Przyporządkuj informacjom na temat kary śmierci opracowanym przez Amnesty International odpowiednie tytuły spośród podanych. Stoi w sprzeczności z prawami człowieka. Możliwe odpowiedzi: 1. Władze niektórych krajów (np. Iranu i Sudanu) wykorzystują karę śmierci do rozprawienia się z politycznymi wrogami., 2. Kraje, w których najczęściej wykonuje się karę śmierci, mają wyjątkowo niesprawiedliwe systemy prawne. W państwach należących do niechlubnej „pierwszej trójki” – w Chinach, Iranie i Iraku – wyroki śmierci zapadają po zakończeniu nieuczciwych procesów. Bardzo często egzekucje wykonuje się po wymuszeniu „zeznań” za pomocą tortur., 3. Egzekucja jest karą ostateczną i nieodwracalną: nigdy nie uda się całkowicie wyeliminować ryzyka stracenia niewinnej osoby. Przykładowo, od 1973 roku aż 150 amerykańskich więźniów zesłanych do celi śmierci zostało później oczyszczonych z zarzutów. W przypadku pozostałych wyrok wykonano pomimo poważnych wątpliwości dotyczących tego, czy rzeczywiście są winni., 4. Państwa, w których kara śmierci jest na porządku dziennym, przekonują, że to sposób, aby odstraszyć ludzi od popełniania przestępstw. Owo twierdzenie wielokrotnie już obalano – nie ma bowiem dowodów na to, iż kara śmierci pomaga zmniejszyć przestępczość lepiej niż kara pozbawienia wolności. Reasumując, jest to jedna z cech kultury przemocy, a nie sposób na to, by położyć jej kres., 5. Żadna informacja nie pasuje do tego tytułu., 6. Jak mówi Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 1948 r., skazując kogoś na śmierć, odbiera mu się prawo do życia., 7. Ryzyko skazania na karę śmierci wzrasta w przypadku osób ubogich, należących do mniejszości rasowych, etnicznych czy religijnych – ponieważ wymiar sprawiedliwości je dyskryminuje. Ubogie, zepchnięte na margines środowiska mają ponadto mniejszy dostęp do zaplecza prawnego, dzięki któremu mogłyby skutecznie bronić swych racji. Czasami zdarzają się błędy, których nie można już naprawić. Możliwe odpowiedzi: 1. Władze niektórych krajów (np. Iranu i Sudanu) wykorzystują karę śmierci do rozprawienia się z politycznymi wrogami., 2. Kraje, w których najczęściej wykonuje się karę śmierci, mają wyjątkowo niesprawiedliwe systemy prawne. W państwach należących do niechlubnej „pierwszej trójki” – w Chinach, Iranie i Iraku – wyroki śmierci zapadają po zakończeniu nieuczciwych procesów. Bardzo często egzekucje wykonuje się po wymuszeniu „zeznań” za pomocą tortur., 3. Egzekucja jest karą ostateczną i nieodwracalną: nigdy nie uda się całkowicie wyeliminować ryzyka stracenia niewinnej osoby. Przykładowo, od 1973 roku aż 150 amerykańskich więźniów zesłanych do celi śmierci zostało później oczyszczonych z zarzutów. W przypadku pozostałych wyrok wykonano pomimo poważnych wątpliwości dotyczących tego, czy rzeczywiście są winni., 4. Państwa, w których kara śmierci jest na porządku dziennym, przekonują, że to sposób, aby odstraszyć ludzi od popełniania przestępstw. Owo twierdzenie wielokrotnie już obalano – nie ma bowiem dowodów na to, iż kara śmierci pomaga zmniejszyć przestępczość lepiej niż kara pozbawienia wolności. Reasumując, jest to jedna z cech kultury przemocy, a nie sposób na to, by położyć jej kres., 5. Żadna informacja nie pasuje do tego tytułu., 6. Jak mówi Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 1948 r., skazując kogoś na śmierć, odbiera mu się prawo do życia., 7. Ryzyko skazania na karę śmierci wzrasta w przypadku osób ubogich, należących do mniejszości rasowych, etnicznych czy religijnych – ponieważ wymiar sprawiedliwości je dyskryminuje. Ubogie, zepchnięte na margines środowiska mają ponadto mniejszy dostęp do zaplecza prawnego, dzięki któremu mogłyby skutecznie bronić swych racji. Nie odstraszają od popełniania przestępstw. Możliwe odpowiedzi: 1. Władze niektórych krajów (np. Iranu i Sudanu) wykorzystują karę śmierci do rozprawienia się z politycznymi wrogami., 2. Kraje, w których najczęściej wykonuje się karę śmierci, mają wyjątkowo niesprawiedliwe systemy prawne. W państwach należących do niechlubnej „pierwszej trójki” – w Chinach, Iranie i Iraku – wyroki śmierci zapadają po zakończeniu nieuczciwych procesów. Bardzo często egzekucje wykonuje się po wymuszeniu „zeznań” za pomocą tortur., 3. Egzekucja jest karą ostateczną i nieodwracalną: nigdy nie uda się całkowicie wyeliminować ryzyka stracenia niewinnej osoby. Przykładowo, od 1973 roku aż 150 amerykańskich więźniów zesłanych do celi śmierci zostało później oczyszczonych z zarzutów. W przypadku pozostałych wyrok wykonano pomimo poważnych wątpliwości dotyczących tego, czy rzeczywiście są winni., 4. Państwa, w których kara śmierci jest na porządku dziennym, przekonują, że to sposób, aby odstraszyć ludzi od popełniania przestępstw. Owo twierdzenie wielokrotnie już obalano – nie ma bowiem dowodów na to, iż kara śmierci pomaga zmniejszyć przestępczość lepiej niż kara pozbawienia wolności. Reasumując, jest to jedna z cech kultury przemocy, a nie sposób na to, by położyć jej kres., 5. Żadna informacja nie pasuje do tego tytułu., 6. Jak mówi Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 1948 r., skazując kogoś na śmierć, odbiera mu się prawo do życia., 7. Ryzyko skazania na karę śmierci wzrasta w przypadku osób ubogich, należących do mniejszości rasowych, etnicznych czy religijnych – ponieważ wymiar sprawiedliwości je dyskryminuje. Ubogie, zepchnięte na margines środowiska mają ponadto mniejszy dostęp do zaplecza prawnego, dzięki któremu mogłyby skutecznie bronić swych racji. Bardzo często występuje razem z wypaczonym wymiarem sprawiedliwości. Możliwe odpowiedzi: 1. Władze niektórych krajów (np. Iranu i Sudanu) wykorzystują karę śmierci do rozprawienia się z politycznymi wrogami., 2. Kraje, w których najczęściej wykonuje się karę śmierci, mają wyjątkowo niesprawiedliwe systemy prawne. W państwach należących do niechlubnej „pierwszej trójki” – w Chinach, Iranie i Iraku – wyroki śmierci zapadają po zakończeniu nieuczciwych procesów. Bardzo często egzekucje wykonuje się po wymuszeniu „zeznań” za pomocą tortur., 3. Egzekucja jest karą ostateczną i nieodwracalną: nigdy nie uda się całkowicie wyeliminować ryzyka stracenia niewinnej osoby. Przykładowo, od 1973 roku aż 150 amerykańskich więźniów zesłanych do celi śmierci zostało później oczyszczonych z zarzutów. W przypadku pozostałych wyrok wykonano pomimo poważnych wątpliwości dotyczących tego, czy rzeczywiście są winni., 4. Państwa, w których kara śmierci jest na porządku dziennym, przekonują, że to sposób, aby odstraszyć ludzi od popełniania przestępstw. Owo twierdzenie wielokrotnie już obalano – nie ma bowiem dowodów na to, iż kara śmierci pomaga zmniejszyć przestępczość lepiej niż kara pozbawienia wolności. Reasumując, jest to jedna z cech kultury przemocy, a nie sposób na to, by położyć jej kres., 5. Żadna informacja nie pasuje do tego tytułu., 6. Jak mówi Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 1948 r., skazując kogoś na śmierć, odbiera mu się prawo do życia., 7. Ryzyko skazania na karę śmierci wzrasta w przypadku osób ubogich, należących do mniejszości rasowych, etnicznych czy religijnych – ponieważ wymiar sprawiedliwości je dyskryminuje. Ubogie, zepchnięte na margines środowiska mają ponadto mniejszy dostęp do zaplecza prawnego, dzięki któremu mogłyby skutecznie bronić swych racji. Narzędzie dyskryminacji. Możliwe odpowiedzi: 1. Władze niektórych krajów (np. Iranu i Sudanu) wykorzystują karę śmierci do rozprawienia się z politycznymi wrogami., 2. Kraje, w których najczęściej wykonuje się karę śmierci, mają wyjątkowo niesprawiedliwe systemy prawne. W państwach należących do niechlubnej „pierwszej trójki” – w Chinach, Iranie i Iraku – wyroki śmierci zapadają po zakończeniu nieuczciwych procesów. Bardzo często egzekucje wykonuje się po wymuszeniu „zeznań” za pomocą tortur., 3. Egzekucja jest karą ostateczną i nieodwracalną: nigdy nie uda się całkowicie wyeliminować ryzyka stracenia niewinnej osoby. Przykładowo, od 1973 roku aż 150 amerykańskich więźniów zesłanych do celi śmierci zostało później oczyszczonych z zarzutów. W przypadku pozostałych wyrok wykonano pomimo poważnych wątpliwości dotyczących tego, czy rzeczywiście są winni., 4. Państwa, w których kara śmierci jest na porządku dziennym, przekonują, że to sposób, aby odstraszyć ludzi od popełniania przestępstw. Owo twierdzenie wielokrotnie już obalano – nie ma bowiem dowodów na to, iż kara śmierci pomaga zmniejszyć przestępczość lepiej niż kara pozbawienia wolności. Reasumując, jest to jedna z cech kultury przemocy, a nie sposób na to, by położyć jej kres., 5. Żadna informacja nie pasuje do tego tytułu., 6. Jak mówi Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 1948 r., skazując kogoś na śmierć, odbiera mu się prawo do życia., 7. Ryzyko skazania na karę śmierci wzrasta w przypadku osób ubogich, należących do mniejszości rasowych, etnicznych czy religijnych – ponieważ wymiar sprawiedliwości je dyskryminuje. Ubogie, zepchnięte na margines środowiska mają ponadto mniejszy dostęp do zaplecza prawnego, dzięki któremu mogłyby skutecznie bronić swych racji. Narzędzie walki politycznej. Możliwe odpowiedzi: 1. Władze niektórych krajów (np. Iranu i Sudanu) wykorzystują karę śmierci do rozprawienia się z politycznymi wrogami., 2. Kraje, w których najczęściej wykonuje się karę śmierci, mają wyjątkowo niesprawiedliwe systemy prawne. W państwach należących do niechlubnej „pierwszej trójki” – w Chinach, Iranie i Iraku – wyroki śmierci zapadają po zakończeniu nieuczciwych procesów. Bardzo często egzekucje wykonuje się po wymuszeniu „zeznań” za pomocą tortur., 3. Egzekucja jest karą ostateczną i nieodwracalną: nigdy nie uda się całkowicie wyeliminować ryzyka stracenia niewinnej osoby. Przykładowo, od 1973 roku aż 150 amerykańskich więźniów zesłanych do celi śmierci zostało później oczyszczonych z zarzutów. W przypadku pozostałych wyrok wykonano pomimo poważnych wątpliwości dotyczących tego, czy rzeczywiście są winni., 4. Państwa, w których kara śmierci jest na porządku dziennym, przekonują, że to sposób, aby odstraszyć ludzi od popełniania przestępstw. Owo twierdzenie wielokrotnie już obalano – nie ma bowiem dowodów na to, iż kara śmierci pomaga zmniejszyć przestępczość lepiej niż kara pozbawienia wolności. Reasumując, jest to jedna z cech kultury przemocy, a nie sposób na to, by położyć jej kres., 5. Żadna informacja nie pasuje do tego tytułu., 6. Jak mówi Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 1948 r., skazując kogoś na śmierć, odbiera mu się prawo do życia., 7. Ryzyko skazania na karę śmierci wzrasta w przypadku osób ubogich, należących do mniejszości rasowych, etnicznych czy religijnych – ponieważ wymiar sprawiedliwości je dyskryminuje. Ubogie, zepchnięte na margines środowiska mają ponadto mniejszy dostęp do zaplecza prawnego, dzięki któremu mogłyby skutecznie bronić swych racji. Kara o charakterze archaicznym. Możliwe odpowiedzi: 1. Władze niektórych krajów (np. Iranu i Sudanu) wykorzystują karę śmierci do rozprawienia się z politycznymi wrogami., 2. Kraje, w których najczęściej wykonuje się karę śmierci, mają wyjątkowo niesprawiedliwe systemy prawne. W państwach należących do niechlubnej „pierwszej trójki” – w Chinach, Iranie i Iraku – wyroki śmierci zapadają po zakończeniu nieuczciwych procesów. Bardzo często egzekucje wykonuje się po wymuszeniu „zeznań” za pomocą tortur., 3. Egzekucja jest karą ostateczną i nieodwracalną: nigdy nie uda się całkowicie wyeliminować ryzyka stracenia niewinnej osoby. Przykładowo, od 1973 roku aż 150 amerykańskich więźniów zesłanych do celi śmierci zostało później oczyszczonych z zarzutów. W przypadku pozostałych wyrok wykonano pomimo poważnych wątpliwości dotyczących tego, czy rzeczywiście są winni., 4. Państwa, w których kara śmierci jest na porządku dziennym, przekonują, że to sposób, aby odstraszyć ludzi od popełniania przestępstw. Owo twierdzenie wielokrotnie już obalano – nie ma bowiem dowodów na to, iż kara śmierci pomaga zmniejszyć przestępczość lepiej niż kara pozbawienia wolności. Reasumując, jest to jedna z cech kultury przemocy, a nie sposób na to, by położyć jej kres., 5. Żadna informacja nie pasuje do tego tytułu., 6. Jak mówi Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 1948 r., skazując kogoś na śmierć, odbiera mu się prawo do życia., 7. Ryzyko skazania na karę śmierci wzrasta w przypadku osób ubogich, należących do mniejszości rasowych, etnicznych czy religijnych – ponieważ wymiar sprawiedliwości je dyskryminuje. Ubogie, zepchnięte na margines środowiska mają ponadto mniejszy dostęp do zaplecza prawnego, dzięki któremu mogłyby skutecznie bronić swych racji.