Sprawdź się
W tabeli opisano wydarzenia z Iliady Homera i mitu o wojnie trojańskiej, które zostały zmienione przez Petersena. Zastanów się, jak potoczyły się losy bohaterów i bohaterek filmowych, i uzupełnij prawą część tabeli.
ILIADA/MIT | FILM |
---|---|
Pojawiają się bogowie olimpijscy, np: Zeus, Apollo, Hera, Atena. | |
Parys ginie w walce. | |
Helena powraca do męża. | |
Menelaos powraca do Sparty. | |
Agamemnon powraca do domu i zostaje zabity przez żonę Klitajmestrę i jej kochanka Ajgistosa. | |
Priam ginie zabity przez Neoptolemosa, syna Achillesa. | |
Ifigenia, córka Agamemnona i Klitajmestry, miała zostać oddana w ofierze bogom w zamian za pomyślną pogodę podczas wyprawy na Troję. | |
Bryzeida była córką kapłana Bryzesa i żoną Mynesa, którego zabił Achilles. |
Na podstawie poniższego fragmentu wypowiedzi Petersena uzupełnij tabelę. Poszczególnym bohaterom przypisz te wartości, które zostały mocno zaakcentowane w filmie Troja.
– Nasza opowieść mówi o tym, jacy są ludzie – podsumowuje Petersen. – Świat nie jest czarno‑biały. Nie ma podziału na tych „dobrych” i tych „złych”. To tradycyjna opowieść, niemal klasyczna. O samej fabule można powiedzieć, że jest nowoczesna, ponieważ porusza współczesne tematy, mówi o ludzkich dramatach i cierpieniu. Życie jest tak skomplikowane i pasjonujące, z tego powodu może być także pełne tragedii. [...]
– Nasza opowieść to fascynująca, wielowątkowa historia o mocno zarysowanych bohaterach, którymi powodują czytelne emocje.
Indeks górny Źródło: www.kinoinfo.pl Indeks górny koniecŹródło: www.kinoinfo.pl
Agamemnon, Menelaos, Achilles, Hektor, Priam, Parys, Helena, Andromacha, Bryzejda
Bohater | Wartość |
---|---|
Agamemnon | |
Menelaos | |
Achilles | |
Hektor | |
Priam | |
Parys | |
Helena | |
Andromacha | |
Bryzejda |
Przeczytaj fragment eseju Umberta Eco o teorii Arystotelesa dotyczącej konstruowania akcji. Następnie uzupełnij mapę myśli, w której przedstawisz Achillesa jako bohatera intrygi. Wpisz w pomarańczowe pola te cechy, które ma uwieczniona w literaturze postać Achillesa, natomiast w pola zielone wpisz te, które zostały mu przypisane przez Petersena.
Superman w literaturze masowejPierwszą teorię intrygi stworzył Arystoteles. To, że zastosował ją do tragedii, nie zaś do powieści, nie ma dla nas żadnego znaczenia. Tym bardziej, że odtąd wszystkie teorie prozy odwoływać się będą do tego modelu. (...) Recepta Arystotelesa jest prosta: wystarczy wziąć postać, z którą czytelnik mógłby się utożsamić, niezupełnie złą, ale i nie całkiem doskonałą, i niech akcja prowadzi ją od szczęścia do nieszczęścia lub na odwrót, poprzez perypetie i rozpoznania.
Przypomnij sobie sceny batalistyczne, np. przypłynięcie Achillesa do Troi i pierwszą stoczoną bitwę (od 00:52 do 01:02), a następnie zaznacz te zabiegi filmowe, które pozwalają widzom odnieść wrażenie, że bezpośrednio uczestniczą w walce.
Przeczytaj recenzję filmu Troja i wypisz elementy, które autor docenił w tej produkcji.
Zapoznaj się z recenzji filmu Troja i wypisz elementy, które autor docenił w tej produkcji.
TrojaHomer był świetnym scenarzystą. Mówi się nawet, że to właśnie jemu kino zawdzięcza dwa najczęściej eksploatowane schematy fabularne: jedni atakują, drudzy się bronią (Iliada) oraz bohater podróżuje i ma po drodze liczne przygody (Odyseja). W Iliadzie mamy jeszcze klasyczny wątek romansowy – ona jedna, ich dwóch, czyli najsławniejszy trójkąt wszech czasów: piękna Helena, jej mąż Menelaos oraz Parys kochanek. Z czego wcale nie wynika, że reżyser Troi Wolfgang Petersen miał ułatwione zadanie. Wręcz przeciwnie, próba ekranizacji najsławniejszej epopei starożytnej Grecji to czyn wręcz heroiczny, którego skutków nie dało się przewidzieć. Moim zdaniem, reżyser wrócił z tej ryzykownej wyprawy w przeszłość z tarczą. Stworzył widowisko monumentalne (koszt produkcji 200 mln dol.), zachwycające scenami zbiorowymi, a jednocześnie nieepatujące nadmiernie efektami komputerowymi, do czego mają dzisiaj skłonność twórcy wysokobudżetowych filmów. Wyprawa na Troję, z okrętami aż po horyzont, robi duże wrażenie, podobnie jak bitwy pod murami miasta, ale w istocie ciekawsze są sceny kameralne. Udało się Petersenowi zrobić coś, co w gruncie rzeczy było najtrudniejsze, mianowicie uczłowieczyć głównych bohaterów tak, aby motywy ich czynów były zrozumiałe dla współczesnych. Kierują się potrzebą władzy (Agamemnon), chęcią zdobycia sławy (Achilles), wreszcie idą za głosem serca, wybierając miłość (Parys). Na pierwszym planie są dwaj antagoniści: Achilles, który przyłącza się do Agamemnona wyprawiającego się na Troję, lecz prowadzi swoją własną wojnę, oraz Hektor, obrońca Troi, który przypomina typowego bohatera amerykańskich filmów patriotycznych, służy ojczyźnie i troszczy się o rodzinę. Ich pojedynek jest jedną z najważniejszych scen filmu. Achillesa gra aktor idol Brad Pitt, po wielu tygodniach spędzonych w siłowni, którego da się zaakceptować, choć nie od razu; podobnego problemu nie ma natomiast z Hektorem, którego odtwarza mało jeszcze znany australijski aktor Eric Bana. Jest natomiast kłopot z grającym Parysa Orlando Bloomem, który przeniósł się tu wprost z planu „Władcy pierścieni”, gdzie był świetnym łucznikiem, kiedy więc w finale zaczyna strzelać do Achillesa, robi się śmiesznie. Helena odtwarzana przez niemiecką modelkę Diane Kruger jest piękna i to w zupełności wystarcza. Tego typu filmom łatwo zarzucić, że trywializują klasyczną literaturę, proponując bryk zamiast całości. Tak zapewne będzie i teraz, choć w tym wypadku jest to bryk dający niezłe wyobrażenie o oryginale.
Choć uważa się, że to Helena była „przyczyną” wybuchu wojny trojańskiej, zarówno epopeja Homera, jak i film Petersena opowiadają o losach mężczyzn. Zdzisław Pietrasik, recenzując rolę Diane Kruger, pisze: „Helena (...) jest piękna i to w zupełności wystarcza”. Czy zgadzasz się z jego opinią? Swoją odpowiedź uzasadnij.
Przedstaw własną ocenę filmu Troja jako głos w dyskusji z Martą Landau i Zdzisławem Pietrasikiem.
Korzystając z wiadomości z lekcji, podaj dwa argumenty przemawiające za wprowadzeniem znaczących zmian fabularnych w filmowej historii i dwa argumenty przemawiające za pozostaniem przy wersji antycznej.