Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r.

Art. 127

(…)

4. Na Prezydenta Rzeczypospolitej wybrany zostaje kandydat, który otrzymał więcej niż połowę ważnie oddanych głosów. Jeżeli żaden z kandydatów nie uzyska wymaganej większości, czternastego dnia po pierwszym głosowaniu przeprowadza się ponowne głosowanie.

5. W ponownym głosowaniu wyboru dokonuje się spośród dwóch kandydatów, którzy w pierwszym głosowaniu otrzymali kolejno największą liczbę głosów. Jeżeli którykolwiek z tych dwóch kandydatów wycofa zgodę na kandydowanie, utraci prawo wyborcze lub umrze, w jego miejsce do wyborów w ponownym głosowaniu dopuszcza się kandydata, który otrzymał kolejno największą liczbę głosów w pierwszym głosowaniu. W takim przypadku datę ponownego głosowania odracza się o dalszych 14 dni.

6. Na Prezydenta Rzeczypospolitej wybrany zostaje kandydat, który w ponownym głosowaniu otrzymał więcej głosów.

1 Źródło: Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. , dostępny w internecie: prawo.sejm.gov.pl [dostęp 15.05.2020 r.].

Konstytucja Republiki Federalnej Niemiec

Artykuł 58

Dla ważności rozporządzeń i zarządzeń Prezydenta Federalnego wymagana jest kontrasygnata Kanclerza Federalnego lub właściwego ministra federalnego. Nie dotyczy to mianowania i odwołania Kanclerza Federalnego, rozwiązania Bundestagu na podstawie art. 63 oraz wniosku z art. 69 ust. 3.

Artykuł 59

(1) Prezydent Federalny reprezentuje Federację w stosunkach międzynarodowych. W imieniu Federacji zawiera umowy z innymi państwami. Akredytuje i przyjmuje przedstawicieli dyplomatycznych.

(2) Umowy regulujące stosunki polityczne Federacji lub dotyczące spraw będących przedmiotem ustawodawstwa federalnego wymagają każdorazowo zgody lub współdziałania organów właściwych w określonym przypadku ustawodawstwa federalnego, wyrażonej w formie ustawy federalnej. Do umów administracyjnych odpowiednie zastosowanie znajdują przepisy o administracji federalnej.

Artykuł 60

(1) Prezydent Federalny mianuje i odwołuje sędziów federalnych, urzędników federalnych, oficerów i podoficerów, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

(2) W indywidualnych przypadkach stosuje w imieniu Federacji prawo łaski.

(3) Powyższe uprawnienia może on przekazać innym władzom.

(4) W odniesieniu do Prezydenta Federalnego odpowiednie zastosowanie znajdują przepisy art. 46 ust. 2–4.

2 Źródło: Konstytucja Republiki Federalnej Niemiec, tłum. Bogusław Banaszak, Agnieszka Malicka, Warszawa 2008.

Konstytucja Republiki Włoskiej

Artykuł 83

Prezydent Republiki jest wybierany przez parlament na wspólnym posiedzeniu jego członków.

W wyborze bierze udział po trzech delegatów z każdego regionu wybranych przez radę regionalną w sposób zapewniający przedstawicielstwo mniejszości. Valle d’Aosta ma tylko jednego delegata.

Wybór Prezydenta Republiki odbywa się w głosowaniu tajnym, większością dwóch trzecich zgromadzenia. Po trzecim głosowaniu wystarcza większość bezwzględna.

3 Źródło: Konstytucja Republiki Włoskiej, tłum. Zbigniew Witkowski, Warszawa 2004.

Konstytucja Królestwa Szwecji

§ 1. Prawo sukcesji tronu Szwecji przysługuje dziedzicom płci męskiej i żeńskiej Króla Karola XVI Gustawa, następcom w prostej linii Następcy Tronu Johana Baptista Juliusa, później Króla Karola XIV Jana. Rodzeństwo starsze i spadkobiercy starszego rodzeństwa mają pierwszeństwo przed rodzeństwem młodszym i spadkobiercami młodszego rodzeństwa.

§ 2. Przepisy Aktu o Sukcesji dotyczące Króla stosuje się do Królowej, gdy jest ona Głową Państwa.

[§ 3. uchylony niniejszą ustawą]

§ 4. Zgodnie z jednoznacznym postanowienien § 2 Aktu o Formie Rządu z 1809 r., Król powinien być czystego wyznania ewangelicko‑augsburskiego, w formie przyjętej i ogłoszonej na spotkaniu w Uppsali w roku 1593; także książęta i księżniczki Domu Królewskiego powinny być wychowywane w tym samym wyznaniu i na terenie Królestwa. Ten, kto z Rodziny Królewskiej nie przyznaje się do tego wyznania, pozbawiony jest prawa do sukcesji tronu.

4 Źródło: Konstytucja Królestwa Szwecji, tłum. Krzysztof Dembiński, Marian Grzybowski, Warszawa 2000.