Sprawdź się
Rozstrzygnij, czy kolejność przedstawienia map ukazujących obszar zajmowany przez Złotą Ordę jest chronologicznie poprawny. Uzasadnij odpowiedź.
Przeanalizuj poniższy obraz autorstwa Wasilija Wasiljewicza Wierieszczagina, przedstawiający Michała Twerskiego, księcia włodzimierskiego, przed chanem Złotej Ordy, Uzbekiem. Rozstrzygnij, czy obraz ten może stanowić bezpośrednie źródło do badań nad ubiorami w epoce panowania chana Uzbeka. Uzasadnij odpowiedź.
Zapoznaj się z opisem obrazu autorstwa Wasilija Wasiljewicza Wierieszczagina, przedstawiający Michała Twerskiego, księcia włodzimierskiego, przed chanem Złotej Ordy, Uzbekiem. Rozstrzygnij, czy obraz ten może stanowić bezpośrednie źródło do badań nad ubiorami w epoce panowania chana Uzbeka. Uzasadnij odpowiedź.
Posiłkując się informacjami z drzewa genealogicznego przeciągnij opisy władców mongolskich do części, nad którą sprawowali władzę.
Przeanalizuj powyższą mapę i wybierz właściwe odpowiedzi.
Wybierz właściwe odpowiedzi.
Do podanych miniatur przedstawiających różne aspekty panowania mongolskiego w XIII/XIV w. dopasuj tytuły, a następnie uporządkuj je chronologicznie.
Wyobraź sobie, że w pobliżu swojego domu znalazłeś/znalazłaś średniowieczną monetę, taką jak przedstawiona na ilustracji. Wiesz, że była ona w obiegu na terenie imperium mongolskiego. Nie masz jednak pewności, w której jego części i kiedy. Przeanalizuj ilustrację, a następnie dokończ zdania. Uzasadnij swoje odpowiedzi.
Przeanalizuj mapę przedstawiającą trasę podróży Marca Polo i spośród podanych stwierdzeń wybierz te, które są fałszywe.
Przeanalizuj poniższy fragment opracowania historycznego i na jego podstawie sformułuj dwa pytania dotyczące zagadnienia rozpadu imperium mongolskiego, na które autor udziela w tekście odpowiedzi, oraz dwa, które ci się nasuwają po przeczytaniu niniejszego fragmentu.
Imperium mongolskiePowszechna opinia, zgodnie z którą upadek imperium mongolskiego widoczny jest od początków XIV w., ma pewne podstawy, jeśli jako punkt obserwacyjny przyjąć państwa Kubilaja. W rzeczywistości taki punkt widzenia jest stronniczy, a nawet prowadzący do fałszu, ponieważ elementy kryzysu ujawniają się już bezpośrednio po śmierci Czyngis‑chana i nabierają znaczenia po przekroczeniu połowy XIII w. Właściwie o imperium mongolskim można mówić nawet po rozpadzie na cztery ogromne strefy wpływów, kiedy wszyscy czterej chanowie mieli rzeczywisty udział w zarządzaniu wspólnymi interesami, nawet pod senioratem wielkiego chana, który z kolei sprawował całościową i jednorodną władzę koordynowania i zarządzania. Prawdopodobnie było tak już od pierwszych lat wielkiego chanatu Mangu, potem jednak wystąpiły tak wielkiego sprzeczności – na przykład pomiędzy Złotą Ordą a Ilchanami, chanem Czagatajem i wiekim chanem – że nie można dalej mówić o imperium mongolskim. […] Rozmiary podbojów, pomimo wykształcenia form rządów peryferyjnych i systemu bardzo szybkiego przekazywania informacji, były przyczyną ogromnych problemów z tym, jak podnieść i utrzymać skuteczność i aktywność scentralizowanego rządu. Kryzys, jeszcze przed powstaniem opozycji zewnętrznej, narodził się wewnątrz lub, jak kto woli, wpisany został w podboje i w postaci samych zdobywców. Mongołowie byli niezwykłymi wojownikami, a w sferze polityki radzili sobie dobrze, potrafiąc wykorzystać do własnych celów kompetencje rządu i administracji innych ludów i doskonale pojmując niektóre podstawowe cechy władzy – ich tolerancja religijna była zarówno faktem kulturowym i sakralnym, jak i aktem realizmu politycznego.
Źródło: Imperium mongolskie, [w:] , Historia powszechna, t. 8, Od imperium Karola Wielkiego do kryzysu XIV wieku, red. M.L. Salvadori, Mediasat Poland Sp. z o.o. 2007, s. 500–501.