Zwróć uwagę na to, w jaki sposób Miętus i Syfon funkcjonują w środowisku szkolnym oraz w czasie lekcji, a także jak zachowują się podczas pojedynku.

Syfon: wzorowy, nieświadomy, naiwny, łatwowierny, kulturalny, uduchowiony.

Miętus: buntowniczy, wulgarny, grzeszny, zdemoralizowany, prowokacyjny.

Zwróć uwagę na prowokacyjne i obrzydliwe gesty Miętusa - zastanów się, w jaki sposób postrzega je uduchowiony idealista Syfon.

Miętus dłubie w nosie, w zębach, połyka wydzieliny z nosa. Zachowuje się jak błazen, chcąc zdyskredytować ideały Syfona.

Zwróć uwagę na zachowanie Józia w czasie pojedynku, na to, co dzieje się z jego ciałem i twarzą.

Józio jako superarbiter także stał się więźniem cudzego grymasu. Oznacza to,
że człowiek w kontakcie z innymi nie może stworzyć własnej formy, traci prawo
do posiadania własnej twarzy, stając się takim, jakimi chcą go widzieć inni.

Zwróć uwagę na wygląd twarzy postaci przedstawionej na plakacie. Skup się
na tym, jak wygląda czubek jej głowy. Zastanów się, co przypomina.

Głowa postaci przedstawionej na plakacie przypomina pupę, co ma zapewne symbolizować role narzucane człowiekowi. Istotna staje się także maska, mocno przytwierdzona do twarzy - symbolizuje ona niemożność wyzwolenia się z ról, odnalezienia autentyczności.

Zwróć uwagę na językowe znaczenie terminu. Z czym kojarzy się pojedynek, a z czym mina? O czym świadczy połączenie tych dwóch sfer skojarzeń?

Groteska polega na połączeniu pozornie niepasujących do siebie elementów. W tym wypadku jest to pojedynek – kojarzony z walką, środowiskiem rycerzy – oraz mina, która kojarzy się z teatrem, przedstawieniem, udawaniem.

Zaś symboliczna wymowa tej sceny dotyczy tego, w jaki sposób budowane są relacje pomiędzy ludźmi; opierają się one bowiem o udawanie, a także narzucanie pewnych postaw i zachowań.

Zastanów się, dlaczego bohaterowie odbywają właśnie pojedynek na miny. Zwróć uwagę na ich gesty.

Pierwszym elementem wskazującym na teatralno‑widowiskowy charakter pojedynku jest to, że opiera się on na starciu min bohaterów. Odegranie tej sceny pomaga zrozumieć jej charakter, odczytać sens. Przywodzi na myśl teatr, przedstawienie. Ważną kategorią, organizującą tę scenę, są wyolbrzymienia, które podkreślają absurdalność całej sytuacji, którą należy odczytywać metaforycznie.