Sprawdź się
Zaznacz prawidłową odpowiedź: Możliwe odpowiedzi: 1. 93kPa, 2. 195kPa, 3. 483kPa, 4. 195kPa
Ciśnienie całkowite mieszaniny gazów: tlenu, azotu i wodoru wynosi 288 kPa. Ciśnienie parcjalne tlenu to 112 kPa, a wodoru – 83 kPa. Ile wynosi ciśnienie parcjalne azotu?
Zaznacz prawidłową odpowiedź:
- 93 kPa
- 195 kPa
- 483 kPa
- 195 kPa
Uzupełnij zdania, wybierając poprawne odpowiedzi.
Mieszkańcy nizin mają {większą}{#mniejszą} pojemność płuc i liczbę krwinek czerwonych niż mieszkańcy gór, ponieważ ciśnienie parcjalne {#tlenu}{dwutlenku węgla} jest {mniejsze}{#większe} na zajmowanych przez nich terenach.

Na podstawie analizy schematu wybierz i zaznacz właściwą odpowiedź.
- Dwutlenek węgla na drodze różnicy ciśnień parcjalnych będzie dyfundował z krwi tętniczej do pęcherzyka płucnego.
- Dwutlenek węgla nie będzie uczestniczyć w wymianie gazowej, ponieważ ciśnienie parcjalne tego gazu w pęcherzyku płucnym i krwi tętniczej jest takie samo.
- Dwutlenek węgla będzie przechodził z krwi żylnej do tętniczej, ponieważ różnica ich ciśnień parcjalnych wynosi 6 mm Hg.
- Dwutlenek węgla będzie dyfundował z krwi żylnej do pęcherzyka płucnego zgodnie z różnicą ciśnień parcjalnych.

Na podstawie analizy informacji przedstawionych na wykresie uzupełnij tekst, wybierając poprawne sformułowania.
Wraz ze {#wzrostem}{spadkiem} wysokości powyżej poziomu morza obserwuje się {wzrost}{#spadek} ciśnienia powietrza, co z kolei powoduje {zwiększenie}{#zmniejszenie} ciśnienia parcjalnego tlenu.
Oceń słuszność stwierdzeń dotyczących ciśnienia parcjalnego.
| Prawda | Fałsz | |
| Transport gazu z płuc do tkanek i z powrotem zależy od gradientu ciśnienia parcjalnego gazów oddechowych. | □ | □ |
| Ciśnienie atmosferyczne jest sumą ciśnień parcjalnych wywieranych osobno przez każdy z gazów wchodzących w skład powietrza. | □ | □ |
| Aby obliczyć wartość ciśnienia parcjalnego tlenu w mieszaninie gazów, należy znać jego zawartość procentową oraz ciśnienie pozostałych gazów mieszaniny. | □ | □ |
| Dzięki różnicy ciśnień parcjalnych tlen przechodzi z komórek ciała do krwi. | □ | □ |

Teren powyżej 6000 m n.p.m. określany jest przez himalaistów jako strefa śmierci: człowiek może na nim przeżyć – po uprzednim właściwym przygotowaniu i aklimatyzacji – tylko parę dni. Dlatego nie zakłada się obozów pod samym szczytem ośmiotysięcznika, lecz organizuje krótkie ataki szczytowe.