk, biały, ale brudny, szeroki krawat-plastron, w nim szpilka z perłą, ale poniżej długie do kolan szorty khaki. Wysokie szkockie skarpety, lakierki popękane, gołe kolana”, 8. Wuj Artura. Zakamuflowany konserwatysta, wspiera Artura w próbach przywrócenia starego porządku, ale łatwo i szybko ulega przemocy Edka., 9. Ojciec Artura. Interesuje się wyłącznie własnymi eksperymentami artystycznymi, ponieważ uważa, że jego sztuka ułatwia mu wychodzenie poza formę i konwencje, ułatwia pozyskanie szczęścia., 10. „kobieta w apogeum wieku średniego, w tak zwanych pajacykach”
Charakterystyka: (tu wybierz) 1. „dorodna osiemnastoletnia, długie, proste włosy”, 2. Matka Artura. Nieustannie wspomina swoje nonkonformistyczne nastawienie do życia i uważa, że wraz ze Stomilem jest awangardą inteligencji, prowadzi się jednak niemoralnie., 3. „tęgi, duży, olbrzymia siwa czupryna, tak zwana lwia […]. Tłusty, wolny artysta”, 4. Syn Eleonory i Stomila. Bohater o romantycznym rodowodzie, jego próby powrotu do świata zasad i norm etycznych kończą się porażką., 5. „młody człowiek, najwyżej dwudziestopięcioletni, prawidłowo rozwinięty, dorodny i regularny. W standardowym, dobrze i efektownie na nim leżącym ciemnym garniturze, w białej koszuli z krawatem. Czysty, wyprasowany”, 6. Narzeczona i kuzynka Artura. Oburzają ją konwencje, formy i ograniczenia, ponieważ czuje się kobietą wyzwoloną., 7. „starszy pan, siwy, bardzo dobrze wychowany, w okularach oprawionych cienko i złoto, ale zaniedbany w stroju, zakurzony i nieśmiały. Żakiet-jaskółka, wysoki, sztywny kołnierzyk, biały, ale brudny, szeroki krawat-plastron, w nim szpilka z perłą, ale poniżej długie do kolan szorty khaki. Wysokie szkockie skarpety, lakierki popękane, gołe kolana”, 8. Wuj Artura. Zakamuflowany konserwatysta, wspiera Artura w próbach przywrócenia starego porządku, ale łatwo i szybko ulega przemocy Edka., 9. Ojciec Artura. Interesuje się wyłącznie własnymi eksperymentami artystycznymi, ponieważ uważa, że jego sztuka ułatwia mu wychodzenie poza formę i konwencje, ułatwia pozyskanie szczęścia., 10. „kobieta w apogeum wieku średniego, w tak zwanych pajacykach”

Postać: Artur.
Cytat: (tu wybierz) 1. „dorodna osiemnastoletnia, długie, proste włosy”, 2. Matka Artura. Nieustannie wspomina swoje nonkonformistyczne nastawienie do życia i uważa, że wraz ze Stomilem jest awangardą inteligencji, prowadzi się jednak niemoralnie., 3. „tęgi, duży, olbrzymia siwa czupryna, tak zwana lwia […]. Tłusty, wolny artysta”, 4. Syn Eleonory i Stomila. Bohater o romantycznym rodowodzie, jego próby powrotu do świata zasad i norm etycznych kończą się porażką., 5. „młody człowiek, najwyżej dwudziestopięcioletni, prawidłowo rozwinięty, dorodny i regularny. W standardowym, dobrze i efektownie na nim leżącym ciemnym garniturze, w białej koszuli z krawatem. Czysty, wyprasowany”, 6. Narzeczona i kuzynka Artura. Oburzają ją konwencje, formy i ograniczenia, ponieważ czuje się kobietą wyzwoloną., 7. „starszy pan, siwy, bardzo dobrze wychowany, w okularach oprawionych cienko i złoto, ale zaniedbany w stroju, zakurzony i nieśmiały. Żakiet-jaskółka, wysoki, sztywny kołnierzyk, biały, ale brudny, szeroki krawat-plastron, w nim szpilka z perłą, ale poniżej długie do kolan szorty khaki. Wysokie szkockie skarpety, lakierki popękane, gołe kolana”, 8. Wuj Artura. Zakamuflowany konserwatysta, wspiera Artura w próbach przywrócenia starego porządku, ale łatwo i szybko ulega przemocy Edka., 9. Ojciec Artura. Interesuje się wyłącznie własnymi eksperymentami artystycznymi, ponieważ uważa, że jego sztuka ułatwia mu wychodzenie poza formę i konwencje, ułatwia pozyskanie szczęścia., 10. „kobieta w apogeum wieku średniego, w tak zwanych pajacykach”
Charakterystyka: (tu wybierz) 1. „dorodna osiemnastoletnia, długie, proste włosy”, 2. Matka Artura. Nieustannie wspomina swoje nonkonformistyczne nastawienie do życia i uważa, że wraz ze Stomilem jest awangardą inteligencji, prowadzi się jednak niemoralnie., 3. „tęgi, duży, olbrzymia siwa czupryna, tak zwana lwia […]. Tłusty, wolny artysta”, 4. Syn Eleonory i Stomila. Bohater o romantycznym rodowodzie, jego próby powrotu do świata zasad i norm etycznych kończą się porażką., 5. „młody człowiek, najwyżej dwudziestopięcioletni, prawidłowo rozwinięty, dorodny i regularny. W standardowym, dobrze i efektownie na nim leżącym ciemnym garniturze, w białej koszuli z krawatem. Czysty, wyprasowany”, 6. Narzeczona i kuzynka Artura. Oburzają ją konwencje, formy i ograniczenia, ponieważ czuje się kobietą wyzwoloną., 7. „starszy pan, siwy, bardzo dobrze wychowany, w okularach oprawionych cienko i złoto, ale zaniedbany w stroju, zakurzony i nieśmiały. Żakiet-jaskółka, wysoki, sztywny kołnierzyk, biały, ale brudny, szeroki krawat-plastron, w nim szpilka z perłą, ale poniżej długie do kolan szorty khaki. Wysokie szkockie skarpety, lakierki popękane, gołe kolana”, 8. Wuj Artura. Zakamuflowany konserwatysta, wspiera Artura w próbach przywrócenia starego porządku, ale łatwo i szybko ulega przemocy Edka., 9. Ojciec Artura. Interesuje się wyłącznie własnymi eksperymentami artystycznymi, ponieważ uważa, że jego sztuka ułatwia mu wychodzenie poza formę i konwencje, ułatwia pozyskanie szczęścia., 10. „kobieta w apogeum wieku średniego, w tak zwanych pajacykach”

Postać: Ala.
Cytat: (tu wybierz) 1. „dorodna osiemnastoletnia, długie, proste włosy”, 2. Matka Artura. Nieustannie wspomina swoje nonkonformistyczne nastawienie do życia i uważa, że wraz ze Stomilem jest awangardą inteligencji, prowadzi się jednak niemoralnie., 3. „tęgi, duży, olbrzymia siwa czupryna, tak zwana lwia […]. Tłusty, wolny artysta”, 4. Syn Eleonory i Stomila. Bohater o romantycznym rodowodzie, jego próby powrotu do świata zasad i norm etycznych kończą się porażką., 5. „młody człowiek, najwyżej dwudziestopięcioletni, prawidłowo rozwinięty, dorodny i regularny. W standardowym, dobrze i efektownie na nim leżącym ciemnym garniturze, w białej koszuli z krawatem. Czysty, wyprasowany”, 6. Narzeczona i kuzynka Artura. Oburzają ją konwencje, formy i ograniczenia, ponieważ czuje się kobietą wyzwoloną., 7. „starszy pan, siwy, bardzo dobrze wychowany, w okularach oprawionych cienko i złoto, ale zaniedbany w stroju, zakurzony i nieśmiały. Żakiet-jaskółka, wysoki, sztywny kołnierzyk, biały, ale brudny, szeroki krawat-plastron, w nim szpilka z perłą, ale poniżej długie do kolan szorty khaki. Wysokie szkockie skarpety, lakierki popękane, gołe kolana”, 8. Wuj Artura. Zakamuflowany konserwatysta, wspiera Artura w próbach przywrócenia starego porządku, ale łatwo i szybko ulega przemocy Edka., 9. Ojciec Artura. Interesuje się wyłącznie własnymi eksperymentami artystycznymi, ponieważ uważa, że jego sztuka ułatwia mu wychodzenie poza formę i konwencje, ułatwia pozyskanie szczęścia., 10. „kobieta w apogeum wieku średniego, w tak zwanych pajacykach”
Charakterystyka: (tu wybierz) 1. „dorodna osiemnastoletnia, długie, proste włosy”, 2. Matka Artura. Nieustannie wspomina swoje nonkonformistyczne nastawienie do życia i uważa, że wraz ze Stomilem jest awangardą inteligencji, prowadzi się jednak niemoralnie., 3. „tęgi, duży, olbrzymia siwa czupryna, tak zwana lwia […]. Tłusty, wolny artysta”, 4. Syn Eleonory i Stomila. Bohater o romantycznym rodowodzie, jego próby powrotu do świata zasad i norm etycznych kończą się porażką., 5. „młody człowiek, najwyżej dwudziestopięcioletni, prawidłowo rozwinięty, dorodny i regularny. W standardowym, dobrze i efektownie na nim leżącym ciemnym garniturze, w białej koszuli z krawatem. Czysty, wyprasowany”, 6. Narzeczona i kuzynka Artura. Oburzają ją konwencje, formy i ograniczenia, ponieważ czuje się kobietą wyzwoloną., 7. „starszy pan, siwy, bardzo dobrze wychowany, w okularach oprawionych cienko i złoto, ale zaniedbany w stroju, zakurzony i nieśmiały. Żakiet-jaskółka, wysoki, sztywny kołnierzyk, biały, ale brudny, szeroki krawat-plastron, w nim szpilka z perłą, ale poniżej długie do kolan szorty khaki. Wysokie szkockie skarpety, lakierki popękane, gołe kolana”, 8. Wuj Artura. Zakamuflowany konserwatysta, wspiera Artura w próbach przywrócenia starego porządku, ale łatwo i szybko ulega przemocy Edka., 9. Ojciec Artura. Interesuje się wyłącznie własnymi eksperymentami artystycznymi, ponieważ uważa, że jego sztuka ułatwia mu wychodzenie poza formę i konwencje, ułatwia pozyskanie szczęścia., 10. „kobieta w apogeum wieku średniego, w tak zwanych pajacykach”

Postać: Eugeniusz.
Cytat: (tu wybierz) 1. „dorodna osiemnastoletnia, długie, proste włosy”, 2. Matka Artura. Nieustannie wspomina swoje nonkonformistyczne nastawienie do życia i uważa, że wraz ze Stomilem jest awangardą inteligencji, prowadzi się jednak niemoralnie., 3. „tęgi, duży, olbrzymia siwa czupryna, tak zwana lwia […]. Tłusty, wolny artysta”, 4. Syn Eleonory i Stomila. Bohater o romantycznym rodowodzie, jego próby powrotu do świata zasad i norm etycznych kończą się porażką., 5. „młody człowiek, najwyżej dwudziestopięcioletni, prawidłowo rozwinięty, dorodny i regularny. W standardowym, dobrze i efektownie na nim leżącym ciemnym garniturze, w białej koszuli z krawatem. Czysty, wyprasowany”, 6. Narzeczona i kuzynka Artura. Oburzają ją konwencje, formy i ograniczenia, ponieważ czuje się kobietą wyzwoloną., 7. „starszy pan, siwy, bardzo dobrze wychowany, w okularach oprawionych cienko i złoto, ale zaniedbany w stroju, zakurzony i nieśmiały. Żakiet-jaskółka, wysoki, sztywny kołnierzyk, biały, ale brudny, szeroki krawat-plastron, w nim szpilka z perłą, ale poniżej długie do kolan szorty khaki. Wysokie szkockie skarpety, lakierki popękane, gołe kolana”, 8. Wuj Artura. Zakamuflowany konserwatysta, wspiera Artura w próbach przywrócenia starego porządku, ale łatwo i szybko ulega przemocy Edka., 9. Ojciec Artura. Interesuje się wyłącznie własnymi eksperymentami artystycznymi, ponieważ uważa, że jego sztuka ułatwia mu wychodzenie poza formę i konwencje, ułatwia pozyskanie szczęścia., 10. „kobieta w apogeum wieku średniego, w tak zwanych pajacykach”
Charakterystyka: (tu wybierz) 1. „dorodna osiemnastoletnia, długie, proste włosy”, 2. Matka Artura. Nieustannie wspomina swoje nonkonformistyczne nastawienie do życia i uważa, że wraz ze Stomilem jest awangardą inteligencji, prowadzi się jednak niemoralnie., 3. „tęgi, duży, olbrzymia siwa czupryna, tak zwana lwia […]. Tłusty, wolny artysta”, 4. Syn Eleonory i Stomila. Bohater o romantycznym rodowodzie, jego próby powrotu do świata zasad i norm etycznych kończą się porażką., 5. „młody człowiek, najwyżej dwudziestopięcioletni, prawidłowo rozwinięty, dorodny i regularny. W standardowym, dobrze i efektownie na nim leżącym ciemnym garniturze, w białej koszuli z krawatem. Czysty, wyprasowany”, 6. Narzeczona i kuzynka Artura. Oburzają ją konwencje, formy i ograniczenia, ponieważ czuje się kobietą wyzwoloną., 7. „starszy pan, siwy, bardzo dobrze wychowany, w okularach oprawionych cienko i złoto, ale zaniedbany w stroju, zakurzony i nieśmiały. Żakiet-jaskółka, wysoki, sztywny kołnierzyk, biały, ale brudny, szeroki krawat-plastron, w nim szpilka z perłą, ale poniżej długie do kolan szorty khaki. Wysokie szkockie skarpety, lakierki popękane, gołe kolana”, 8. Wuj Artura. Zakamuflowany konserwatysta, wspiera Artura w próbach przywrócenia starego porządku, ale łatwo i szybko ulega przemocy Edka., 9. Ojciec Artura. Interesuje się wyłącznie własnymi eksperymentami artystycznymi, ponieważ uważa, że jego sztuka ułatwia mu wychodzenie poza formę i konwencje, ułatwia pozyskanie szczęścia., 10. „kobieta w apogeum wieku średniego, w tak zwanych pajacykach”

Postać: Eleonora.
Cytat: (tu wybierz) 1. „dorodna osiemnastoletnia, długie, proste włosy”, 2. Matka Artura. Nieustannie wspomina swoje nonkonformistyczne nastawienie do życia i uważa, że wraz ze Stomilem jest awangardą inteligencji, prowadzi się jednak niemoralnie., 3. „tęgi, duży, olbrzymia siwa czupryna, tak zwana lwia […]. Tłusty, wolny artysta”, 4. Syn Eleonory i Stomila. Bohater o romantycznym rodowodzie, jego próby powrotu do świata zasad i norm etycznych kończą się porażką., 5. „młody człowiek, najwyżej dwudziestopięcioletni, prawidłowo rozwinięty, dorodny i regularny. W standardowym, dobrze i efektownie na nim leżącym ciemnym garniturze, w białej koszuli z krawatem. Czysty, wyprasowany”, 6. Narzeczona i kuzynka Artura. Oburzają ją konwencje, formy i ograniczenia, ponieważ czuje się kobietą wyzwoloną., 7. „starszy pan, siwy, bardzo dobrze wychowany, w okularach oprawionych cienko i złoto, ale zaniedbany w stroju, zakurzony i nieśmiały. Żakiet-jaskółka, wysoki, sztywny kołnierzyk, biały, ale brudny, szeroki krawat-plastron, w nim szpilka z perłą, ale poniżej długie do kolan szorty khaki. Wysokie szkockie skarpety, lakierki popękane, gołe kolana”, 8. Wuj Artura. Zakamuflowany konserwatysta, wspiera Artura w próbach przywrócenia starego porządku, ale łatwo i szybko ulega przemocy Edka., 9. Ojciec Artura. Interesuje się wyłącznie własnymi eksperymentami artystycznymi, ponieważ uważa, że jego sztuka ułatwia mu wychodzenie poza formę i konwencje, ułatwia pozyskanie szczęścia., 10. „kobieta w apogeum wieku średniego, w tak zwanych pajacykach”
Charakterystyka: (tu wybierz) 1. „dorodna osiemnastoletnia, długie, proste włosy”, 2. Matka Artura. Nieustannie wspomina swoje nonkonformistyczne nastawienie do życia i uważa, że wraz ze Stomilem jest awangardą inteligencji, prowadzi się jednak niemoralnie., 3. „tęgi, duży, olbrzymia siwa czupryna, tak zwana lwia […]. Tłusty, wolny artysta”, 4. Syn Eleonory i Stomila. Bohater o romantycznym rodowodzie, jego próby powrotu do świata zasad i norm etycznych kończą się porażką., 5. „młody człowiek, najwyżej dwudziestopięcioletni, prawidłowo rozwinięty, dorodny i regularny. W standardowym, dobrze i efektownie na nim leżącym ciemnym garniturze, w białej koszuli z krawatem. Czysty, wyprasowany”, 6. Narzeczona i kuzynka Artura. Oburzają ją konwencje, formy i ograniczenia, ponieważ czuje się kobietą wyzwoloną., 7. „starszy pan, siwy, bardzo dobrze wychowany, w okularach oprawionych cienko i złoto, ale zaniedbany w stroju, zakurzony i nieśmiały. Żakiet-jaskółka, wysoki, sztywny kołnierzyk, biały, ale brudny, szeroki krawat-plastron, w nim szpilka z perłą, ale poniżej długie do kolan szorty khaki. Wysokie szkockie skarpety, lakierki popękane, gołe kolana”, 8. Wuj Artura. Zakamuflowany konserwatysta, wspiera Artura w próbach przywrócenia starego porządku, ale łatwo i szybko ulega przemocy Edka., 9. Ojciec Artura. Interesuje się wyłącznie własnymi eksperymentami artystycznymi, ponieważ uważa, że jego sztuka ułatwia mu wychodzenie poza formę i konwencje, ułatwia pozyskanie szczęścia., 10. „kobieta w apogeum wieku średniego, w tak zwanych pajacykach”
21
Ćwiczenie 4

Wyjaśnij słowa Stomila: Czy wiesz, ile trzeba było odwagi, żeby zatańczyć tango?

R1OQNvzquNE2s
(Uzupełnij).
R8uCtSIQSn35F11
Ćwiczenie 5
Połącz terminy z przywołanego fragmentu Tanga z ich definicjami. malarstwo naturalistyczne Możliwe odpowiedzi: 1. postawa społeczna, polegająca na bezkrytycznym odrzucaniu ogólnie przyjętych reguł i wzorów postępowania. Jest przeciwieństwem konformizmu i bezrefleksyjną formą nonkonformizmu. „Być antykonformistą w społeczeństwie, to najpierw się nie zgadzać, a później się zastanawiać; odwrotnie ma się rzecz z konformizmem. Nonkonformista zaś powstrzymuje się od sądu, dopóki sprawy nie przemyśli.” (Stanisław Pawlica), 2. «przesadna emocjonalność wypowiedzi», «nacisk położony na pewne zdania», «wyrazy lub sylaby, uwydatniający ich znaczenie» (SJP PWN), 3. teatr dla mieszczaństwa (burżuazji), w potocznym języku oznacza teatr mało wyszukany, pospolity, zaspokajający gusty zamożnej publiczności, chcącej miło spędzić wieczór, a zarazem okazać się „kulturalnym człowiekiem”. W XIX wieku uczęszczanie do teatru nabrało cech rytuału. „Teatr mieszczański stał się narzędziem propagowania i umacniania obrazu człowieka i świata zgodnego z ideologią mieszczańską (umiarkowanie, racjonalizm, oddzielenie życia publicznego od prywatnego, negacja biologicznego aspektu natury ludzkiej, zwłaszcza erotyki, kompromisowy charakter stosunków międzyludzkich regulowanych zasadami dobrego wychowania)” [Dariusz Kosiński]., 4. malarstwo drugiej połowy XIX wieku, bliskie realizmowi, ale na obrazach artyści ukazywali nie tylko, to, co prawdopodobne. Naturaliści dokładnie i dosadnie odtwarzali sytuacje, wydarzenia i elementy świata codziennego (bez selekcji i upiększania). Dzieła przedstwiały obrazy ubóstwa, cierpienia, nędzy, słabość człowieka wobec natury., 5. odbierany za pomocą zmysłów, 6. sposób dostosowywania się jednostki do innych. Oznacza zmianę zachowania na skutek rzeczywistego bądź wyobrażonego wpływu innych ludzi. Podporządkowanie się wartościom, poglądom, zasadom i normom postępowania obowiązującym w danej grupie społecznej. Członek grupy miał początkowo inne zdanie czy inaczej się zachowywał niż grupa, ale je zmodyfikował zgodnie z oczekiwaniami grupy. Bierne przyjmowanie zasad i wartości uznawanych w danej grupie w celu utwierdzenia własnej przynależności do tej grupy. teatr mieszczański Możliwe odpowiedzi: 1. postawa społeczna, polegająca na bezkrytycznym odrzucaniu ogólnie przyjętych reguł i wzorów postępowania. Jest przeciwieństwem konformizmu i bezrefleksyjną formą nonkonformizmu. „Być antykonformistą w społeczeństwie, to najpierw się nie zgadzać, a później się zastanawiać; odwrotnie ma się rzecz z konformizmem. Nonkonformista zaś powstrzymuje się od sądu, dopóki sprawy nie przemyśli.” (Stanisław Pawlica), 2. «przesadna emocjonalność wypowiedzi», «nacisk położony na pewne zdania», «wyrazy lub sylaby, uwydatniający ich znaczenie» (SJP PWN), 3. teatr dla mieszczaństwa (burżuazji), w potocznym języku oznacza teatr mało wyszukany, pospolity, zaspokajający gusty zamożnej publiczności, chcącej miło spędzić wieczór, a zarazem okazać się „kulturalnym człowiekiem”. W XIX wieku uczęszczanie do teatru nabrało cech rytuału. „Teatr mieszczański stał się narzędziem propagowania i umacniania obrazu człowieka i świata zgodnego z ideologią mieszczańską (umiarkowanie, racjonalizm, oddzielenie życia publicznego od prywatnego, negacja biologicznego aspektu natury ludzkiej, zwłaszcza erotyki, kompromisowy charakter stosunków międzyludzkich regulowanych zasadami dobrego wychowania)” [Dariusz Kosiński]., 4. malarstwo drugiej połowy XIX wieku, bliskie realizmowi, ale na obrazach artyści ukazywali nie tylko, to, co prawdopodobne. Naturaliści dokładnie i dosadnie odtwarzali sytuacje, wydarzenia i elementy świata codziennego (bez selekcji i upiększania). Dzieła przedstwiały obrazy ubóstwa, cierpienia, nędzy, słabość człowieka wobec natury., 5. odbierany za pomocą zmysłów, 6. sposób dostosowywania się jednostki do innych. Oznacza zmianę zachowania na skutek rzeczywistego bądź wyobrażonego wpływu innych ludzi. Podporządkowanie się wartościom, poglądom, zasadom i normom postępowania obowiązującym w danej grupie społecznej. Członek grupy miał początkowo inne zdanie czy inaczej się zachowywał niż grupa, ale je zmodyfikował zgodnie z oczekiwaniami grupy. Bierne przyjmowanie zasad i wartości uznawanych w danej grupie w celu utwierdzenia własnej przynależności do tej grupy. konformizm Możliwe odpowiedzi: 1. postawa społeczna, polegająca na bezkrytycznym odrzucaniu ogólnie przyjętych reguł i wzorów postępowania. Jest przeciwieństwem konformizmu i bezrefleksyjną formą nonkonformizmu. „Być antykonformistą w społeczeństwie, to najpierw się nie zgadzać, a później się zastanawiać; odwrotnie ma się rzecz z konformizmem. Nonkonformista zaś powstrzymuje się od sądu, dopóki sprawy nie przemyśli.” (Stanisław Pawlica), 2. «przesadna emocjonalność wypowiedzi», «nacisk położony na pewne zdania», «wyrazy lub sylaby, uwydatniający ich znaczenie» (SJP PWN), 3. teatr dla mieszczaństwa (burżuazji), w potocznym języku oznacza teatr mało wyszukany, pospolity, zaspokajający gusty zamożnej publiczności, chcącej miło spędzić wieczór, a zarazem okazać się „kulturalnym człowiekiem”. W XIX wieku uczęszczanie do teatru nabrało cech rytuału. „Teatr mieszczański stał się narzędziem propagowania i umacniania obrazu człowieka i świata zgodnego z ideologią mieszczańską (umiarkowanie, racjonalizm, oddzielenie życia publicznego od prywatnego, negacja biologicznego aspektu natury ludzkiej, zwłaszcza erotyki, kompromisowy charakter stosunków międzyludzkich regulowanych zasadami dobrego wychowania)” [Dariusz Kosiński]., 4. malarstwo drugiej połowy XIX wieku, bliskie realizmowi, ale na obrazach artyści ukazywali nie tylko, to, co prawdopodobne. Naturaliści dokładnie i dosadnie odtwarzali sytuacje, wydarzenia i elementy świata codziennego (bez selekcji i upiększania). Dzieła przedstwiały obrazy ubóstwa, cierpienia, nędzy, słabość człowieka wobec natury., 5. odbierany za pomocą zmysłów, 6. sposób dostosowywania się jednostki do innych. Oznacza zmianę zachowania na skutek rzeczywistego bądź wyobrażonego wpływu innych ludzi. Podporządkowanie się wartościom, poglądom, zasadom i normom postępowania obowiązującym w danej grupie społecznej. Członek grupy miał początkowo inne zdanie czy inaczej się zachowywał niż grupa, ale je zmodyfikował zgodnie z oczekiwaniami grupy. Bierne przyjmowanie zasad i wartości uznawanych w danej grupie w celu utwierdzenia własnej przynależności do tej grupy. antykonformizm Możliwe odpowiedzi: 1. postawa społeczna, polegająca na bezkrytycznym odrzucaniu ogólnie przyjętych reguł i wzorów postępowania. Jest przeciwieństwem konformizmu i bezrefleksyjną formą nonkonformizmu. „Być antykonformistą w społeczeństwie, to najpierw się nie zgadzać, a później się zastanawiać; odwrotnie ma się rzecz z konformizmem. Nonkonformista zaś powstrzymuje się od sądu, dopóki sprawy nie przemyśli.” (Stanisław Pawlica), 2. «przesadna emocjonalność wypowiedzi», «nacisk położony na pewne zdania», «wyrazy lub sylaby, uwydatniający ich znaczenie» (SJP PWN), 3. teatr dla mieszczaństwa (burżuazji), w potocznym języku oznacza teatr mało wyszukany, pospolity, zaspokajający gusty zamożnej publiczności, chcącej miło spędzić wieczór, a zarazem okazać się „kulturalnym człowiekiem”. W XIX wieku uczęszczanie do teatru nabrało cech rytuału. „Teatr mieszczański stał się narzędziem propagowania i umacniania obrazu człowieka i świata zgodnego z ideologią mieszczańską (umiarkowanie, racjonalizm, oddzielenie życia publicznego od prywatnego, negacja biologicznego aspektu natury ludzkiej, zwłaszcza erotyki, kompromisowy charakter stosunków międzyludzkich regulowanych zasadami dobrego wychowania)” [Dariusz Kosiński]., 4. malarstwo drugiej połowy XIX wieku, bliskie realizmowi, ale na obrazach artyści ukazywali nie tylko, to, co prawdopodobne. Naturaliści dokładnie i dosadnie odtwarzali sytuacje, wydarzenia i elementy świata codziennego (bez selekcji i upiększania). Dzieła przedstwiały obrazy ubóstwa, cierpienia, nędzy, słabość człowieka wobec natury., 5. odbierany za pomocą zmysłów, 6. sposób dostosowywania się jednostki do innych. Oznacza zmianę zachowania na skutek rzeczywistego bądź wyobrażonego wpływu innych ludzi. Podporządkowanie się wartościom, poglądom, zasadom i normom postępowania obowiązującym w danej grupie społecznej. Członek grupy miał początkowo inne zdanie czy inaczej się zachowywał niż grupa, ale je zmodyfikował zgodnie z oczekiwaniami grupy. Bierne przyjmowanie zasad i wartości uznawanych w danej grupie w celu utwierdzenia własnej przynależności do tej grupy. emfaza Możliwe odpowiedzi: 1. postawa społeczna, polegająca na bezkrytycznym odrzucaniu ogólnie przyjętych reguł i wzorów postępowania. Jest przeciwieństwem konformizmu i bezrefleksyjną formą nonkonformizmu. „Być antykonformistą w społeczeństwie, to najpierw się nie zgadzać, a później się zastanawiać; odwrotnie ma się rzecz z konformizmem. Nonkonformista zaś powstrzymuje się od sądu, dopóki sprawy nie przemyśli.” (Stanisław Pawlica), 2. «przesadna emocjonalność wypowiedzi», «nacisk położony na pewne zdania», «wyrazy lub sylaby, uwydatniający ich znaczenie» (SJP PWN), 3. teatr dla mieszczaństwa (burżuazji), w potocznym języku oznacza teatr mało wyszukany, pospolity, zaspokajający gusty zamożnej publiczności, chcącej miło spędzić wieczór, a zarazem okazać się „kulturalnym człowiekiem”. W XIX wieku uczęszczanie do teatru nabrało cech rytuału. „Teatr mieszczański stał się narzędziem propagowania i umacniania obrazu człowieka i świata zgodnego z ideologią mieszczańską (umiarkowanie, racjonalizm, oddzielenie życia publicznego od prywatnego, negacja biologicznego aspektu natury ludzkiej, zwłaszcza erotyki, kompromisowy charakter stosunków międzyludzkich regulowanych zasadami dobrego wychowania)” [Dariusz Kosiński]., 4. malarstwo drugiej połowy XIX wieku, bliskie realizmowi, ale na obrazach artyści ukazywali nie tylko, to, co prawdopodobne. Naturaliści dokładnie i dosadnie odtwarzali sytuacje, wydarzenia i elementy świata codziennego (bez selekcji i upiększania). Dzieła przedstwiały obrazy ubóstwa, cierpienia, nędzy, słabość człowieka wobec natury., 5. odbierany za pomocą zmysłów, 6. sposób dostosowywania się jednostki do innych. Oznacza zmianę zachowania na skutek rzeczywistego bądź wyobrażonego wpływu innych ludzi. Podporządkowanie się wartościom, poglądom, zasadom i normom postępowania obowiązującym w danej grupie społecznej. Członek grupy miał początkowo inne zdanie czy inaczej się zachowywał niż grupa, ale je zmodyfikował zgodnie z oczekiwaniami grupy. Bierne przyjmowanie zasad i wartości uznawanych w danej grupie w celu utwierdzenia własnej przynależności do tej grupy. fakt sensualny Możliwe odpowiedzi: 1. postawa społeczna, polegająca na bezkrytycznym odrzucaniu ogólnie przyjętych reguł i wzorów postępowania. Jest przeciwieństwem konformizmu i bezrefleksyjną formą nonkonformizmu. „Być antykonformistą w społeczeństwie, to najpierw się nie zgadzać, a później się zastanawiać; odwrotnie ma się rzecz z konformizmem. Nonkonformista zaś powstrzymuje się od sądu, dopóki sprawy nie przemyśli.” (Stanisław Pawlica), 2. «przesadna emocjonalność wypowiedzi», «nacisk położony na pewne zdania», «wyrazy lub sylaby, uwydatniający ich znaczenie» (SJP PWN), 3. teatr dla mieszczaństwa (burżuazji), w potocznym języku oznacza teatr mało wyszukany, pospolity, zaspokajający gusty zamożnej publiczności, chcącej miło spędzić wieczór, a zarazem okazać się „kulturalnym człowiekiem”. W XIX wieku uczęszczanie do teatru nabrało cech rytuału. „Teatr mieszczański stał się narzędziem propagowania i umacniania obrazu człowieka i świata zgodnego z ideologią mieszczańską (umiarkowanie, racjonalizm, oddzielenie życia publicznego od prywatnego, negacja biologicznego aspektu natury ludzkiej, zwłaszcza erotyki, kompromisowy charakter stosunków międzyludzkich regulowanych zasadami dobrego wychowania)” [Dariusz Kosiński]., 4. malarstwo drugiej połowy XIX wieku, bliskie realizmowi, ale na obrazach artyści ukazywali nie tylko, to, co prawdopodobne. Naturaliści dokładnie i dosadnie odtwarzali sytuacje, wydarzenia i elementy świata codziennego (bez selekcji i upiększania). Dzieła przedstwiały obrazy ubóstwa, cierpienia, nędzy, słabość człowieka wobec natury., 5. odbierany za pomocą zmysłów, 6. sposób dostosowywania się jednostki do innych. Oznacza zmianę zachowania na skutek rzeczywistego bądź wyobrażonego wpływu innych ludzi. Podporządkowanie się wartościom, poglądom, zasadom i normom postępowania obowiązującym w danej grupie społecznej. Członek grupy miał początkowo inne zdanie czy inaczej się zachowywał niż grupa, ale je zmodyfikował zgodnie z oczekiwaniami grupy. Bierne przyjmowanie zasad i wartości uznawanych w danej grupie w celu utwierdzenia własnej przynależności do tej grupy.
31
Ćwiczenie 6

Uzupełnij tabelę, dopisz autora cytatu i zredaguj argument, w którym uzasadnisz zawartą w cytacie koncepcję sztuki i artysty.

Rd1nBNk03xSL2
Tabela.
31
Ćwiczenie 7

Na podstawie fragmentu Tanga Sławomira Mrożka zredaguj pytania, na które odpowiada cytowany tekst.

RYDexaPtdP7RC
(Uzupełnij).
3
Ćwiczenie 8

Udany i nieudany eksperyment teatralny. Napisz rozprawkę na ten temat. Wykorzystaj w niej ukazany w Tangu Sławomira Mrożka eksperyment Stomila i inny dowolny przykład awangardowego postępowania artysty.

RPa603X41L0lR
(Uzupełnij).
Praca domowa

Przygotuj krótkie wystąpienie, w którym porównasz funkcjonowanie motywu tańca w Tangu Sławomira Mrożka i Weselu Stanisława Wyspiańskiego.

R1SrLlyB5KAMd
(Uzupełnij).
Mapa myśli
Dla nauczyciela