Świeżo strącony wodorotlenek miedzi$\left(\text{II}\right)$ to odczynnik służący między innymi do odróżnienia alkoholu monohydroksylowego od alkoholu polihydroksylowego posiadającego przynajmniej dwie grupy hydroksylowe przy sąsiadujących atomach węgla.

Metanol to alkohol monohydroksylowy, który nie reaguje z wodorotlenkiem miedzi$\left(\text{II}\right)$. Etano-$1$,$2$-diol to alkoholi polihydroksylowy posiadający dwie grupy hydroksylowe przy sąsiadujących atomach węgla, więc reaguje z wodorotlenkiem miedzi$\left(\text{II}\right)$.

• Na zaznaczonym wiązaniu można zaobserwować, że powstaje ono dzięki wolnej parze elektronowej atomu tlenu.

• Zasada według teorii Lewisa to anion lub cząsteczka z nadmiarem elektronów.

• Wiązanie koordynacyjne to kowalencyjne wiązanie chemiczne polegające na uwspólnieniu pary elektronowej pomiędzy dwoma atomami, przy czym para elektronowa pochodzi od jednego atomu.

• Przedstawiony związek kompleksowy tworzy rozpuszczalne roztwory o szafirowym zabarwieniu.

1. koordynacyjne / donorowo‑akceptorowe

2. tlen

3. tlen

4. szafirowy

Zastanów się, czy wodorotlenek miedzi$\left(\text{II}\right)$ jest trwałą substancją chemiczną.

Do reakcji identyfikacji alkoholu polihydroksylowego należy użyć świeżo strąconego wodorotlenku miedzi$\left(\text{II}\right)$, ponieważ po pewnym czasie ulega on rozkładowi do tlenku miedzi$\left(\text{II}\right)$ i wody.

Zastanów się, czy maltoza posiada przynajmniej dwie grupy hydroksylowe przy sąsiadujących atomach węgla.

Maltoza posiada grupy hydroksylowe przy sąsiadujących atomach węgla, więc reaguje z wodorotlenkiem miedzi$\left(\text{II}\right)$ w sposób analogiczny jak alkohole polihydroksylowe.

W doświadczeniu $1$ w probówce, w której niebieska, galaretowata zawiesina roztworzyła się, znajdował się alkohol polihydroksylowy zawierający przynajmniej dwie grupy hydroksylowe przy sąsiadujących atomach węgla. W doświadczeniu $2$ w probówkach, w których sód roztworzył się i wydzielał się bezbarwny, bezwonny gaz znajdowały się alkohole. W probówce, w której nie zaobserwowano zachodzących reakcji w doświadczeniach $1$ i $2$ znajdował się związek chemiczny, który nie reaguje z wodorotlenkiem miedzi$\left(\text{II}\right)$ i sodem.

W doświadczeniu $1$ w probówce, w której niebieska, galaretowata zawiesina roztworzyła się, znajdował się butano-$1$,$2$-diol, ponieważ jest to alkohol polihydroksylowy zawierający dwie grupy hydroksylowe przy sąsiadujących atomach węgla.

RqLfd4U6zNHCp

Na ilustracji jest wzór półstrukturalny. Opis od lewej do prawej strony: grupa metylenowa łączy się na dole z OH, a w prawo z CH. Grupa CH łączy się na dole z grupą OH, a w prawo z grupą metylenową. Grupa metylenowa łączy się z prawej strony z grupą metylową.

W doświadczeniu $2$ w probówkach, w których sód roztworzył się i wydzielał się bezbarwny, bezwonny gaz, znajdowały się butano-$1$,$2$-diol i propan-$2$-ol. W probówce, w której nie zaobserwowano zachodzących reakcji w doświadczeniach $1$ i $2$ znajdował się pentan.

Zapisz wzory półstrukturalne badanych alkoholi, aby znaleźć różnice występuje między nimi.

R1X5L3OJlVvJF

Na ilustracji są dwa wzory: po lewej stronie jest wzór 2‑fenyloetan‑1-olu - to sześcioczłonowy pierścień z trzema wiązaniami podwójnymi, łączy się u góry z grupą metylenową. Ta w lewo łączy się z kolejną grupą metylenową, która w dół łączy się z grupą OH. Drugi wzór to wzór 2‑fenyloetano‑1,2‑diolu - sześcioczłonowy pierścień z trzema wiązaniami podwójnymi łączy się u góry z grupa CH, ta w lewo łączy się z grupą metylenową. Każda z nich u góry łączy się z grupą OH.

$1$-fenyloetano-$1$,$2$-diol to alkohol polihydroksylowy posiadający dwie grupy hydroksylowe przy sąsiadujących atomach węgla, natomiast $2$-fenyloetan-$1$-ol to alkohol monohydroksylowy. Doświadczalnie można je odróżnić od siebie za pomocą świeżo wytrąconego wodorotlenku miedzi$\left(\text{II}\right)$.