Odszukaj w tekście poematu czasownik w 2. osobie liczby pojedynczej.

Należy wskazać, że adresatem jest osoba, którą łączy z podmiotem lirycznym pamięć o  Lwowie.

Zlokalizuj wers, w którym podmiot liryczny zaczyna opisywać destrukcję.

Należy wskazać, że nastrój poematu zmienia się począwszy od wersu „Lecz nożyce cięły…” i wyjaśnić, jaki jest związek tej zmiany z wydarzeniami z życia miasta opisanymi w poemacie.

Zastanów się nad znaczeniem metafory „pokrowce granic”. W wyjaśnieniu odwołaj się do historii Lwowa w XX wieku.

Należy wyjaśnić, że wątpliwość osoby mówiącej dotyczy podobieństwa między dawnym a obecnym Lwowem oraz relacji między wspomnieniami a rzeczywistością.

Zastosuj zaimki pytające i partykuły, takie jak np. dlaczego, kiedy, czy.

W odpowiedzi na pytania można wskazać, jaką funkcję pełni Lwów w pamięci podmiotu lirycznego, jak miasto to kształtuje sposób jego myślenia oraz jakimi uczuciami je darzy.

Ustal, w czym podmiot liryczny dostrzega przejawy istnienia Lwowa. W swojej argumentacji posłuż się pojęciami „mała ojczyzna” i „mityzacja”.

Należy wskazać, że dla podmiotu lirycznego „Lwów jest wszędzie”, ponieważ miasto żyje w jego pamięci, a wspomnienia o nim mogą ożywać pod wpływem codziennych doświadczeń, w różnych miejscach.

Ustal cechy wspólne historii Lwowa i Jerozolimy oraz doświadczeń ich mieszkańców. Wyjaśnij znaczenie zaimka „każde/każdy”.

Należy wskazać, że podmiot liryczny ukazuje utratę Lwowa jako doświadczenie podobne do wygnania Żydów z Jerozolimy oraz że postrzega utratę domu jako uniwersalne doświadczenie powracające w dziejach ludzkości.