Gospodarka Nepalu

Warunki naturalne nie sprzyjają rozwojowi rolnictwa – tereny górskie, wieczne śniegi i lodowce stanowią aż 15% powierzchni kraju. Nierównomierne jest rozmieszczenie upraw. W Terai skupia się ponad połowa wszystkich upraw. Uprawia się głównie ryż (poza nim kukurydzę, pszenicę, ziemniaki, trzcinę cukrową). Hoduje się bydło rogate, kozy, bawoły, wypasa owce i jaki. Lasy dostarczają cennych gatunków drzew na eksport (drewno salowe), niestety eksploatacja ich ma charakter gospodarki rabunkowej. Nepal jest też znaczącym producentem narkotyków – haszyszu i marihuany.

Do 1951 r. przemysł nie istniał, obecnie działają zakłady przemysłu przetwórstwa produktów rolnych, bawełny i juki, tartaki, zakłady tytoniowe i cementownie. Są one zlokalizowane głównie w kotlinie Katmandu i w rejonie przygranicznym z Indiami. Nadal jednak ze względu na brak odpowiedniej sieci komunikacyjnej brakuje warunków do rozwoju. Ponadto bogactwa mineralne są słabo zbadane. Stwierdzono występowanie rud żelaza, miedzi i innych, jednak wydobywa się [jedynie - dop. red.] mikę we wschodniej części kraju.

Bardzo ważną rolę odgrywa produkcja rzemieślnicza i chałupnictwo. Tradycyjne rzemiosło rozwinięte jest w całym kraju zarówno na wsi, jak i w miastach.

cyt2 Źródło: Gospodarka Nepalu, dostępny w internecie: travelplanet.pl [dostęp 19.07.2020 r.].

PAP W ciągu 15 lat na świecie może przybyć 1 mld mieszkańców slumsów

Dziś w miastach mieszka już 54 proc. mieszkańców globu, a w 2050 r. będzie ich 66 proc. Wyzwaniem dla rządzących będzie bieda - w slumsach obecnie mieszka miliard ludzi, a jeśli nic się nie zmieni, to w ciągu 15 lat liczba ta się podwoi - wynika z raportu EY.

750 największych miast świata odpowiada dziś za 57 proc. globalnego PKB, a do 2030 r. liczba ta zwiększy się do 61 proc.

Do 2030 r. w tych największych miastach będzie mieszkało o 220 mln konsumentów klasy średniej więcej niż obecnie. Będą oni odpowiadali za 60 proc. światowych wydatków.

Gdzie najwięcej?

Najwięcej młodych ludzi będzie rodzić się w miastach Afryki, takich jak Lagos, Abuja, Dar es Salaam i Luanda. EY nazywa to wręcz „eksplozją demograficzną”, bo w 2030 r. 90 proc. dzieci w grupie wiekowej 0‑14 zamieszkiwać będzie jedno z afrykańskich miast. Jednocześnie w 122 miastach spośród 750 największych aglomeracji świata populacja będzie się kurczyć. Większość z tych miast zlokalizowanych jest w Europie Wschodniej, Niemczech, Włoszech, Japonii, Korei Płd. i Chinach.

Zdaniem autorów raportu miasta będą rozwijać się przede wszystkim w krajach z szybkim wzrostem PKB, w tym głównie w Afryce. Jednak pięć największych metropolii, czyli Tokio, Nowy Jork, Los Angeles, Londyn i Paryż utrzyma swoją kluczową rolę biznesową i handlową. Będzie jednak stopniowo rosło również znaczenie największych chińskich aglomeracji.

cyt3 Źródło: PAP, W ciągu 15 lat na świecie może przybyć 1 mld mieszkańców slumsów, 15.05.2015 r., dostępny w internecie: newsweek.pl [dostęp 19.07.2020 r.].

Czy Globalne Południe różni się od Globalnej Północy tylko poziomem rozwoju materialnego?

Kraje globalnego Południa mają olbrzymi, choć często niedoceniany dorobek cywilizacyjny – wystarczy pomyśleć, gdzie wymyślono cyfry i dziesiętny system pozycyjny (Indie), skąd przyszedł do nas papier (Chiny), czy które kraje wydobywają niezbędne do produkcji wszechobecnej w krajach Globalnej Północy elektroniki metale (krajami bogatymi w te surowce są np. Demokratyczna Republika Konga, Zambia, Republika Południowej Afryki). Najpopularniejszy napój na świecie – kawa – wywodzi się z Etiopii. Dziś kawa uprawiana jest w wielu krajach Afryki i Ameryki Południowej.

Mówiąc o dorobku cywilizacyjnym, nie powinniśmy zapominać o bogatej w smaku kuchni, kulturze ubioru czy muzyce. Na przykład gwatemalskie stroje ludowe ze względu na ich unikatowość i czasochłonne wykonanie są przekazywane jako pamiątki z pokolenia na pokolenie i traktowane jak dzieła sztuki. Tango, pochodzące z Argentyny, od wieków jest jednym z tańców wywołujących najwięcej emocji wśród mieszkańców różnych regionów świata. Jeśli chodzi o potrawy, mało który kraj dorównuje Peru, w którym jest podobno blisko 500 tradycyjnych potraw.

Nie mniej istotnym bogactwem są cuda natury. Kraje Południa posiadają unikatowe skarby, takie jak np. wodospad Wiktorii w Zambii, Puszcza Amazońska w Brazylii i Boliwii, rozległe przestrzenie parków narodowych pełnych dzikich i wolno żyjących zwierząt w Tanzanii czy Kenii, najwyższe góry świata w Nepalu. Mówiąc o Nepalu, nie można zapomnieć, że żyje tam słynny lud Szerpów, od pokoleń zamieszkujący najwyższe partie Himalajów. W żadnym narodzie na świecie nie ma tylu himalaistów i zdobywców najwyższej góry świata.

Również w dziedzinie sportu niektóre kraje Południa przewyższają bogatą Północ. Przykładem mogą być sławni na cały świat biegacze z rejonu Wschodniej Afryki czy robiący zawrotną karierę sprinterzy z Jamajki. Rekordy tych sportowców zachwycają również z racji tego, że ich talenty nie są finansowo wspierane, tak jak to ma miejsce w krajach Północy, gdzie wielu sportowców otrzymuje ogromne stypendia i wsparcie, tak aby mogli się skupić jedynie na treningach.

Kraje Południa opierają się również unifikacji, jeśli chodzi o tradycyjne wierzenia i praktyki religijne. Jest to zagadnienie szczególnie ciekawe ze względu na to, że wierzenia te są żywe i ulegają ciągłym zmianom, również synkretyzując się z religiami, takimi jak chrześcijaństwo czy islam. Np. w Afryce wielu ludzi jednocześnie deklaruje bycie chrześcijaninem oraz przynależność do tradycyjnego systemu wierzeń. Powszechna jest również wiara w magię, zwłaszcza w religiach afrykańskich, jak również przypisywanie mocy przedmiotom czy przyrodzie. Zgłębianie tej dziedziny życia w krajach Południa pozwala odkryć niekończące się pokłady historycznych warstw kulturowych tworzących obecny sposób życia mieszkańców tych krajów.

cyt4 Źródło: Czy Globalne Południe różni się od Globalnej Północy tylko poziomem rozwoju materialnego?, dostępny w internecie: globalna.edu.pl [dostęp 19.07.2020 r.].