Kronika

Tymczasem dostojny margrabia Hodo zebrawszy wojsko, napadł z nim na Mieszka, który był wierny cesarzowi i płacił mu trybut aż po rzekę Wartę. Na pomoc margrabiemu pośpieszył wraz ze swoimi tylko mój ojciec, graf Zygfryd […]. W dzień św. Jana Chrzciciela starli się z Mieszkiem, odnieśli zrazu zwycięstwo, lecz potem w miejscowości zwanej Cydzyną brat jego Czcibor zadał im klęskę, kładąc trupem wszystkich najlepszych rycerzy, z wyjątkiem wspomnianych grafów. Cesarz poruszony do żywego wieścią o tej klęsce, wysłał czym prędzej gońców, nakazując Hodonowi i Mieszkowi , aby pod rygorem utraty jego łaski zachowali pokój do czasu, gdy przybędzie na miejsce i osobiście zbada sprawę.

kronika Źródło: Kronika, [w:] J. Iluk, A. Paner, Na tabliczce, papirusie i pergaminie. Źródła historyczne dla uczniów szkoły średniej, Koszalin 1997, s. 198.

Widukind Dzieje Sasów

[…] Wichman […] zanurzył się wśród Słowian. I układał się ze Słowianami, którzy nazywają się Wolinianami, w jaki by sposób mogli gnębić wojną Mieszka, przyjaciela cesarskiego, co dla tamtego nie było tajemnicą. I ów posłał do Bolesława, króla czeskiego – był bowiem jego zięciem – i otrzymał od niego dwa hufce konnicy. I gdy Wichman wprowadził przeciwko niemu wojsko, najpierw Mieszko nasłał na niego piechotę. A gdy ci na polecenie swego księcia z wolna uciekali przed Wichmanem, został on dość daleko odciągnięty od obozu, wtedy nasławszy na niego od tyłu konnicę, na dany znak wezwał uciekających do przeciwnatarcia na wroga […].

Widukind Źródło: Widukind, Dzieje Sasów, [w:] J. Strzelczyk, Mieszko Pierwszy, ks. III, rozdz. 69, Poznań 1992, s. 147–148.