Zwróć uwagę na postawy filozofów wobec racjonalizmu oraz współistnienia duszy i ciała.

Kartezjanizm opierał się na racjonalizmie, umiejętności myślenia i idei Boga jako bytu doskonałego. Kartezjusz uważał także, że dusza i ciało ze sobą współistnieją.

Pascal wychodził od kartezjanizmu, kwestionował jednak racjonalizm, przyznawał rolę poznaniu czuciowemu i intuicyjnemu.

Spinoza zaś uważał, że istnieje jedna niestworzona substancja – Bóg lub natura, a duszę i ciało łączą myślenie oraz rozciągłość. Był także zwolennikiem determinizmu i moralności opierającej się na wiedzy o tym, co jest pożyteczne.

Poszczególne typy są związane z refleksją, doczesnością oraz przestrzenią wsi.

Poezja metafizyczna: to nurt refleksyjno‑filozoficzny, uwagę poświęca się motywowi vanitas; zaliczamy tu np. twórczość Daniela Naborowskiego czy Mikołaja Sępa‑Szarzyńskiego.

Poezja dworska: jest poświęcona tematowi miłości, to tzw. poezja światowych rozkoszy; jej bohater to wielbiciel życia, skupiony na doczesności, zmysłowych uciechach; poezja dworska to twórczość Jana Andrzeja Morsztyna.

Poezja ziemiańska, sarmacka: skupia się na kwestiach metafizycznych, jej charakterystyczną cechą jest swojskość; to twórczość często związana z wartościami patriotycznymi i religijnymi; przykładem są Pamiętniki Jana Chryzostoma Paska.